การประยุกต์หลักทิฏฐธัมมิกัตถะเพื่อส่งเสริมการดำเนินงานนโยบายด้านเศรษฐกิจพอเพียงขององค์การบริหารส่วนตำบลนครเจดีย์ อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) ศึกษาระดับการดำเนินงานนโยบายด้านเศรษฐกิจพอเพียงขององค์การบริหารส่วนตำบลนครเจดีย์ 2) เปรียบเทียบความคิดเห็นของประชาชนต่อการดำเนินงานนโยบายด้านเศรษฐกิจพอเพียงขององค์การบริหารส่วนตำบลนครเจดีย์ โดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล 3) เสนอแนวทางการประยุกต์หลักทิฏฐธัมมิกัตถะเพื่อส่งเสริมการดำเนินงานนโยบายด้านเศรษฐกิจพอเพียงขององค์การบริหารส่วนตำบลนครเจดีย์ กลุ่มตัวอย่าง คือ ประชาชนที่มีอายุตั้งแต่ 18 ปีขึ้นไป จำนวน 382 คน เครื่องมือการวิจัยได้แก่ แบบสอบถาม มีค่าความเชื่อมั่นอยู่ที่ .980 วิจัยแบบผสานวิธี สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที ค่าเอฟ และการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 10 รูปหรือคน วิเคราะห์ข้อมูลเนื้อหาประกอบบริบท
ผลการวิจัยพบว่า
1) ระดับการดำเนินงานนโยบายด้านเศรษฐกิจพอเพียงขององค์การบริหารส่วนตำบลนครเจดีย์ อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน พบว่า โดยภาพรวม อยู่ในระดับมาก
2) เปรียบเทียบความคิดเห็นของประชาชนต่อการดำเนินงานนโยบายด้านเศรษฐกิจพอเพียง
ขององค์การบริหารส่วนตำบลนครเจดีย์ อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน โดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล พบว่า ประชาชนที่มีเพศ ระดับการศึกษา อาชีพ และรายได้เฉลี่ยต่อเดือน ต่างกัน มีความคิดเห็นต่อการดำเนินงานนโยบายด้านเศรษฐกิจพอเพียง แตกต่างกัน ส่วนประชาชนที่มีอายุ ต่างกัน มีความคิดเห็นไม่แตกต่างกัน
3) แนวทางการประยุกต์หลักทิฏฐธัมมิกัตถะต่อการดำเนินงานนโยบายด้านเศรษฐกิจพอเพียงขององค์การบริหารส่วนตำบลนครเจดีย์ อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน พบว่า 1) การถึงพร้อมด้วยความขยัน (อุฏฐานสัมปทา) จัดอบรมแนวคิดปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงให้ความรู้แก่ประชาชน 2) การถึงพร้อมด้วยการรักษา (อารักขสัมปทา) รู้จักออมทรัพย์ 3) การเลือกคบคนดี (กัลยาณมิตตตา)
นำนโยบายหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาสู่การปฏิบัติ 4) การอยู่อย่างพอเพียง (สมชีวิตา)
นำแนวทางปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาเป็นแบบแผนในการดำเนินชีวิต
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
โกมินทร์ สุขอุ่น. (2565). การจัดการชุมชนพึ่งตนเองอย่างยั่งยืนของชุมชนบ้านบางสาน ตําบลพนม อําเภอพนม จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 9(6), 292-293.
ชัยฤทธิ์ ขวัญสอน. (2568). การพัฒนาพลังงานทดแทนบนฐานเศรษฐกิจพอเพียงโดยพุทธสันติวิธีของเกษตรกรชุมชนหนองโรง จังหวัดสระบุรี. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 13(2), 705-706.
ณรัชช์อร (ณัฐนรี) ศรีทอง. (2554). การบริหารงานพัฒนาชุมชนเชิงยุทธศาสตร์. กรุงเทพมหานคร : โอเดียนสโตร์.
ณัฐพร พุทธขิณ ชาตรี เกษโพนทอง และสิริพัฒถ์ ลาภจิตร. (2567). แหล่งเรียนรู้เศรษฐกิจชุมชนตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงจังหวัดสุรินทร์. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น. 8(1), 1-2.
นฤมล อนุสนธิ์พัฒน์ และอิทธิเทพ หลีนวรัตน์. (2564). การพัฒนาเศรษฐกิจชุมชนพึ่งพาตนเองบนพื้นฐานชุมชนาธิปไตย. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 8(12), 204.
นิศานาจ โสภาพล และวิภา มะลา. (2568). การศึกษาทุนทางวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชนในการสร้างคุณค่าทางสังคม ตำบลยางสักกระโพหลุ่ม อำเภอม่วงสามสิบ จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 13(2), 510.
ประมวลคำในพระบรมราโชวาทพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช ตั้งแต่พุทธศักราช 2493-2546 (คณะอนุกรรมการขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียง, 2548) ที่เกี่ยวข้องกับเศรษฐกิจพอเพียง.
ปัณณิกา งามเจริญ. (2567). ทุนทางสังคมกับการเสริมสร้างความเข้มแข็งของเศรษฐกิจฐานรากของชุมชน. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 12(2), 473.
ปิยกมล ณ วันนา. (2565). การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมนโยบายสาธารณะด้านการศึกษาของเทศบาลตำบลประตูป่า อำเภอเมือง จังหวัดลำพูน. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระครูวิกรมธรรมธัช ปิยธมฺโม (คัมภีรวรธรรม). (2566). รูปแบบการดําเนินชีวิตตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงสําหรับนักศึกษามหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 11(7), 2695.
พระมหาวรวัฒน์ อภินนฺโท (วิชัย). (2565). การจัดการหนี้สินครัวเรือนเชิงพุทธบูรณาการของกองทุนหมู่บ้านในเทศบาลตำบลบ้านโฮ่ง อำเภอบ้านโฮ่ง จังหวัดลำพูน. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยลัย : มหาวิทยลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย,
พระมหาอวิรุทธิ์ โสภณสุธี (เดชคำตั๋น) ประเสริฐ ปอนถิ่น และเกียรติศักดิ์ สุขเหลือง. (2566). พุทธบูรณาการเพื่อส่งเสริมการจัดการนโยบายสาธารณะด้านการศึกษาศาสนาและวัฒนธรรมของเทศบาลตำบลเชิงดอยอำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่. วารสารสังคมศาสตร์และศาสตร์รวมสมัย. 4(2), 15-16.
พระสุทธิสารเมธี และคณะ. (2564). การพัฒนาคุณภาพชีวิตด้วยหลักทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์ : กรณีศึกษาชุมชนสหกรณ์บ้านมั่นคงเมืองศาลายา อำเภอพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม. รายงานวิจัย. สถาบันวิจัยญาณสังวร : มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
ภาวัช พุฒพันธ์ ยุภาพร ยุภาศ และภักดี โพธิ์สิงห์. (ม.ป.ป.). การดำเนินชีวิตตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของประชาชนในตตำบลดู่ลาด อำเภอทรายมูล จังหวัดยโสธร. การประชุมวิชาการระดับชาติด้านการบริหารกิจการสาธารณะยุคดิจิทัล ครั้งที่ 5 (The fifth National Conference on Public Affairs Management in the Digital Era) “การบริหารกิจการสาธารณะยุคดิจิทัล: กฎหมาย ความเป็นธรรม และการกลับคืนสู่ประชาธิปไตย” (Public Affairs Management in the Digital Era: Legal, Justice and A Return to Democracy), 704.
ยุทธจักรุ มณีีแดง และกาญจนา เเก้วรอด. (2564). ลักษณะและปัจจัยสนับสนุนให้ชุมชนพึ่งตนเองกรณีศึกษาชุมชนเลียบคลองมอญ แขวงทับยาว เขตลาดกระบัง กรุงเทพมหานคร. วารสารศิลปศาสตร์ (วังนางเลิ้ง) มทร.พระนคร. 1(2), 46-47.
รายงานผลการดำเนินงานตามแผนปฏิบัติราชการประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2566 จังหวัดลำพูน
วิมลวรรณ ซาวฟู. (2567). ประสิทธิผลการดำเนินงานของศูนย์เศรษฐกิจพอเพียงของเทศบาลตำบล
อุโมงค์ อำเภอเมืองลำพูน จังหวัดลำพูน. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยลัย : มหาวิทยลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สนธยา พลศรี. (2547). ทฤษฎีและหลักการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพมหานคร : โอเดียนสโตร์.
สรัญญา แสงอัมพร. (2561). การใช้หลักทิฏฐธัมมิกัตถะเพื่อฟื้นฟูเศรษฐกิจชุมชน: กรณีศึกษาชุมชน
มะม่วงปลายแขน ตำบลท่างิ้ว อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสาร มหาจุฬานาครทรรศน์. 5(2), 411-412.
สำนักงานคลังจังหวัดลำพูนร่วมกับคณะผู้บริหารการคลังประจำจังหวัดลำพูน. รายงานประมาณการเศรษฐกิจจังหวัดลำพูน. ฉบับที่ 1/2566 ณ เดือนมีนาคม 2566.
องค์การบริหารส่วนตำบลนครเจดีย์. ประวัติ/สภาพทั่วไป องค์การบริหารส่วนตำบลนครเจดีย์. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา : https://www.nkjd.go.th/tambon/general [20 พฤษภาคม 2567].
อเนก เหล่าธรรมทัศน์. (2552). แปรถิ่น เปลี่ยนฐาน : สร้างการปกครองท้องถิ่นให้เป็นรากฐานของประชาธิปไตย. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Maria Mies and Veronika Bennoldt-Thomas. (1999). The Subsistence Perpective: Beyond the Globalized Economy. Zed: London.
