โรงเรียนผู้สูงอายุ : รูปแบบการดูแลผู้สูงอายุเชิงพุทธของโรงเรียนผู้สูงอายุ ในอำเภอเมือง จังหวัดลำพูน
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1.เพื่อศึกษาแนวคิดการดูแลผู้สูงอายุของโรงเรียนผู้สูงอายุ ในอำเภอเมือง จังหวัดลำพูน 2. เพื่อศึกษารูปแบบการดูแลผู้สูงอายุของโรงเรียนผู้สูงอายุ ในอำเภอเมือง จังหวัดลำพูน และ3. เพื่อศึกษาปัญหาอุปสรรคและสร้างเครือข่ายผู้สูงอายุ ในอำเภอเมือง จังหวัดลำพูน เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ศึกษาจากเอกสาร งานวิจัยที่เกี่ยวข้อง และการสัมภาษณ์เชิงลึก จากผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ เจ้าหน้าที่ผู้ดูแลผู้สูงอายุ จำนวน 6 คน และผู้สูงอายุ จำนวน 9 คน รวมจำนวน 15 คน พบว่า 1) แนวคิดการดูแลผู้สูงอายุของโรงเรียนผู้สูงอายุในอำเภอเมือง จังหวัดลำพูน เป็นแนวคิดการมีส่วนร่วมของภาคส่วนต่างๆ ของชุมชนแต่ละท้องถิ่น เป็นผู้กำหนดนโยบาย การวางแผนการดำเนินการการดูแลผู้สูงอายุ การกำหนดโครงสร้างของโรงเรียน การกำหนดโครงสร้างการเรียนการสอน การกำหนดหลักสูตรการเรียนการสอน และการติดตามประเมินผล และการวิเคราะห์ผลการดำเนินการ 2) รูปแบบการดูแลผู้สูงอายุของโรงเรียนผู้สูงอายุในอำเภอเมือง จังหวัดลำพูน มี 2 รูปแบบ คือ 1. รูปแบบการสังคมสงเคราะห์การดูแลผู้สูงอายุ เป็นการบูรณาการร่วมกันในการช่วยเหลือผู้สูงอายุ ผ่านกิจกรรมอาสาปันสุข และกิจกรรมเพื่อนเยี่ยมเพื่อน 2. รูปแบบการพัฒนาสวัสดิการในการดูแลผู้สูงอายุ มี 2 รูปแบบ คือ 1.การพัฒนาสวัสดิการการดูแลด้านสุขภาวะ ทางกาย ทางจิตใจ ทางสังคม ทางปัญญา และ 2.การพัฒนาสวัสดิการการดูแลผู้สูงอายุด้วยการเผยแผ่ธรรมะ ผ่านกิจกรรมธรรมสัญจร และวันสำคัญในพระพุทธศาสนา และ3) ปัญหาอุปสรรคของการดูแลผู้สูงอายุของโรงเรียนผู้สูงอายุในอำเภอเมือง จังหวัดลำพูน ได้แก่ 1.ปัญหาด้านการบริหารจัดการด้านสวัสดิการผู้สูงอายุ 2. ปัญหาการขาดแคลนการจัดสวัสดิการในการดูแลผู้สูงอายุ 3. ปัญหาข้อจำกัดด้านบุคลากร 4. ปัญหาการขาดข้อมูลอย่างบูรณาการ 5. ปัญหาการขาดแคลนพาหนะในการเดินทาง และ6. ปัญหาการขาดอุปกรณ์เสริมในการดูแล
Article Details
เอกสารอ้างอิง
โกสินล์ ชี้ทางดี. “แนวทางการพัฒนาการดำเนินงานโรงเรียนผู้สูงอายุในจังหวัดลพบุรี”. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยปทุมธานี. ปีที่ 11 ฉบับที่ 2 (กรกฎาคม-ธันวาคม 2562): 325
ฉวีวรรณ อุปมานะ. (2560). “การพัฒนารูปแบบการดูแลสุขภาพผู้สูงอายุ โรงเรียนผู้สูงอายุตำบลหนองบัว อำเภอเมือง จังหวัดอุดรธานี.” รายงานสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติราชธานีวิชาการ ครั้งที่ 3 ประจำปี 2561. มหาวิทยาลัยราชธานี.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตโต). (2555). ธรรมนูญชีวิต. พิมพ์ครั้งที่ 82. กรุงเทพมหานคร : บริษัท สหธรรมิก.
ราชกิจจานุเบกษา. พระราชบัญญัติผู้สูงอายุ พ.ศ. 2556. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา : http.///www.ratchakitcha .sqc.go.th. [29 มิถุนายน 2562].
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรราชวิทยาลัย.
สุทธิพงศ์ ปานเพ็ชร์. (2550). “การประยุกต์หลักพุทธธรรมกับวิถีชีวิตของชุมชน”. รายงานการวิจัยอิสระ,มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
สิริพร ทาชาติ. (2550). “การดูแลผู้สูงอายุวิถีพุทธ : กรณีศึกษาสถานสงเคราะห์ผู้สูงอายุวัดป่าหนองแซงจังหวัดอุบลราชธานี”, วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์.บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการเสริมสร้างสุขภาพ. โลกของผู้สูงอายุไทย. แหล่งที่มาhttp:///www.thaihealthor.th /node/9024. [๕ มิถุนายน 2562].
Lingfen Mo. (2560). ปัญหาครอบครัวในสังคมไทย : ภาพสะท้อนจากนวนิยายไทยช่วงพ.ศ. 2508 – 2557. วารสารศิลปะศาสตร์ปริทัศน์. ปีที่ 12. ฉบับที่ 23. (มกราคม – มิถุนายน) : 1.