แนวทางการพัฒนาทักษะการสอนของครูโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดน
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้เพื่อศึกษาอุปสรรค วิธีการ และนำเสนอแนวทางการพัฒนาทักษะการสอนของครูโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดน เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) โดยการสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth Interview) ทั้งการสัมภาษณ์แบบตัวต่อตัวและการสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์เพื่อความสะดวกมากยิ่งขึ้น จำนวน 10 คน วิเคราะห์ข้อมูลแบบพรรณนาความ พบว่า อุปสรรคต่อการพัฒนาทักษะการสอนของครู ยังมีอุปสรรค์ในบางรายวิชาที่ยังไม่สามารถเข้าใจได้มากนัก เช่น วิชาคณิตศาสตร์ ภาษาอังกฤษ วิทยาศาสตร์ เป็นต้น วิธีการการพัฒนาทักษะการสอนของครู พบว่า การฝึกอบรมเชิงปฏิบัติการ ครูใช้กิจกรรมการทำแปลงเกษตร จัดกิจกรรมในการเรียนการสอนเป็นวิธีหนึ่งที่จะช่วยสอน การศึกษาอย่างต่อเนื่อง การสนับสนุนการส่งครูไปศึกษาอบรมและดูงานทั้งภายในประเทศและต่างประเทศ สำหรับ แนวทางการพัฒนาทักษะการสอนของครูโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดน พบว่า การทบทวนแผนการพัฒนาบุคลากรทางการศึกษา มีการจัดงบประมาณเพื่อพัฒนาเครือข่ายสัญญาณหรือผู้บริการทางอินเตอร์เน็ตเข้ามาติดตั้งเสาสัญญาณทางไกล มีการพัฒนาระบบองค์ความรู้ด้านการวิจัยทางด้านเกษตรสมัยใหม่ทางด้านปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง มีการค้นคว้า ทดลอง เปรียบเทียบและลงมือปฏิบัติด้วยตนเอง ที่มองถึงบริบททางภูมิศาสตร์ของผู้เรียนเพื่อให้เกิดการเรียนรู้ เป็นการสร้างความใกล้ชิด มีการเสริมสร้างระบบการพึ่งและเกื้อกูลกัน สร้างระบบการสื่อสารที่ดีมีชีวิตชีวา มีการวิเคราะห์กลุ่มผู้เรียนความยืดหยุ่นของกิจกรรมให้มีความครอบคลุมของเนื้อหาและวัตถุประสงค์ จนได้รับความสำเร็จอย่างใดอย่างหนึ่ง เป็นอาการที่เกิดขึ้นในใจเองโดยมิได้บังคับ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
จิตรา มีคำ. ปัญหาและแนวทางการบริหารจัดการโครงการส่งเสริมคุณภาพการศึกษาของโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนสังกัดกองกำกับการตำรวจตระเวนชายแดนที่ 31 ในพื้นที่จังหวัดพิษณุโลก. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา : https://www.tci-thaijo.org/index.php/GraduatePSRU/article/view/55501 [ 9 มิถุนายน 2563].
ปนัดดา อามาตร ปิยาภรณ์ ศิริภานุมาศและ เผ่าพงษ์พัฒน์ บุญกะนันท์. (2560). ปัญหาและแนวทางแก้ไขการจัดการเรียนการสอนของโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาใน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 2. การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษาครั้งที่ 2 มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
พรรณี อาวรณ์และ แก้วเวียง นำนาผล. (2557). การพัฒนาครูในการจัดการเรียนรู้ด้านการคิดวิเคราะห์โรงเรียนผาน้ำทิพย์วิทยา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 27. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย พิชญทรรศน์. ปีที่ 9. ฉบับที่ 2. (ก.ค.-ธ.ค.) :70.
ภิญญาพัชญ์ กาวินคำ. (2560). สมรรถนะตามความเป็นจริงของครูผู้สอนในโรงเรียน ขนาดเล็กในเขตพื้นที่ตำาบลเวียงชัย. วารสารการวิจัย กาสะลองคำ. ฉบับที่ 11 เล่มที่ 3 (วารสารฉบับพิเศษ) : 19-20.
ภาสกร เรืองรอง และคณะ. (2558) เทคโนโลยีการศึกษากับครูไทยในศตวรรษที่ 21. วารสารปัญญาภิวัฒน์. ปีที่ 5. (ฉบับพิเศษ ประจำเดือนพฤษภาคม) : 195.
มรกต วงษ์เนตร. (2558). การศึกษาปัญหาและแนวทางการพัฒนาครูเพื่อการจัดการเรียนรู้ที่ส่งเสริมทักษะการคิดของนักเรียนโดยใช้หลักการบริหารวงจรเดมมิ่งในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพระนครศรีอยุธยา เขต 1. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. ปีที่ 10 ฉบับที่ 1 (เดือนมกราคม – เดือนเมษายน พ.ศ.: 1.
รัชนี อมาตยกุล. (2556). ปัญหาของครู คุณภาพของครู. เอกสารประชุมร่วมกับผู้ตรวจการแผ่นดินเมื่อเดือนกรกฎาคม 2555. (เอกสารอัดสำเนา).
สำนักบริหารงานการมัธยมศึกษาตอนปลาย สพฐ. (มปป). แนวทางการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. เอกสารโครงการศึกษาและพัฒนาโรงเรียนในโครงการทักษะการเรียนรูในศตวรรษที่ 21.
สำนักงานโครงการสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ สยามบรมราชกุมารี. (2559). สถานศึกษาในโครงการพัฒนาเด็กและเยาวชน ปีการศึกษา 2559. (เอกสารอัดสำเนา).
สุกัญญา งามบรรจง. (2559).การพัฒนารูปแบบการจัดกระบวนการเรียนรูเพื่อเสริมสร้างทักษะในศตวรรษที่ 21 ผ่านกิจกรรมลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู ของสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. รายงานการวิจัย. สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.
Bayar. A. (2014). “The Components of Effective Professional Development Activities in Terms ofTeachers’ Perspective.” International Online Journal of Educational Sciences. 6.2: 319-327
Reid. A.J. (2014). Teacher Developing Understanding of Enquiry Based Learning. Newcastle: University of Newcastle Upon Tyne.
Wang. X. (2014). “Encouraging and being encouraged: Development of an epistemic community andteacher professional growth in a Singapore classroom.” Teaching & Teacher Education. 44. (November):12-24