21st Century Guidance Administration of the Schools under the Office of the Special Education Administration, Chiang Mai Province
Main Article Content
Abstract
This research aimed to 1) study the state of guidance administration in the 21st century of schools under the Office of Special Education Administration, Chiang Mai Province, and 2) study the development guidelines for guidance administration in the 21st century. The research was conducted in a survey format with 38 administrators and 562 teachers in 9 schools under the Office of Special Education Administration, Chiang Mai Province.
The research results found that:
1) The state of guidance administration in the 21st century of schools under the Office of Special Education Administration, Chiang Mai Province, was at a high level, namely, individual data collection services, individual placement services, information services, consultation services, and monitoring and evaluation services.
2) Guidelines for the development of guidance administration in the 21st century of schools under the Office of Special Education Administration, Chiang Mai Province. From the interviews, it was found that school administrators and guidance supervisors used the questions from the analysis results as interview topics using content analysis. The consultation service should create a good relationship between teachers and students to reduce stress and increase trust. The consultation will be effective when there is cooperation from all personnel and students must come willingly. Monitoring and evaluation should use modern and efficient tools to monitor the results. Monitoring the results should be conducted in the form of a committee. It may use questionnaires and statistical methods or research to make the monitoring comprehensive and effective.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2559). ระบบการแนะแนวในโรงเรียน. กรุงเทพมหานคร : กระทรวงศึกษาธิการ.
_______________. (2550). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช 2542 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 4) พุทธศักราช 2562. กรุงเทพฯ: คุรุสภา.
______________. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
เกรียงไกร นครพงศ์. (2564). แนวทางการพัฒนาการดำเนินงานแนะแนวของโรงเรียนรัตนราษฎร์บำรุง. ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
นิรันดร์ จุลทรัพย์. (2558). การแนะแนวเพื่อพัฒนาผู้เรียน. สงขลา: สาขาจิตวิทยา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น ฉบับปรับปรุงใหม่. พิมพ์ครั้งที่10. กรุงเทพมหานคร : บริษัท สุวีริยาสาส์น จำกัด.
ปราณี ตันติตระกูล. (2556). ปัจจัยการควบคุมงานแนะแนวในโรงเรียนมัธยมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร, นครปฐม.
วนัญญา แก้วแก้วปาน. (2563). การศึกษาการจัดบริการแนะแนวเพื่อพัฒนาผู้เรียนในศตวรรษที่ 21. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สุนิสา วงศ์อารีย์. (2559). “การแนะแนวเบื้องต้น” (เอกสารประกอบการสอนรายวิชา จิตวิทยาการแนะแนวสำหรับครู คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.