The Life Quality Development Based on Sikkhā (Three Fold Training) Principle of People in Tha Pladuk Subdistrict Municipality Mae Tha District, Lamphun Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed 1) to study the level of quality of life development of people in Tha Pla Duk Subdistrict Municipality, Mae Tha District, Lamphun Province; 2) to study the relationship between Sikkhā and the quality of life development of people in Tha Pla Duk Subdistrict Municipality, Mae Tha District, Lamphun Province; and 3) to propose guidelines for quality of life development of people in Tha Pla Duk Subdistrict Municipality, Mae Tha District, Lamphun Province according to Sikkhā.
This research was conducted according to the mixed-method research methodology. The research population was people aged 18 years and over living in the Tha Pla Duk Subdistrict Municipality, Mae Tha District, Lamphun Province, 5825 people. The sample group was randomly selected, resulting in a sample of 375 people. The tool was a questionnaire with the reliability .987. The data were analyzed by finding frequency, percentage, mean, standard deviation, and Pearson’s correlation coefficient to test the hypothesis. The in-depth interviews with 12 key informants using the content analysis technique.
The research results revealed that:
1) The level of quality of life development of people in Tha Pla Duk Subdistrict Municipality, Mae Tha District, Lamphun Province, showed that aspect of family life, community life, work, health, and physical environment were at a high level, while intelligence and economic security were at a moderate level, respectively.
2) The relationship between Sikkhā and the development of the quality of life of the people in the Tha Pla Duk Subdistrict Municipality, Mae Tha District, Lamphun Province, showed that Sikkhā and the development of the quality of life of the people, overall had a positive relationship at a high level with statistical significance at the 0.01.
3) Guidelines for developing the quality of life of people in the Tha Pla Duk Subdistrict Municipality, Mae Tha District, Lamphun Province according to Sikkhā, showed that 1) Sīla (morality) leads to changing good behaviors in body, speech, and mind 2) Samāthi (concentration) leads to a happy life. 3) Paññā (wisdom) to be aware of the world and life in order to use wisdom as a guideline for developing the better quality of life.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กนกวรรณ วังคะฮาด และบัวพันธ์ พรหมพักพิง. (2565). คุณภาพชีวิตผู้สูงอายุตำบลนาพู่ อำเภอเพ็ญ จังหวัดอุดรธานี. วารสารสังคมศาสตร์ปัญญาพัฒน์. 4(4), 283.
กัญณัฏฐ์ กรวิทย์ธนโชติ สุดา สุวรรณาภิรมย์ และวัลลภ รัฐฉัตรานนท์. (2567). แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตสู่ความสำเร็จของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในกรุงเทพมหานคร. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์. 7(3), 1.
จินตวีร์ เกษมศุข. (2554). การสื่อสารกับการเปลี่ยนแปลงของสังคม. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชิตวัฒน์ ต๊ะนา. (2566). การส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุของเทศบาลตำบลศรีบัวบาน อำเภอเมืองลำพูน จังหวัดลำพูน. สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ณัฐกิตติมา จิตรานุเคราะห์ และอุทัย สติมั่น. (2568). กระบวนการเสริมสร้างครอบครัวสันติสุขภายใต้พลังบวร โดยพุทธสันติวิธี. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 13(1), 1.
ณิชาพัฒน์ คำดี. (2567). การบูรณาการหลักพุทธจริยธรรมเพื่อส่งเสริมการปฏิบัติงาน ของบุคลากรองค์การบริหารส่วนจังหวัดลำพูน. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์. 7(4), 123-124.
เทศบาลตำบลทาปลาดุก อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน. สภาพทั่วไปและข้อมูลพื้นฐาน. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา : https://tapladuk.org/wordpress/?p=4989 [5 เมษายน 2567].
เทศบาลตำบลทาปลาดุก. (2566). แผนพัฒนาท้องถิ่นห้าปี (พ.ศ.2566-2570) แก้ไขเปลี่ยนแปลงและเพิ่มเติม ครั้งที่ 3 พ.ศ.2566.
แผนพัฒนาจังหวัดลำพูน พ.ศ.2566-2570.
ธนวัฒน์ แก่นจำปา และชาญยุทธ หาญชนะ. (2565). คุณภาพชีวิตของเกษตรกรชาวไร่อ้อยอำเภอศรีบุญเรือง จังหวัดหนองบัวลำภู. วารสารสังคมศาสตร์ปัญญาพัฒน์. 4(4), 115.
นัฐพล บุญสอน บุญทัน ดอกไธสง และพิเชฐ ทั่งโต. (2567). การประยุกต์หลักภาวนา 4 เพื่อส่งเสริมคุณภาพชีวิตในการปฏิบัติงานของบุคลากรสำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา. วารสารวิชาการรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์. 6(2), 58-59.
บังอร เบ็ญจาธิกุล. (2566). การมีส่วนร่วมในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลบางขนุน อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี. วารสารมณีเชษฐาราม วัดจอมมณี. 5(2), 113-114.
ประมา ศาสตระรุจิ. (2561). ศึกษาสภาพสังคมเพื่อหาแนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิต: กรณีศึกษา จังหวัดกระบี่. วารสารอินทนิลทักษิณสาร. 13(1), 155.
ปริญญ์ ปราชญานุพร. (2539). ข้อสังเกตและข้อเสนอแนะการพัฒนาแนวคิดและเครื่องชี้วัดสังคมและคุณภาพชีวิตในต่างประเทศ ในอนุชาติ พวงสำลี และอรทัย อาจอ่ำ. การพัฒนาเครื่องชี้วัดคุณภาพชีวิตและสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานสนับสนุนการวิจัย (สกว).
พระครูปฐมธีรวัฒน์ (ฐิตธมฺโม). (2566). การพัฒนาหมู่บ้านรักษาศีล 5 ต้นแบบของชุมชนวัดสำโรงอำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์. 8(6), 77.
พระมหานันทวิทย์ ธีรภทฺโท. (2558). รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตอย่างยั่งยืนของชุมชนตาแนวทางพระพุทธศาสนา. รายงานวิจัย. สถาบันวิจัยพุทธศาสตร์ : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาบุญล้อม ปุญฺกาโม (เตียเปิ้น) พระมหาวีรธิษณ์ วรินฺโท (อินทะโพธิ์) และธวัช หอมทวนลม.2566). การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในพื้นที่ชุมชนท่าทราย จังหวัดสมุทรสาคร. วารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร. 6(1), 221-222.
พระมหาสมชาย ขนฺติสรโณ (มะลิซ้อน) และพระราชวัชรสารบัณฑิต (ประสาร จนฺทสาโร). (2567). รูปแบบการบริหารจัดการวัดเพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในกรุงเทพมหานคร. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์. 7(6), 136-137.
พระวิมาน คมฺภีรปญฺโ (ตรีกมล). (2562). การศึกษาวิเคราะห์กระบวนการดำเนินชีวิตด้วยพุทธสันติ.วิธีตามแนวศีล 5. วารสารสังคมศาสตร์ปัญญาพัฒน์. 1(1), 31.
พระสมพงษ์ สุวโจ (ไชยณรงค์). (2561). การประยุกต์ใช้หลักไตรสิกขาในการดําเนินชีวิตในสังคมยุค
ดิจิทัล. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม. 2(1), 15-16.
พระสุกิจ อคฺคมหาเสนาวํโส (อัครมหาเสนาวงศ์). (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างประสิทธิภาพในการ
ปฏิบัติงานกับคุณภาพชีวิต ตามหลักศีล 5 ของบุคลากรเทศบาลตำบลสันกำแพง อำเภอสันกำแพง จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาตร์. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระหลาว ฐานวโร (ปู่เลา). (2565). การพัฒนาคุณภาพชีวิตของแรงงานข้ามชาติที่อยู่อาศัยในพื้นที่ตำบลเวียงยอง อำเภอเมืองลำพูน จังหวัดลำพูน. สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระอธิการดิลก เดชะสยาม พระกิตติพงษ์ มะกรูดอินทร์ และเจษฎา กันยามาศ. (2567). บทบาทวัด
ในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ : กรณีศึกษา วัดในตําบลหัวเขา อําเภอเดิมบางนางบวช จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสาร มจร สุพรรณบุรีปริทรรศน์. 3(1), 1-2.
พีรพงศ์ กนกเลิศวงศ์ และธนสุวิทย์ ทับหิรัญรักษ์. (2563). การพัฒนาโมเดลความสุขของคนในชุมชน
เขตพื้นที่อําเภอบ้านตากจังหวัดตาก. วารสาร มจร มนุษยศาสตร์ปริทรรศน์. 6(1), 85-86.
ภัทราภรณ์ ด้วงเรือง และนัทนิชา หาสุนทรี. (2563). การพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุของเทศบาล
นครนนทบุรี จังหวัดนนทบุรี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์. 6(1), 122-123.
ภูรีภัทร ห้วยหงษ์ทอง และกรกต ชาบัณฑิต. (2568). พุทธนวัตกรรมเพื่อการส่งเสริมประสิทธิภาพการ
ปฏิบัติงานของบุคลากรเทศบาลในจังหวัดนครปฐม. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์. 8(2), 28-29.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
รัตนา ปันจุติ. (2559). การพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้ด้อยโอกาสในเขตพื้นที่เทศบาลตำบลอุโมงค์ อำเภอเมืองจังหวัดลำพูน”, วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาตร์. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วีนัส ธรรมสาโรรัชต์ เกียรติศักดิ์ สุขเหลือง และสุรพล สุยะพรหม. (2567). การบูรณาการหลักไตรสิกขาเพื่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาจังหวัดราชบุรี. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์. 7(1), 80
สุพล ศิริ บุญทัน ดอกไธสง และพิเชฐ ทั่งโต. (2567). ประสิทธิผลการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุขององค์กรปกครอง ส่วนท้องถิ่นในจังหวัดเพชรบูรณ์. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์. 7(2), 70-71.
สุภาคงค์ จันทวานิช และวศนี ศิลตระกูล. (2539). การพัฒนาแนวคิดและเครื่องชี้วัดสังคมและคุณภาพชีวิตในต่างประเทศ
สุมณฑา สุภาวิมล บุญทัน ดอกไธสง และสมาน งามสนิท. (2567). การบูรณาการหลักไตรสิกขาเพื่อส่งเสริมการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดปทุมธานี. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์. 7(1), 93-94.
อนุชาติ พวงสำลี และอรทัย อาจอ่ำ. การพัฒนาเครื่องชี้วัดคุณภาพชีวิตและสังคมไทย.กรุงเทพมหานคร : สำนักงานสนับสนุนการวิจัย (สกว).
อรุณศรี ผลเพิ่ม มาลี ไชยเสนา และกุลชญา ลอยหา. (2567). อนาคตภาพของระบบการสร้างเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพผู้สูงอายุ ในทศวรรษหน้า. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 12(4), 1491-1492.
อัญชิสา หัดจุมพล และเฉลิมขวัญ สิงห์วี. (2567). การมีส่วนร่วมในชุมชน ความพึงพอใจต่อที่อยู่อาศัยและคุณภาพชีวิตของหัวหน้าครัวเรือนในโครงการพัฒนาที่อยู่อาศัยชุมชนริมคลองลาดพร้าว เขตสายไหม กรุงเทพมหานคร. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์. 7(5), 72.
อำนาจ บัวศิริ. (2561). กระบวนการสร้างภาวะผู้นำด้วยหลักไตรสิกขา. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์. 5(3), 26-27.
ESCAP. (1990). Guidelines on Methodological Approaches to the Conduct of A
Regional Survey of the Quality of life as on Aspect of Human Resources Development. New York : McGraw-Hill.
