The Procedure Development for Gilãnupãthaka Bhikkhus of Doisaket Chiang Mai Sangha Community
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were 1) study the concept of Gilãnupãthaka Bhikkhus in Buddhism; 2) study the potential development process of Gilãnupãthaka Bhikkhus in Doi Saket District, Chiang Mai Province; 3) study the performance achievement in duties of Gilãnupãthaka Bhikkhus in Doi Saket District, Chiang Mai Province. The research was qualitative research, collecting data from a total of 49 monks who were 18 trainees attended the training activities and 31 key informants using the Purposive Sampling method by interview, a questionnaire and and interview, with a content validity index of each item between 0.67 - 1.00, analyzing data using descriptive statistics.
The research results found that:
1) Monks have roles and duties in taking care of each other according to the principles of Dhamma-Vinaya, such as disciples taking care of teachers or preceptors taking care of the Sangha. Taking care of the health of monks has been around since the time of the Buddha until now, so it is a matter of unity and goodness among monks.
2) The process of developing the potential of monks who are caring for the sick to organize training activities, provide knowledge and skills in caring for health for trainees. The evaluation of the results from the training development process from using the 35-hour monks who are caring for the sick curriculum had an average of 2.39, accounting for 7.97 percent, which was higher than before the training.
3) The results of the performance of duties of monks who are caring for the sick in Doi Saket District, Chiang Mai Province found that the work of monks who are caring for the sick requires cooperation and support from network partners, government agencies, and all relevant sectors, and should have knowledge of academic principles in caring for the health and hygiene of monks, including necessary work skills, in order to jointly promote the health of monks to be strong and have a better quality of life.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กรมอนามัย. (2562). คู่มืออบรมพระคิลานุปัฏฐาก หลักสูตร 70 ชั่วโมง. จังหวัดนนทบุรี:
ทะเบียนพระคิลานุปัฏฐาก จังหวัดเชียงใหม่. (2563). 19 กุมภาพันธ์ (สำเนาเอกาสาร).
ไทยรัฐฉบับพิมพ์. มหาเถรสมาคมประกาศขับเคลื่อน.ธรรมนูญสุขภาพพระสงฆ์แห่งชาติ 2561. [แหล่งข้อมูล]. ออนไลน์ : https://www.thairath.co.th/news/local/1340087 [10 กรกฎาคม 2563].
พระครูประภัสร์สิทธิคุณ (ประสิทธิ์ ปภสฺสาโร). (2556). บทบาทพระสงฆ์ด้านสาธารณสงเคราะห์ของคณะสงฆ์อำเภอจตุรพักตรพิมาน จังหวัดร้อยเอ็ด. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระครูสังฆรักษ์วรท อภิวโร (มิ่งขวัญ). (2564). ศึกษาวิเคราะห์บทบาทของพระคิลานุปัฏฐากในการดูแลสุขภาวะพระสงฆ์. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.9 ,ราชบัณฑิต). (2538). พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน ชุดคำวัด,พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาณัฏฐานันท์ อนาลโย (กุลจรัสโภคิน). (2565). รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิต การสนับสนุนทางสังคมและความคงอยู่ของพระคิลานุปัฏฐากในเขตการปกครองคณะสงฆ์ภาค 7. วารสาร มจร.หริภุญชัยปริทรรศน์. ปีที่ 6. ฉบับที่ 2. (กรกฎาคม – ธันวาคม 2565)
พระมหาราเชนทร์ เขมาสโภ (บ้านเกาะใต้). (2561). ศึกษาแนวทางการอุปัฏฐากภิกษุไข้ในพระพุทธศาสนา. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.(2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
โรงพยาบาลสงฆ์ กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข. (2562). การอุปัฏฐากพระสงฆ์อาพาธภายใต้หลักธรรมวินัย. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร: บริษัท อาร์ต ควอลิไฟท์ จํากัด.
อุมาพร นิ่มตระกูล และพระวิสิทธิ์ ฐิตฺวิสิทฺโธ. (2563). พฤติกรรมสุขภาพของพระสงฆ์กับความรอบรู้ด้านสุขภาพจากพระคิลานุปัฏฐากสู่พระนักสื่อสารในเขตสุขภาพที่ 1. วารสารพุทธศาสตร์ศึกษา. ปีที่ 11. ฉบับที่ 1. (มกราคม – มิถุนายน)