Saddha and Worship of PhraThat 9 Jom of the Buddhists in Chiang Rai
Main Article Content
Abstract
This research article has 3 objectives: 1. Study Saddha and worship of the relics of Buddhism, 2. Study Saddha and worship of the 9 Jom Relics of Buddhists in Chiang Rai Province, and 3. Analyze Saddha and worship Phra That 9 Jom of Buddhists in Chiang Rai Province. It is qualitative research. Key informants totaling 54 people.
The results of the research found that:
- Saddha in Buddhism, is faith that is directed by wisdom called Satthaññānasampayut, that is, believing in the Buddha's enlightenment wisdom is called Tathagata Bodhisattva. As for worship in Buddhism, there are 2 types: 1) Amis worship, which is worship with material objects, and 2) Dhamma worship, which is worship by following the Dhamma teachings.
- Saddha and worship of the Phrathat 9 Jom of Buddhists in Chiang Rai Province. In the past, Chiang Rai people had faith together. Create the Phra That, namely Phra That 4, Phra That 5, and Phra That 9 Jom. The annual tradition of worshiping the relics, Phra That 9 Jom, is therefore also called the “tradition of raising the relics”, with a candlelight procession around. Phra That 3 times, sit and pray, pay homage to the Phra That, pour water on the Phra That, cover the Phra That with cloth. As for offerings, there are mainly flowers, incense sticks, and candles.
- Analyze the Saddha of Buddhists in Chiang Rai Province towards Phra That 9 Jom, having faith and worship in many aspects: 1) Saddha and worship as a tool for perpetuating the age of Buddhism, 2) Saddha and worship to reinforce Create merit for the king (in the past) and leaders at all levels. (at present), 3) Saddha and worship as a spiritual refuge, 4) Saddha and worship as the source of local traditions, 5) Saddha and worship as a cultural tourist attraction, and income generation. Given to the community.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กรมหลวงชินวรสิริวัฒน์. สมเด็จพระสังฆราชเจ้า. (2536). พระคัมภีร์อภิธานัปปทีปิกา. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหามกฎราชวิทยาลัย.
พระมหาณรงค์ วิจิตฺตธมฺโม (เพิ่มกลาง). (2560). “วิเคราะห์การจัดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมพระธาตุ 9 จอมในจังหวัดเชียงราย”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
พระมหาบุญนำ ปรกฺโม (คนหมั่น). (2557). “การศึกษาวิเคราะห์ความเชื่อและการบูชาพระธาตุของชาวพุทธในล้านช้าง”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาปรม โอภาโส (กองคำ). (2542). “ศึกษาวิเคราะห์ศรัทธาของชาวพุทธไทยในปัจจุบัน”, วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาภาณุ ภานุโก (กลิ่นปราชญ์), (2547). “การศึกษาเปรียบเทียบแนวคิดเรื่องศรัทธาในพุทธปรัชญาเถรวาท กับ เซนต์ออกัสติน”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย 2539. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สภาวัฒนธรรมอำเภอเทิง จังหวัดเชียงราย. (2557). 100 ปี เมืองเทิงรำลึก. เชียงราย : โรงพิมพ์แม่สายการพิมพ์.
สำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัดเชียงราย. (2558). ตำนานพระธาตุ 9 จอม จังหวัดเชียงราย. เชียงราย : โรงพิมพ์ไพศาลการพิมพ์.