พุทธปรัชญาเถรวาทกับหลักความจริง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเนื้อหาของ “พุทธปรัชญาเถรวาทกับหลักความจริง” พบว่า หลักความจริงของพุทธปรัชญาเถรวาทถือกำเนินเกิดจากประสบการณ์ที่ผ่านจากการพิสูจน์ทางความรู้ในการรับรู้อารมณ์จากสภาวะที่มุ่งแก้ไขปัญหาชีวิตที่นำไปสู่ความจริงที่เป็นเครื่องมือของการรับรู้ที่แท้จริงที่บริสุทธิ์และสิ้นความสงสัย และความหลงผิดของสังขาร (ไตรลักษณ์) รู้ชัดตามสภาวะ ที่ทำหน้าที่กำจัดอวิชชาได้ ซึ่งเป็นความรู้ที่เกิดจากความจริงเฉพาะหน้า (อวิชชาหรือสัจจวีตวิชชา) ซึ่งเป็นกระบวนการที่ทำให้เกิดความรู้ 3 ประการ คือ สุตมยปัญญาจินตามยปัญญา และภาวนามยปัญญา ที่ต้องอาศัยประสาทสัมผัสภายนอกและประสาทสัมผัสภายใน ที่ปราศจากข้อขัดแย้ง 3 ประการ คือ ความถูกต้อง ปฏิบัติตามได้จริง และ เมื่อปฏิบัติตามแล้วต้องเกิดผลได้อย่างแท้จริง ตามความจริง 2 อย่าง คือ ความจริงทางสมมติสัจจะ และความจริงทางปรมัตถสัจจะ ซึ่งตกอยู่ภายใต้ของกฎไตรลักษณ์ตามความเป็นจริงด้วยเหตุปัจจัย (ปฏิจจสมุปบาท) ที่เกิดจากการฝึกฝนอบรม (ไตรสิกขา) พัฒนาจิต (สมถะ) และพัฒนาปัญญา (วิปัสสนา) ที่ปรากฏในผัสสะหรือประสาทสัมผัสในการรับรู้และทำให้แจ้ง (สัจฉิกิริยา) อย่างสิ้นเชิงนั้นเอง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
พระนิติเกษตรสุนทร. (2526). พระอภิธรรมสังเขป และธรรมที่น่าสนใจบางประการ. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพมหานคร : อภิธรรมมูลนิธิ.
พระมหาสมจินต์ สมฺมาปญฺโญ (วันจันทร์). (2544). พุทธปรัชญาสาระและพัฒนาการ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาหรรษา ธมฺมหาโส (นิธิบุณยากร). (2550). พุทธจักรวาลวิทยา. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2535). พระไตรปิฎกภาษาบาลี. ฉบับมหาจุฬาเตปิฏกํ. 2500. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
________. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย. ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
ราชบัณฑิตยสถาน. (2543). พจนานุกรมศัพท์ปรัชญา อังกฤษ-ไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 3.กรุงเทพมหานคร : ราชบัณฑิตยสถาน,
วิทย์ วิศทเวทย์. (2542). ปรัชญาทั่วไป. พิมพ์ครั้งที่ 15. กรุงเทพมหานคร: อักษรเจริญทัศน์.
________. (2553). ปรัชญาทรรศน์ : พุทธปรัชญา. กรุงเทพมหานคร: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สนิท ศรีสำแดง. (2544). ปรัชญาเถรวาท. กรุงเทพมหานคร : มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
David J. Kalupahana. (1977). Buddhist Philosophy : A Histerical Analysis. 2 nd Printing. Honolulu : the University Press of Hawii.
________. (1999). The Buddha's Philosophy of Language. Sri Lanka : A Sarvodaya Vishva Lekha Publication.
Ediriwira Sarachchndra. (1994). Buddhist Psychology of Perception. Dehiwala: Buddhist Cultural Centre.
John leslie. (2009). “Cosmos”. A Companion to Metaphysics. Second Edition. Eds. by Jaegwon Kim, Ernest Sosa. Gary S. Rosenkrantz. Singapore : Utopia Press Pte Ltd.
Hugh J. McCann. (2006). “Creation and Conservation”. Encyclopedia of Philosophy. Vol. 2. ed. by Donald M. Borchert. Second Edition. 10 Vols. Farmington Hills: Thomson Gale,
Richard Gombrich. (2009). What the Buddha Thought. London: Chelsea Manor Studios.
