หลวงพ่อหิน วัดศรีสุทธาวาส กับบันทึกประวัติศาสตร์ที่คลาดเคลื่อน
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะพุทธศิลป์และความเป็นมาของพระพุทธรูปหลวงพ่อหิน วัดศรีสุทธาวาส ตำบลกุดป่อง อำเภอเมืองเลย จังหวัดเลย ซึ่งมีการบันทึกไว้อย่างคลาดเคลื่อน จากการศึกษาพบว่าพระพุทธรูปหลวงพ่อหินเป็นพระพุทธรูปศิลปะทวารวดีตอนปลาย ฝีมือช่างท้องถิ่น อายุราวพุทธศตวรรษที่ ๑๖ เดิมประดิษฐานอยู่ที่บริเวณท่าจำปา บ้านโป่ง ตำบลนาแขม อำเภอเมืองเลย จังหวัดเลย ภายหลังพระธรรมวราลังการ อดีตเจ้าอาวาสวัดศรีสุทธาวาสได้ย้ายมาประดิษฐานที่วัดศรีสุทธาวาสเมื่อ พ.ศ.๒๔๙๘
Article Details
รูปแบบการอ้างอิง
แสนคำ ธ. (2019). หลวงพ่อหิน วัดศรีสุทธาวาส กับบันทึกประวัติศาสตร์ที่คลาดเคลื่อน. วารสาร มจร.หริภุญชัยปริทรรศน์, 3(2), 46–51. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMHR/article/view/202582
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ
เอกสารอ้างอิง
คณะกรรมการฝ่ายประมวลเอกสารและจดหมายเหตุฯ. (๒๕๔๔). วัฒนธรรม พัฒนาการทางประวัติศาสตร์ เอกลักษณ์และภูมิปัญญาจังหวัดเลย. กรุงเทพฯ: คุรุสภาลาดพร้าว.
ดนุพล ไชยสินธุ์. (๒๕๓๔). มรดกไทเลย. เลย: ศูนย์วัฒนธรรมจังหวัดเลยวิทยาลัยครูเลย.
ธีระวัฒน์ แสนคำ. (๒๕๕๘). ร่องรอยวัฒนธรรมพระพุทธศาสนาสมัยทวารวดีในพื้นที่จังหวัดเลย. เลย: รุ่งแสงการพิมพ์.
ปรีชา ทองเพชร. (ผู้ให้สัมภาษณ์). ธีระวัฒน์ แสนคำ (ผู้สัมภาษณ์). (๒๘ ธันวาคม ๒๕๕๗).
พระครูสิทธิธรรมาภรณ์. (ผู้ให้สัมภาษณ์). ธีระวัฒน์ แสนคำ (ผู้สัมภาษณ์). (๕ พฤษภาคม ๒๕๕๘).
พิพิธภัณฑ์ศิลปวัฒนธรรมจังหวัดเลย. (๒๕๕๘). พระพุทธศิลามงคลมิ่งเมือง. ๓๐ เมษายน ๒๕๕๘.
http://maloei.com/index.php?option=com_content&view=article&id=103:2012-02-02-11-13-38&catid= 38:2012-01-04-18-45-28&Itemid=62.
วิชัย จินดาเหม. (๒๕๕๒). “หลวงพ่อหิน วัดเลยหลง”. ข่าวสดรายวัน. ปีที่ ๑๙ ฉบับที่ ๖๘๙๐ วันที่ ๑๐ ตุลาคม ๒๕๕๒.
ศักดิ์ชัย สายสิงห์. (๒๕๕๔). พระพุทธรูปสำคัญและพุทธศิลป์ในดินแดนไทย. กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.
สิงห์ ไชยคีนี (ผู้ให้สัมภาษณ์). ธีระวัฒน์ แสนคำ (ผู้สัมภาษณ์). (๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘).
หน่วยอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมธรรมชาติและศิลปกรรมท้องถิ่นจังหวัดเลย. (๒๕๕๘). หลวงพ่อหิน วัดเลย
หลง. ๓๐ เมษายน ๒๕๕๘. http://www.rakloei.com/index.php/artistry/19-wat-loei-long.
ดนุพล ไชยสินธุ์. (๒๕๓๔). มรดกไทเลย. เลย: ศูนย์วัฒนธรรมจังหวัดเลยวิทยาลัยครูเลย.
ธีระวัฒน์ แสนคำ. (๒๕๕๘). ร่องรอยวัฒนธรรมพระพุทธศาสนาสมัยทวารวดีในพื้นที่จังหวัดเลย. เลย: รุ่งแสงการพิมพ์.
ปรีชา ทองเพชร. (ผู้ให้สัมภาษณ์). ธีระวัฒน์ แสนคำ (ผู้สัมภาษณ์). (๒๘ ธันวาคม ๒๕๕๗).
พระครูสิทธิธรรมาภรณ์. (ผู้ให้สัมภาษณ์). ธีระวัฒน์ แสนคำ (ผู้สัมภาษณ์). (๕ พฤษภาคม ๒๕๕๘).
พิพิธภัณฑ์ศิลปวัฒนธรรมจังหวัดเลย. (๒๕๕๘). พระพุทธศิลามงคลมิ่งเมือง. ๓๐ เมษายน ๒๕๕๘.
http://maloei.com/index.php?option=com_content&view=article&id=103:2012-02-02-11-13-38&catid= 38:2012-01-04-18-45-28&Itemid=62.
วิชัย จินดาเหม. (๒๕๕๒). “หลวงพ่อหิน วัดเลยหลง”. ข่าวสดรายวัน. ปีที่ ๑๙ ฉบับที่ ๖๘๙๐ วันที่ ๑๐ ตุลาคม ๒๕๕๒.
ศักดิ์ชัย สายสิงห์. (๒๕๕๔). พระพุทธรูปสำคัญและพุทธศิลป์ในดินแดนไทย. กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.
สิงห์ ไชยคีนี (ผู้ให้สัมภาษณ์). ธีระวัฒน์ แสนคำ (ผู้สัมภาษณ์). (๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘).
หน่วยอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมธรรมชาติและศิลปกรรมท้องถิ่นจังหวัดเลย. (๒๕๕๘). หลวงพ่อหิน วัดเลย
หลง. ๓๐ เมษายน ๒๕๕๘. http://www.rakloei.com/index.php/artistry/19-wat-loei-long.