โรงเรียนผู้สูงอายุ โรงเรียนผู้สูงอายุ : รูปแบบและการจัดสวัสดิการผู้สูงอายุของวัดและชุมชนจังหวัดลำพูน
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1. เพื่อศึกษากระบวนการและการจัดการโรงเรียนผู้สูงอายุในจังหวัดลำพูน 2. เพื่อศึกษาการจัดสวัสดิการผู้สูงอายุของวัดและชุมชนจังหวัดลำพูน และ 3. เพื่อนำเสนอรูปแบบและการจัดสวัสดิการผู้สูงอายุของวัดและชุมชนของโรงเรียนผู้สูงอายุจังหวัดลำพูน การศึกษาวิจัยนี้ เป็นการศึกษาวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้วิธีวิทยาวิจัยการแบบผสมผสาน ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 15 รูป/คน ผลการวิจัย พบว่า 1) กระบวนการและการจัดการโรงเรียนผู้สูงอายุในจังหวัดลำพูน มีกระบวนการต่าง ๆ ได้แก่ การกำหนดนโยบาย การวางแผนการดำเนินการโรงเรียนผู้สูงอายุ การกำหนดโครงสร้างและการจัดการโรงเรียนผู้สูงอายุ การกำหนดโครงสร้างการเรียนการสอน การพัฒนาโรงเรียน การบริหารจัดการโรงเรียนผู้สูงอายุ และการติดตามประเมินผลและการวิเคราะห์ผลการดำเนินการ 2) การจัดสวัสดิการผู้สูงอายุของวัดและชุมชนจังหวัดลำพูน 4 อย่าง คือ การจัดสวัสดิการเกี่ยวกับโรงเรียนผู้สูงอายุ จะเป็นในรูปแบบของการจัดสวัสดิการทั้งโรงเรียนผู้สูงอายุ ชมรมผู้สูงอายุ และกิจกรรมต่างๆ การจัดสวัสดิการชมรมให้ผู้สูงอายุ ได้แก่ กิจกรรมอาสาปันสุข กองทุนขยะบุญ ชมรมฌาปนกิจสงเคราะห์ และศูนย์พัฒนาคุณภาพชีวิตและส่งเสริมอาชีพผู้สูงอายุ การจัดสวัสดิการผู้สูงอายุโดยวัดและชุมชน และการจัดการเครือข่ายผู้สูงอายุ 3) รูปแบบและการจัดสวัสดิการผู้สูงอายุของวัดและชุมชนของโรงเรียนผู้สูงอายุจังหวัดลำพูน มีอยู่ 2 รูปแบบ คือ 1) รูปแบบการสังคมสงเคราะห์ เป็นการบูรณาการร่วมกันในการช่วยเหลือผู้สูงอายุของวัดและชุมชนโดยการให้ความรู้ ผ่านกระบวนการของโรงเรียนผู้สูงอายุ การสร้างอาชีพ เช่น การทำผ้ามัดย้อม การทำไม้กวาด และการประดิษฐ์พวงหรีดและดอกไม้จันทน์ และการสร้างคุณภาพชีวิต ผ่านกิจกรรมโครงการอาสาปันสุข และกิจกรรมเพื่อนเยี่ยมเพื่อน และ 2) รูปแบบการพัฒนาสวัสดิการผู้สูงอายุ พบว่า มีอยู่ 2 รูปแบบ คือ การพัฒนาสวัสดิการด้านสุขภาวะ อันได้แก่ ทางกาย ทางจิตใจ ทางสังคม และทางปัญญา และการพัฒนาสวัสดิการด้วยการเผยแผ่ธรรมะ เช่น การเข้าวัดทำบุญในวันสำคัญ การทำบุญ 9 วัด การจัดกิจกรรมธรรมะสัญจร
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมกิจการผู้สูงอายุ (ผส.). (2553). แผนผู้สูงอายุแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ.2545-2564). กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์เทพเพ็ญวานิสย์.
คณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2553). แผนผู้สูงอายุแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ.2545-2564). กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์เทพเพ็ญวานิสย์.
จินตนา สนามชัยสกุล. ผศ. (2557). “รูปแบบการบริหารจัดการโรงเรียนผู้สูงอายุ ตำบลบ้านติ้ว อำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์”. รายงานการวิจัย. เพชรบูรณ์ : คณะเทคโนโลยีการเกษตร มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์.
ชูรินทร์ ขวัญทอง และคณะ. (มปพ.). “การพัฒนาศูนย์พัฒนาคุณภาพชีวิตและส่งเสริมอาชีพผู้สูงอายุ (ศพอส.) เพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุจังหวัดนครศรีธรรมราช : กรณีศึกษา ศพอส. จำนวน 26 ศูนย์”. รายงานการวิจัย. นครศรีธรรมราช : สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดนครศรีธรรมราช กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
พวงนรินทร์ คำปุก. (2558). ความคิดเห็นของผู้เกี่ยวข้องในการจัดตั้งโรงเรียนผู้สูงอายุ ตำบลหัวง้ม อำเภอพาน จังหวัดเชียงราย. บทความวิจัย. เชียงราย : สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
มนตรี ประเสริฐรุ่งเรือง. (2547). “การสร้างทางเลือกทางสังคมของผู้สูงอายุรุ่นใหม่ในภาคอีสาน”. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
วรนาถ พรหมศวร และ ศุภรนิช วสุกาญจนเวช. (2559). “โรงเรียนผู้สูงอายุ มุมมองตามบริบทชุมชนท้องถิ่น สุรินทร์” การประชุมวิชาการระดับชาติ “ราชมงคลสุรินทร์วิชาการ ครั้งที่ 8 วิจัยเพื่อประเทศไทย 4.0”. สุรินทร์ : มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน วิทยาเขตสุรินทร์.
ศศิพัฒน์ ยอดเพชร. (2544). สวัสดิการผู้สูงอายุ. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุรกุล เจนอบรม. (2534). วิทยาการผู้สูงอายุ. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
World Health Organization. Aging and Life Course (4 October 2021). [ออนไลน์]. แหล่งอ้างอิง:http://www.who.int/ageing/active_ageing/en/ [5 กันยายน 2560].