กิจกรรมพื้นบ้านแบบมีส่วนร่วมของชุมชนบ้านใหม่เหล่ายาว ตำบลวิเชตนคร อำเภอแจ้ห่ม จังหวัดลำปาง เพื่ออนุรักษ์และสืบสานวัฒนธรรมผ่านวิถีการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์

ผู้แต่ง

  • นภาวรรณ เนตรประดิษฐ์ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง
  • บุญฑวรรณ วิงวอน
  • หัสยาพร อินทยศ

คำสำคัญ:

กิจกรรมพื้นบ้าน, แบบมีส่วนร่วม, การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์

บทคัดย่อ

          งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์ภูมิปัญญาพื้นบ้านแบบมีส่วนร่วมของชุมชนบ้านใหม่เหล่ายาว ตำบลวิเชตนคร อำเภอแจ้ห่ม จังหวัดลำปาง 2) จำแนกภูมิปัญญาพื้นบ้านผ่านกิจกรรมแบบมีส่วนร่วมของชุมชนบ้านใหม่เหล่ายาว ตำบลวิเชตนคร อำเภอแจ้ห่ม จังหวัดลำปาง และ 3) เชื่อมโยงรูปแบบกิจกรรมพื้นบ้านแบบมีส่วนร่วมของชุมชนบ้านใหม่เหล่ายาว ตำบลวิเชตนคร อำเภอแจ้ห่ม จังหวัดลำปาง เพื่ออนุรักษ์และสืบสานวัฒนธรรมผ่านวิถีการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย ปราชญ์ชาวบ้าน ผู้สูงอายุ และคนในชุมชน จำนวน 35 คน ใช้วิธีการสุ่มแบบเจาะจง ข้อมูลที่นำมาศึกษาครั้งนี้ได้จากการสังเกต การสัมภาษณ์เชิงลึก และการสนทนากลุ่ม โดยใช้กระบวนการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม (PAR)

          ผลการวิจัย พบว่า ภูมิปัญญาพื้นบ้านของชุมชนบ้านใหม่เหล่ายาว ตำบลวิเชตนคร อำเภอแจ้ห่ม จังหวัดลำปาง เป็นสิ่งที่ชาวบ้านในชุมชนได้คิดแล้วนำมาใช้ในการดำรงชีวิตประจำวัน การแก้ไขปัญหารวมถึงการสร้างขวัญและกำลังใจในการดำเนินชีวิต จนสะสมเป็นองค์ความรู้ทั้งหมดของชาวบ้านในชุมชน จำแนกเป็นภูมิปัญญาด้านศิลปะ ภูมิปัญญางานหัตถกรรม ภูมิปัญญาด้านสมุนไพรภูมิปัญญาการแพทย์พื้นบ้าน ภูมิปัญญาด้านอาหาร ภูมิปัญญาด้านนาฏศิลป์ ดนตรี การแสดงพื้นบ้าน และภูมิปัญญาด้านพิธีกรรม และรูปแบบกิจกรรมพื้นบ้านแบบมีส่วนร่วมของชุมชน เพื่ออนุรักษ์และสืบสานวัฒนธรรมผ่านวิถีการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ ประกอบด้วย กิจกรรมท่องเที่ยววัดและโบราณสถานที่สำคัญของชุมชน การเข้าร่วมกิจกรรมตามปฏิทินประเพณี 12 เดือนของชุมชน และกิจกรรมฐานการเรียนรู้จากครูภูมิปัญญา

References

กิตติศักดิ์ กลิ่นหมื่นไวย. (2561). แนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมชุมชนท่ามะโอ อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้, 6 (1), 131-147.

เพ็ญจันทร์ สังข์แก้ว และคณะ. (2557). การพัฒนาธุรกิจท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม เพื่อการพึ่งตนเอง อย่างยั่งยืนของชุมชนบ้านเข็กน้อย ตำบลเข็กน้อย อำเภอเขาค้อ จังหวัดเพชรบูรณ์. มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์.

ทรงคุณ จันทรจร, พิสิฏฐ์ บุญไทย และไพรัช ดิตย์ผาด. (2552). คุณค่าอัตลักษณ์ศิลปวัฒนธรรมท่องท้องถิ่นกับการนำมาประยุกต์เป็นผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น เพื่อเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจและการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคกลาง และภาคใต้. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม

ศิริรักษ์ จวงทอง และวิลาศ วุ่นแก้ว. (2558). การสำรวจสถานะองค์ความรู้และแนวทางการพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในจังหวัดสงขลา : กรณีศึกษาพื้นที่ชุมชนในตำบลคลองแห อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา. สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.

สามารถ จันทร์สูรย์. (2549). องค์ความรู้ภูมิปัญญาไทย. โครงการมหาวิทยาลัยชีวิต สถาบันส่งเสริม วิสาหกิจชุมชน, กรุงเทพฯ: เจริญวิทย์การพิมพ์.

สุดแดน วิสุทธิลักษณ์ และคณะ. (2556). การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ (Creative Tourism). กรุงเทพฯ: องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์การมหาชน).

องค์การบริหารส่วนตำบลวิเชตนคร. (2561). แผนพัฒนาท้องถิ่น (พ.ศ.2561-2565). (ระบบออนไลน์), แหล่งที่มา http://www.wichetnakorn.go.th/ ค้นหาเมื่อวันที่ 12/1/2562.

Crane, P. & O’Regan, M. (2010). On PAR Using Participatory Action Research to Improve Early Intervention.Department of Families, Housing Community Services and Indigenous Affairs, Australian Government.

McNulty, R. (2009). Creative Tourism. [online]. Available http://www.cturbonew.com/4539creative-tourism conference-defines-news. access on January 10, 2019.

Wurzburger, R. (2010). Creative Tourism A Global Conversation how to provide unique creative experiences for travelers worldwide. International Conference on Creative Tourism in Santa Fe. New Mexico. USA.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

16-02-2021