การเรียนการสอนแบบ Active Learning ด้วยคุณธรรม ในยุคปัญญาประดิษฐ์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การพัฒนาด้านเทคโนโลยีในการเรียนการสอน ด้วยปัญญาประดิษฐ์ (AI) ที่ศึกษามุ้งเน้นการพัฒนาการเรียนการสอนให้นักเรียนได้มีความรู้ความสามารถ คำว่า ปัญญาประดิษฐ์ สามารถแยกได้ 2 มุมมอง มุมมองที่ 1 ระบบที่เลียนแบบมนุษย์ มุมมองที่ 2 ระบบที่มีเหตุผล ซึ่งปัญญาประดิษฐ์เป็นเครื่องจักรที่มีฟังก์ชันมากมายสามารถในการทำความเข้าใจ เรียนรู้องค์ความรู้ต่างๆ ของมนุษย์ได้เกือบสมบูรณ์ สถาบันการศึกษาได้นำระบบปัญญาประดิษฐ์ไว้กระบวนการเรียนการสอนแบบ Active Learning เป็นการเรียนที่สร้างปฏิสัมพันธ์ร่วมกัน เปิดโอกาสให้ผู้เรียนมีส่วนร่วม ผู้เรียนได้ลงมือปฏิบัติจริงผ่านกิจกรรม ผ่านสื่อเรียนรู้ เช่น การนำเกมส์มาประยุกต์เป็นกิจกรรมให้กับผู้เรียนทำให้เกิดความสนุกสนาน และเป็นกระตุ้นให้ผู้เรียนตื่นตัวกับผู้สอนและผู้เรียนด้วยกัน สิ่งที่ปัญญาประดิษฐ์ไม่สามารถเลียนแบบหรือทำได้เหมือนมนุษย์ คือ การเรียนรู้คุณธรรม คุณธรรม คือ ความดีงามที่ถูกปลูกฝังขึ้นในจิตใจ เป็นธรรมะที่ควบคุมพฤติกรรมทางกาย วาจา และใจ รู้ผิดชอบชั่วดี เกรงกลัวต่อการกระทำชั่ว ให้อยู่ในกรอบของความดี นักเรียนในยุคปฏิรูปการศึกษา สิ่งที่จะทำให้เขาเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ทั้งกาย จิตใจ และเป็นมนุษย์ที่มีคุณค่าต่องสังคมในอนาคตนั้น ผู้สอนต้องสอดแทรกเรื่อง “คุณธรรม” เพื่อที่จะไม่ให้นักเรียนหลงผิด นักเรียนเปรียบเสมือนผ้าขาวที่บริสุทธิ์ ได้รับการฝึกอบรมทั้งกายและจิตใจ เติบโตขึ้นจะเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ เป็นกลไกสำคัญในการขับเคลื่อนให้ประเทศชาติเจริญก้าวหน้า
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
จันทกานต์ ไพรศรี, สรพล จิระสวัสดิ์ และสุขุม เฉลยทรัพย์.(2561). การใช้บทบาทสมมติในการสอนเพื่อพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 14(3), 267-275.
กิตติชัย สุธาสิโนบล. (2558) การจัดการเรียนการสอนแบบพุทธะเพื่อพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมสำหรับนักเรียน, กรุงเทพมหานคร: บริษัทคอมเมอร์เชียลเวิลด์ มิเดีย จำกัด.
วิทยา ทองดี. (2561). การพัฒนารูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้เชิงพุทธ กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม. รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พรรณ เทพสุเมธานนท์ และนุชนารถ สุนทรพันธุ์. (2537). การศึกษาเพื่อพัฒนาชีวิตและสังคม (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตโต). (2541). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพมหานคร: สหธรรมิก.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต. (2551). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ (ชําระ-เพิ่มเติม ช่วงที่ 1). พิมพ์ครั้งที่ 12. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, หน้า 252-253.
พระวิจิตรธรรมาภรณ์. (2558) ความหมายของคุณธรรม. เข้าถึงเมื่อ 20 ตุลาคม 2566, เข้าถึงได้จาก http://portal.tebyan.net/ Portal/Cultcure/
วารินท์พร ฟันเฟื่องฟู. (2562). การจัดการเรียนรู้ Active Learning ให้สำเร็จ. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์. (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 9(1), 135-145.
วิลาสลักษณ์ ชัววัลลี. (2552) จริยธรรมในเด็กและเยาวชน. วารสารพฤติกรรมศาสตร์. 15 (1),
ศศิภา ไชยวงศ์. (2553). การใช้การสอนแบบชักชวนร่วมกับกิจกรรมบทบาทสมมุติเพื่อเพิ่มพูนการฟังพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารและลดความวิตกกังวลของนักเรียนในชมรมมัคคุเทศก์น้อย.วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เชียงใหม่.
สถาพร พฤฑฒิกุล. (2558) การบริหารการศึกษากับการเปลี่ยนแปลงในศตวรรษที่ 21. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์. (ป.อ. ปยุตฺโต). (2559) พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์, กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์ผลิธัมม์.
