Tourism and Beliefs in Vessavana of Thai Tourists: A Case Study of Wat Chulamanee Tambon Bang Chang, Amphawa, Samut Songkhram

Main Article Content

Chanistha Jaipeng

Abstract

The objectives of this study were: 1) to study the behavior and motivations of Thai tourists in tourist attractions that believe in Vessavana 2) to study the relationship between personal factors and tourism behavior in tourist attractions with belief in Vessavana, which is a quantitative research by the questionnaire was distributed with a sample of 428 people and analyzed by descriptive statistics such as frequency, percentage and chi-square test statistic. The statistical significance was determined at the 0.05 level.


          The results of the study revealed that the behavior of tourists mainly traveled with the purpose of praying and praying for sacred things. Mostly travel by private car. The number of visits is 2-3 times, most of them are traveling on weekends by traveling with family and couples/husbands, wives. However, the overall motivation for traveling in tourist attractions that believed in Vessavana at Wat Chulamanee was at a high level, both in terms of physical motivation culture/belief and emotional and emotional. The results of the correlation study found that relationship between personal factors and tourism behavior in tourist attractions with belief in Vessavana, chi square test results overall, and it was found that Individual factors are different. The behavior of tourists traveling to travel correlated in some ways at a level of statistical significance of 0.05

Article Details

How to Cite
ใจเป็ง น. (2022). Tourism and Beliefs in Vessavana of Thai Tourists: A Case Study of Wat Chulamanee Tambon Bang Chang, Amphawa, Samut Songkhram. MCU Haripunchai Review, 6(2), 111–126. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMHR/article/view/261190
Section
Research Article

References

กรมการศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม. (2557). คูมือแนวทางการดำเนินงานโครงการส่งเสริมการทองเที่ยวเส้นทางแสวงบุญในมิติทางศาสนา ป 2557. กรุงเทพฯ: สำนักงานพัฒนาคุณธรรมจริยธรรม กรมการศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม.

ฉลองศรี พิมลสมพงศ์. (2544). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ดวงทิพย์ นากระโทก. (2563). แรงจูงใจทางการท่องเที่ยวเชิงศาสนาในศาสนสถานที่มีชื่อเสียงในการอธิษฐานขอพรเรื่องความรักในกรุงเทพมหานคร. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

นรินทร์สิรี เชียงพันธ์. (2560). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวเพศหญิง ชาวต่างชาติที่เดินทางท่องเที่ยวในกรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ กรุงเทพฯ.

ประเมศฐ พิชญพันธเดชา. (2561). การจัดการการทองเที่ยวเชิงศาสนาของเกาะฮองกงที่มีอิทธิพลต่อนักท่องเที่ยวชาวไทย. วิทยานิพนธปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาการจัดการมรดกวัฒนธรรมและอุตสาหกรรมสรางสรรค วิทยาลัยนวัตกรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

ยโสธารา ศิริภาประภากร, สุทัศน ประทุมแกว และสุริยา คลังฤทธิ์. (2562).การส่งเสริมด้านการทองเที่ยวตามเส้นทางแสวงบุญในมิติทางศาสนา :กรณีการทองเที่ยวเชิงวัฒนธรรมด้านศาสนา วัดโยธาประสิทธิ์ ตำบลนอกเมือง อำเภอเมืองสุรินทร จังหวัดสุรินทร. ใน การประชุมวิชาการระดับชาติ การท่องเที่ยวและการโรงแรมร่วมสมัย ครั้งที่ 6 "ท่องเที่ยวโรงแรม ร่วมเสริม ร่วมสร้าง ร่วมสมัย"คณะการท่องเที่ยวและการโรงแรม มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, จังหวัดมหาสารคาม 278 - 286

วรพรรณ สงัดศรี. (2558). แรงจูงใจของนักท่องเที่ยวที่ส่งผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม

ในชุมชนบ้านหนองขาว จังหวัดกาญจนบุรี. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์

มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.

สถาพร เกียรติพิริยะ และคณะ (2564). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์และวันหยุดต่อเนื่องของคนวัยทำงาน. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 7(12), 178-196

สุทธิดา พงศ์สุทธิ และคณะ (2564) ส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์วัฒนธรรมของประเพณีบุญสารทเดือนสิบจังหวัดนครศรีธรรมราช.วารสารพุทธสังคมวิทยาปริทรรศน์. 6(4), 141-157

อรรถพงศ ศรีตะลาลัย และชวลีย ณ ถลาง. (2563). การทองเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในด้านความเชื่อเรื่อง “พญานาค” ของนักท่องเที่ยวชาวไทยในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (จังหวัดอุดรธานี - จังหวัดหนองคาย -จังหวัดบึงกาฬ -จังหวัดนครพนม) ประเทศไทย. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี,14 (1), 53-74