Guidance Administration of Educational Institutions in the Digital Era under the Secondary Educational Service Area Office Ubon Ratchathani Amnat Charoen
Main Article Content
Abstract
This research aimed to: 1) study the current state of guidance administration of educational institutions in the digital era; 2) compare the state of guidance administration based on position, work experience, and school size; and 3) explore the guidelines for guidance administration of educational institutions in the digital era under the Secondary Educational Service Area Office Ubon Ratchathani Amnat Charoen. The sample consisted of 118 school administrators and guidance teachers, with six participants selected for in-depth interviews. Research instruments included a questionnaire and a structured interview. Data analysis employed frequency, percentage, mean, standard deviation, t-test, F-test, and content analysis. The findings revealed that: 1) the overall and aspect-specific state of guidance administration in the digital era was at a high level; 2) there were statistically significant differences at the .01 level in guidance administration when classified by position, work experience, and school size; and 3) The proposed guidelines for guidance administration in the digital era included: for educational services and data collection, use digital systems ethically; for information services, develop modern platforms and public relations media; for counseling, provide safe online and offline channels; for student placement, apply technology to analyze potential and plan in collaboration with networks; and for follow-up, use digital platforms for continuous monitoring and evaluation, aiming to sustainably enhance the efficiency of the guidance system.
Article Details
References
กฎกระทรวง กำหนดหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขในการจัดระบบงานและกิจกรรมในการแนะแนวให้คำปรึกษาและฝึกอบรมแก่นักเรียน นักศึกษา และผู้ปกครอง พ.ศ. 2548. (6 มกราคม 2549). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 123 ตอน 1 ก หน้า 26.
คมเพชร ฉัตรศุภกุล และสาลี่ ปาลกะวงศ์ ณ อยุธยา. (2557). การแนะแนวเบื้องต้น. สำนักพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.
ชนากานต์ นุริตานนท์. (2567). สภาพการบริหารงานแนะแนวของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาศรีสะเกษ ยโสธร. วารสารสมาคมพัฒนาวิชาชีพการบริหารการศึกษาแห่งประเทศไทย (สพบท.), 6(2), 57-75.
ธนารักษ์ สารเถื่อนแก้ว และสุพิน ใจแก้ว. (2566). การใช้เทคโนโลยีเพื่อการแนะแนวในโรงเรียน. วารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีภาคตะวันออกแห่งสุวรรณภูมิ, 2(1),1-16.
นุชลี จันทรังษี. (2566). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการดำเนินงานแนะแนวในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสกลนคร. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ปนัดดา สิงห์โต. (2564). แนวทางการบริหารงานแนะแนวในโรงเรียนขยายโอกาส สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครสวรรค์ เขต 2. วารสารวิจยวิชาการ, 4(3), 61-74.
เผชิญ ชินป่า. (2565). การศึกษาสภาพและแนวทางการบริหารงานแนะแนวในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาศรีสะเกษ ยโสธร. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546. (2 ตุลาคม 2546). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 120 ตอน 95 ก หน้า 26.
สุกัญญา เบ็ญจะขันธ์. (2566). การศึกษาสภาพการบริหารงานแนะแนวของสถานศึกษาขยายโอกาส สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 1. วารสารบัณฑิตวิทยาลัยพิชญทรรศน์, 18(3), 113-129.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาอุบลราชธานี อำนาจเจริญ. (2567). รายงานผลการดำเนินงานประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2567. https://drive.google.com/file/d/1es6xwGOBKbj_MPMKMYY06e0u1AYMDOP2/view
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2559). ระบบการแนะแนวในโรงเรียน. โรงพิมพ์ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
อรินทรา อยู่หลาบ. (2560). การบริหารกับการดำเนินงานแนะแนวของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 9. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร.
อัมเรศ เนตาสิทธิ์. (2563). การแนะแนวและการใช้เทคโนโลยีในการแนะแนว. สำนักพิมพ์ดีเซมเบอรี่.