พุทธวิธีการเจริญสัมพันธไมตรี

บทคัดย่อ

มนุษย์เป็นสัตว์สังคมที่รวมกันเพื่อความอยู่รอด โดยความเป็นอยู่ที่เริ่มจากสังคมเล็กไปสู่สังคมใหญ่ ต้องอาศัยปัจจัยต่างๆ เพื่อให้เกิดความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันและสังคมมีความเป็นปกติสุข เช่น การมีทัศนคติในตนที่มีต่อผู้อื่น (คิดบวก) โดยการสื่อสารให้เกิดความเข้าใจถูกต้องระหว่างสองฝ่าย เริ่มต้นการเข้าใจผู้อื่นก่อน เป็นผู้รับฟังและรู้จักฟัง มีความสามารถทำให้ผู้อื่นฟังเราพูด มีความรู้รอบตัว มีความจำเป็นเป็นเลิศ รู้เองตามสภาพความเป็นจริง ให้ผู้อื่นรับรู้ได้ด้วย ฉลาดในการแยกแยะสิ่งมีประโยชน์ ไม่มีประโยชน์ และเป็นมิตรกับทุกคน มีพุทธวิธีในการเจริญสัมพันธไมตรี คือ จำเป็นที่จะต้องฝึกฝนอบรมตนเองด้วยหลักกัลยาณมิตร คือ มีความน่ารัก (ปิโย) น่าเคารพน่านับถือ (ครุ) มีความพร้อมที่จะฟังความคิดเห็นของผู้อื่น (ภาวนีโย) มีความพยายามในการอธิบายหรือชี้แจง (วตฺตา) มีความอดทนอดกลั้นต่อกิริยา วาจา (วจนกฺขโม) มีความสามารถในการอธิบายได้อย่างลึกซึ้ง (คมฺภีรญฺจ กถ กตฺตา) มีความหวังดีเสมอ (โน จฏฺฐาเน นิโยชเย) เพื่อความสัมพันธ์ที่ดีต่อคนรอบข้างต่อสังคมต่อประเทศชาติ เพื่อความเจริญรุ่งเรือง ปลอดภัย และสงบสุขในสังคม