Application of Diṭṭhadhammikattha Principles for Promoting The Policy Implementation in Sufficiency Economy of Nakhon Chedi Subdistrict Administrative Organization in Pa Sang District, Lamphun Province

Main Article Content

Naphachit Nanthachaipok

Abstract

This research aimed to 1) study the implementation level of the sufficiency economy policy of Nakhon Chedi Subdistrict Administrative Organization, 2) compare the public’s opinions on the implementation of the sufficiency economy policy of Nakhon Chedi Subdistrict Administrative Organization classified by personal factors, and 3) propose guidelines for applying the principles of the Dhamma to promote the implementation of the sufficiency economy policy of Nakhon Chedi Subdistrict Administrative Organization. The sample group consisted of 382 people aged 18 years and over. The research instrument was a questionnaire with a reliability of .980. The research was mixed-methods research. The statistics used for analysis were frequency, percentage, mean, standard deviation, t-test, F-test, and in-depth interviews with 10 key informants using the content analysis technique.


          The research results revealed that:


          1) The implementation level of the sufficiency economy policy of Nakhon Chedi Subdistrict Administrative Organization, Pa Sang District, Lamphun Province,
was found to be at a high level overall.


          2) Compare the public’s opinions on the implementation of the sufficiency economy policy of Nakhon Chedi Subdistrict Administrative Organization, Pa Sang District, Lamphun Province, classified by personal factors. It was found that people with different genders, education, occupations, and average monthly incomes have different opinions on the implementation of the sufficiency economy policy. People of different ages have similar opinions.


          3) The application of Diṭṭhadhammikatthato the implementation of the sufficiency economy policy of the Nakhon Chedi Subdistrict Administrative Organization, Pa Sang District, Lamphun Province, found that 1) Being diligent Uṭṭhānasampadā: organizing training in the concept of the sufficiency economy philosophy to provide knowledge to people, 2) Being prepared for preservation (Ārakkhasampadā) knowing how to save money 3) Choosing good friends (Kalyāṇamittatā) bringing the main policies of the sufficiency economy philosophy into practice 4) Living with sufficiency (Samaīvitā) bringing the sufficiency economy philosophy as a guideline for life.

Article Details

How to Cite
Nanthachaipok, N. (2025). Application of Diṭṭhadhammikattha Principles for Promoting The Policy Implementation in Sufficiency Economy of Nakhon Chedi Subdistrict Administrative Organization in Pa Sang District, Lamphun Province. MCU Haripunchai Review, 9(3), 309–325. retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMHR/article/view/aa-0022
Section
Research Article

References

โกมินทร์ สุขอุ่น. (2565). การจัดการชุมชนพึ่งตนเองอย่างยั่งยืนของชุมชนบ้านบางสาน ตําบลพนม อําเภอพนม จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 9(6), 292-293.

ชัยฤทธิ์ ขวัญสอน. (2568). การพัฒนาพลังงานทดแทนบนฐานเศรษฐกิจพอเพียงโดยพุทธสันติวิธีของเกษตรกรชุมชนหนองโรง จังหวัดสระบุรี. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 13(2), 705-706.

ณรัชช์อร (ณัฐนรี) ศรีทอง. (2554). การบริหารงานพัฒนาชุมชนเชิงยุทธศาสตร์. กรุงเทพมหานคร : โอเดียนสโตร์.

ณัฐพร พุทธขิณ ชาตรี เกษโพนทอง และสิริพัฒถ์ ลาภจิตร. (2567). แหล่งเรียนรู้เศรษฐกิจชุมชนตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงจังหวัดสุรินทร์. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น. 8(1), 1-2.

นฤมล อนุสนธิ์พัฒน์ และอิทธิเทพ หลีนวรัตน์. (2564). การพัฒนาเศรษฐกิจชุมชนพึ่งพาตนเองบนพื้นฐานชุมชนาธิปไตย. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 8(12), 204.

นิศานาจ โสภาพล และวิภา มะลา. (2568). การศึกษาทุนทางวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชนในการสร้างคุณค่าทางสังคม ตำบลยางสักกระโพหลุ่ม อำเภอม่วงสามสิบ จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 13(2), 510.

ประมวลคำในพระบรมราโชวาทพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช ตั้งแต่พุทธศักราช 2493-2546 (คณะอนุกรรมการขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียง, 2548) ที่เกี่ยวข้องกับเศรษฐกิจพอเพียง.

ปัณณิกา งามเจริญ. (2567). ทุนทางสังคมกับการเสริมสร้างความเข้มแข็งของเศรษฐกิจฐานรากของชุมชน. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 12(2), 473.

ปิยกมล ณ วันนา. (2565). การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมนโยบายสาธารณะด้านการศึกษาของเทศบาลตำบลประตูป่า อำเภอเมือง จังหวัดลำพูน. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูวิกรมธรรมธัช ปิยธมฺโม (คัมภีรวรธรรม). (2566). รูปแบบการดําเนินชีวิตตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงสําหรับนักศึกษามหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 11(7), 2695.

พระมหาวรวัฒน์ อภินนฺโท (วิชัย). (2565). การจัดการหนี้สินครัวเรือนเชิงพุทธบูรณาการของกองทุนหมู่บ้านในเทศบาลตำบลบ้านโฮ่ง อำเภอบ้านโฮ่ง จังหวัดลำพูน. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยลัย : มหาวิทยลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย,

พระมหาอวิรุทธิ์ โสภณสุธี (เดชคำตั๋น) ประเสริฐ ปอนถิ่น และเกียรติศักดิ์ สุขเหลือง. (2566). พุทธบูรณาการเพื่อส่งเสริมการจัดการนโยบายสาธารณะด้านการศึกษาศาสนาและวัฒนธรรมของเทศบาลตำบลเชิงดอยอำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่. วารสารสังคมศาสตร์และศาสตร์รวมสมัย. 4(2), 15-16.

พระสุทธิสารเมธี และคณะ. (2564). การพัฒนาคุณภาพชีวิตด้วยหลักทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์ : กรณีศึกษาชุมชนสหกรณ์บ้านมั่นคงเมืองศาลายา อำเภอพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม. รายงานวิจัย. สถาบันวิจัยญาณสังวร : มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.

ภาวัช พุฒพันธ์ ยุภาพร ยุภาศ และภักดี โพธิ์สิงห์. (ม.ป.ป.). การดำเนินชีวิตตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของประชาชนในตตำบลดู่ลาด อำเภอทรายมูล จังหวัดยโสธร. การประชุมวิชาการระดับชาติด้านการบริหารกิจการสาธารณะยุคดิจิทัล ครั้งที่ 5 (The fifth National Conference on Public Affairs Management in the Digital Era) “การบริหารกิจการสาธารณะยุคดิจิทัล: กฎหมาย ความเป็นธรรม และการกลับคืนสู่ประชาธิปไตย” (Public Affairs Management in the Digital Era: Legal, Justice and A Return to Democracy), 704.

ยุทธจักรุ มณีีแดง และกาญจนา เเก้วรอด. (2564). ลักษณะและปัจจัยสนับสนุนให้ชุมชนพึ่งตนเองกรณีศึกษาชุมชนเลียบคลองมอญ แขวงทับยาว เขตลาดกระบัง กรุงเทพมหานคร. วารสารศิลปศาสตร์ (วังนางเลิ้ง) มทร.พระนคร. 1(2), 46-47.

รายงานผลการดำเนินงานตามแผนปฏิบัติราชการประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2566 จังหวัดลำพูน

วิมลวรรณ ซาวฟู. (2567). ประสิทธิผลการดำเนินงานของศูนย์เศรษฐกิจพอเพียงของเทศบาลตำบล

อุโมงค์ อำเภอเมืองลำพูน จังหวัดลำพูน. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยลัย : มหาวิทยลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สนธยา พลศรี. (2547). ทฤษฎีและหลักการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพมหานคร : โอเดียนสโตร์.

สรัญญา แสงอัมพร. (2561). การใช้หลักทิฏฐธัมมิกัตถะเพื่อฟื้นฟูเศรษฐกิจชุมชน: กรณีศึกษาชุมชน

มะม่วงปลายแขน ตำบลท่างิ้ว อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสาร มหาจุฬานาครทรรศน์. 5(2), 411-412.

สำนักงานคลังจังหวัดลำพูนร่วมกับคณะผู้บริหารการคลังประจำจังหวัดลำพูน. รายงานประมาณการเศรษฐกิจจังหวัดลำพูน. ฉบับที่ 1/2566 ณ เดือนมีนาคม 2566.

องค์การบริหารส่วนตำบลนครเจดีย์. ประวัติ/สภาพทั่วไป องค์การบริหารส่วนตำบลนครเจดีย์. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา : https://www.nkjd.go.th/tambon/general [20 พฤษภาคม 2567].

อเนก เหล่าธรรมทัศน์. (2552). แปรถิ่น เปลี่ยนฐาน : สร้างการปกครองท้องถิ่นให้เป็นรากฐานของประชาธิปไตย. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

Maria Mies and Veronika Bennoldt-Thomas. (1999). The Subsistence Perpective: Beyond the Globalized Economy. Zed: London.