Buddhist Aparihāniyadhamma Application for Implementation of the Cultural Promotion Policy by San Pa Pao Subdistrict Municipality, San Sai District, Chiang Mai Province
Main Article Content
Abstract
This research has three objectives 1) to study the level of opinions regarding the implementation of the cultural promotion policy of San Pa Pao Subdistrict Municipality, San Sai District, Chiang Mai Province, 2) to compare public opinions towards its implementation of the cultural promotion policy, classified by personal factors and, 3) to present guidelines to apply Aparihāniyadhamma (7 conditions of welfare) in operating on the culture promotion policy of San Pa Pao Subdistrict Municipality. This research methodology are1) quantitative research, collecting data by a questionnaire with a 0.984reliability value from the 369 samples of people in the San Pa Pao-subdistrict municipality area, and analyzing data for finding frequencies, percentages, averages, standard deviations, and T-test and F-test values, and 2) qualitative research using in-depth interviews with 10 key informants and analyzing data by descriptive content analysis.
The findings were;
- The opinion level on the implementation of the policy on cultural promotion of San Pa Pao Subdistrict Municipality, San Sai District, Chiang Mai Province, total, was at a high level
- The comparison results of public opinions on its implementation of the culture promotion policy revealed that the classification according to age, educational background, and income was different, so the research hypothesis was accepted, and for each comparative aspect, gender and occupation had no differences; therefore, the research hypothesis was rejected.
- Guidelines for operating on its culture promotion policy by applying the Buddhist principles of Aparihāniyadhamma are as follow; 1) regularly meeting together: the municipality officials have a meeting regularly 2) meeting and quitting together: municipality and citizens cooperate together in social development 3) not enacting things that have not yet been enacted: the municipality ensures the preservation of traditions without contradicting beliefs 4) respecting others, especially those of higher age and qualifications, respectfully: municipality officials speak politely 5) caring those who have less social welfare opportunities or disabilities and honoring women: the municipality provides assistance and protections those people equally, 6) promoting and maintaining good cultural traditions for the community: the municipality always provides all support to these affair 7) providing promote and support for Buddhism and virtuous monks :the municipality is aware of promoting all supports and caring for monks equally.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
พระมหาปรีชา เขมนนฺโท (เหล่าทวีคุณ) (2561). การประยุกต์หลักอิทธิบาทธรรมเพื่อการบริหารจัดการสำนักปฏิบัติธรรม ในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิตสาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
ศศิพัชร์ วัฒนรวีวงศ์ (2564). พุทธบูรณาการส่งเสริมนโยบายการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพอย่างยั่งยืน ในบริเวณอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่จังหวัดนครราชสีมา. ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต รัฐประศาสนศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระครูพิพัฒน์สุตคุณ (เตชธโร) (2560). การมีส่วนร่วมด้านนโยบายภาครัฐสำหรับการดูแลผู้สูงอายุในจังหวัดพิจิตร. พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต รัฐประศาสนศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระศรชัย ธมฺมิโก (ศรีวรกุล) (2559). ประสิทธิภาพการบริหารจัดการกองกิจการนิสิต มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตร์มหาบันฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาณรงค์ ธมฺมเมธี (ศรีพันลม) (2562). การมีส่วนร่วมของประชาชนกับการเลือกตั้งทั่วไปของชุมชนท่าเตียน กรุงเทพมหานคร. สารนิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาวิษณุ จิรวฑฺฒนเมธี (เจริญพล) (2563). คุณลักษณะที่พึงประสงค์ของสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร เขตเลือกตั้งที่ ๑ จังหวัดชัยภูมิ. สารนิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระศตวรรษ สนฺติกโร (สิงห์ใส) ( 2558). การบูรณาการหลักอปริหานิยธรรมกับหลักธรรมาภิบาลในการบริหารงานของเทศบาล ตําบลหนองแหย่ง อําเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระปลัดสุรพงษ์ ฐิตญาโณ (แก้วกอ) (2555). การศึกษาวิเคราะห์การบริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นตามหลักอปริหานิยธรรม : กรณีศึกษาเทศบาลตําบลขามใหญ่ อําเภอเมืองอุบลราชธานี จังหวัดอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระครูสังฆรักษ์วีระศักดิ์ จนฺทวํโส (รถจันทร์วงษ์) (2555). การบริหารงานบุคคลตามหลักอปริหานิยธรรม ๗ ของโรงเรียนมัธยมศึกษา เขตธนบุรี กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย :มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาอานนท์ อานนฺโท (นรมาตร์) (2552). การบริหารกิจการคณะสงฆ์ในเขตจังหวัดชุมพรกับการประยุกต์ใช้หลักภิกขุอปริหานิยธรรม ๗. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระปลัดสุรพงษ์ ฐิตญาโณ (แก้วกอ) (2555). การศึกษาวิเคราะห์การบริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นตามหลักอปริหานิยธรรม : กรณีศึกษาเทศบาลตําบลขามใหญ่ อําเภอเมืองอุบลราชธานี จังหวัดอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาอัครา ญาณกวี (เหลื่อมรัมย์) (2551). ศึกษาวิเคราะห์การปกครองตามหลักอปริหานิยธรรมที่มีในพระพุทธศาสนาเถรวาท. วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
พระครูวิลาศกาญจนธรรม (เล็ก สุธมฺมปญฺโญ) (2555). การปกครองคณะสงฆ์ตามหลักภิกขุอปริหานิยธรรม ๗ ของคณะสงฆ์อำเภอทองผาภูมิ จังหวัดกาญจนบุรี. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.