การท่องเที่ยวกับความเชื่อในเรื่องท้าวเวสสุวัณของนักท่องเที่ยวชาวไทย กรณีศึกษา วัดจุฬามณี ตำบลบางช้าง อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาพฤติกรรมและแรงจูงใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยในแหล่งท่องเที่ยวที่มีความเชื่อในเรื่องท้าวเวสสุวัณ กรณีศึกษา วัดจุฬามณี 2. ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลกับพฤติกรรมการท่องเที่ยวในแหล่งท่องเที่ยวที่มีความเชื่อในเรื่องท้าวเวสสุวัณ ซึ่งเป็นการวิจัยเชิงปริมาณ โดยการแจกแบบสอบถามกับ ตัวอย่าง จำนวน  428 คน วิเคราะห์ด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ และสถิติการทดสอบไคสแควร์ กำหนดนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ  0.05

ผลการศึกษาพบว่าพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เดินทางมาท่องเที่ยวโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อไหว้อธิษฐานขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เดินทางด้วยรถส่วนตัวเป็นส่วนใหญ่ จำนวนครั้งที่มา 2-3 ครั้ง ส่วนมากเดินทางมาท่องเที่ยวช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ โดยเดินทางร่วมกับครอบครัว และคู่รัก/สามี,ภรรยา ทั้งนี้แรงจูงใจในการเดินทางท่องเที่ยวในแหล่งท่องเที่ยวที่มีความเชื่อในเรื่องท้าวเวสสุวัณ ณ วัดจุฬามณีภาพรวมอยู่ในระดับมาก ทั้งทางด้านแรงจูงใจด้านกายภาพ ด้านวัฒนธรรม/ความเชื่อ และด้านอารมณ์และความรู้สึก ผลการศึกษาความสัมพันธ์พบว่า ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลกับพฤติกรรมการท่องเที่ยวในแหล่งท่องเที่ยวที่มีความเชื่อในเรื่องท้าวเวสสุวัณ ผลการทดสอบไคสแควร์ ในภาพรวมพบว่า ปัจจัยส่วนบุคคลแตกต่างกัน มีพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวที่เดินทางมาท่องเที่ยว สัมพันธ์กันในบางด้าน ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05