มัชฌิมาปฏิปทากับเศรษฐกิจพอเพียงของในหลวงรัชกาลที่ ๙
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การพัฒนาประเทศโดยไม่ใส่ใจในการวางรากฐานที่เหมาะสมลงตัวบุคคล ความเจริญที่ผิดทางย่อมทำให้เกิดวิกฤตเศรษฐกิจ แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงของในหลวงรัชกาลที่ 9 จึงเป็นหนทางสู่ความอยู่รอดของประชาชน เพราะเศรษฐกิจพอเพียงเป็นการพัฒนาหลักคิดที่ตัวบุคคล สร้างเสริมให้บุคคลมีความเข้มแข็งในการดำเนินชีวิต รู้จักความพอประมาณ มีเหตุผลในการใช้จ่าย มีภูมิคุ้มกันตัวเองที่ดี
มัชฌิมาปฏิปทากับเศรษฐกิจพอเพียงของในหลวงรัชกาลที่ 9 นั้น สอดคล้องกันด้วยหลักการใช้ชีวิตที่เหมาะสมเพื่อความสงบ ไม่ฟุ้งซ่านหรือมีเหตุอื่นใดมากระทบทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลง ซึ่งพระพุทธเจ้าทรงกำหนดทางสายกลางคือ อริยมรรคมีองค์แปด หมายถึง ความเห็นถูกต้อง ความคิดถูกต้อง คำพูดถูกต้อง การงานถูกต้อง อาชีพถูกต้อง ความพยายามถูกต้อง ความระลึกรู้ถูกต้อง ความตั้งใจถูกต้อง ดังนั้น การมีหลักธรรมมัชฌิมาปฏิปทาหรือมรรคมีองค์แปดประการจะกล่าวได้ว่ามีทางสว่างทั้งทางกายทางใจ เพื่อเป็นเครื่องมือในดำรงชีวิตและอยู่ร่วมกันอย่างไร้การเบียดเบียนย่อมทำให้เกิดสันติสุข อย่างไรก็ตาม การดำรงอยู่ของสรรพชีวิตที่สันติสุขย่อมต้องมีการบริหารจัดการที่ดีทุกมิติของทุกชีวิตในสังคม
Article Details
เอกสารอ้างอิง
หนังสือลุ่มพัฒนากรอบแนวคิดทางเศรษฐศาสตร์ ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. (2546). กรอบแนวคิดทางเศรษฐศาสตร์ ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานคณะกรรมการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
คณะอนุกรรมการขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียง สำนักงานคณะกรรมการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2548). เศรษฐกิจพอเพียงคืออะไร?. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: กลุ่มงานเศรษฐกิจพอเพียง สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจพอเพียง.
โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติประจำประเทศไทย UNDP. (2550). รายงานการพัฒนาคนของประเทศไทย ปี 2550 เศรษฐกิจพอเพียงกับการพัฒนาคน. กรุงเทพมหานคร: โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติประจำประเทศไทย.
พระเทพเวที (ป.อ.ปยุตฺโต). (2536). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ ๗. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส. (2542). บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ 2 อาขยาตและกิตก์ หลักสูตรเปรียบธรรมตรี. พิมพ์ครั้งที่ 38. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย.
สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส. (2544). บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ 2 สมาสตัทธิต หลักสูตรเปรียบธรรมตรี. พิมพ์ครั้งที่ 37. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย
สมพร เทพสิทธา. (2550). การดำเนินชีวิตแบบเศรษฐกิจพอเพียง ชุมชนและแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในบริบทของศาสนาและวัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร : สมชาติการพิมพ์.
เกษม วัฒนชัย. (2550). “เศรษฐกิจพอเพียงตามแนวพระราชดำริ”. วารสารผู้ตรวจการแผ่นดินของรัฐสภาพ, 5(2): 155-156
พระครูโฆฆิตสังฆพิทักษ์. (2560). “กลยุทธ์ในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระสงฆ์ไทยในสังคมปัจจุบัน”. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์. 17(3): 212 – 213.
พระมหาธนิต สิริวฒฺฑโน. (2558). “รูปแบบและกระบวนการสื่อสารพุทธธรรม”. วารสารวิจัยราชภัฏเชียงใหม่. 16(2): 23..
พระเลิศพิพัฒน์ จนฺทปญฺโญ (แก้ววันทอง). (2554). “บทบาทของพระสงฆ์ในสังคมโลกาภิวัฒน์”. วารสารการศึกษาและพัฒนาสังคม, 7(2): 32 – 33.
