นวัตกรรมการเสริมสร้างการมีส่วนร่วมของเครือข่ายทางสังคม ตามหลักอารยธรรมวิถีสี่ครูบาในจังหวัดลำพูน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อ 1) ศึกษาศักยภาพการทำงานร่วมกันของเครือข่ายทางสังคมในจังหวัดลำพูน 2) สร้างและทดลองใช้นวัตกรรมการเสริมสร้างการมีส่วนร่วมฯ 3) ประเมินผล นำเสนอและเผยแพร่นวัตกรรมการเสริมสร้างการมีส่วนร่วมของเครือข่ายทางสังคมตามหลักอารยธรรมวิถีสี่ครูบาในจังหวัดลำพูน ผลการวิจัยพบว่า
1) จุดแข็งสำคัญของแต่ละเครือข่ายคือ บุคลากร ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นคนในชุมชน สามารถที่จะทำงานได้อย่างเต็มศักยภาพของตน มีการประสานความร่วมมือไปยังเครือข่ายอื่นในชุมชน มีความพร้อมที่จะเสียสละ มีจิตอาสา และจุดอ่อนสำคัญคือ การประสานงานกับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นและงบประมาณสนับสนุนการดำเนินการของเครือข่าย ยังไม่ได้รับการสนับสนุนอย่างเต็มที่จากผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในหน่วยงานภาครัฐ
2) การสร้างและทดลองใช้นวัตกรรมการเสริมสร้างการมีส่วนร่วมของเครือข่ายทางสังคมตามหลักอารยธรรมวิถีสี่ครูบาในจังหวัดลำพูน ใช้แนวคิดวงจรนวัตกรรม 7 ขั้นตอน และทดลองใช้นวัตกรรมฯ ด้วยกระบวนการจัดกิจกรรมการสัมมนาเชิงปฏิบัติการ
3) ผู้เข้าร่วมกิจกรรมฯ ได้คะแนนเฉลี่ยจากการประเมินการเรียนรู้เท่ากับ 22.45 (คุณภาพระดับ ดี) และประสิทธิภาพของการเรียนรู้ มีประสิทธิภาพของกระบวนการ/ผลลัพธ์ (E1/E2) เท่ากับ 75.13/83.60 มีคะแนนเฉลี่ยก่อนเรียนและหลังเรียนเท่ากับ 12.45 คะแนน และ 16.72 คะแนน และคะแนนที่ได้หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 มีการนำเสนอและเผยแพร่นวัตกรรมฯ ผ่านเวทีเสวนาวิชาการ การจัดประชุมใหญ่คณะสงฆ์จังหวัดลำพูน บทความวิชาการ และการเผยแพร่ผ่านสื่อสารสนเทศฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
จันทะลา วรรณหงส์ และ ธนพฤกษ์ ชามะรัตน์. (2561). การสร้างเครือข่ายทางสังคมของแรงงานสตรีลาวย้ายถิ่นในจังหวัดอุดรธานีประเทศไทย. วารสารราชภัฏสุราษฎร์ธานี. 5 (2) : 127.
จำเนียร ชุณหโสภาค และคณะ. (2563). การพัฒนาเครือข่ายความร่วมมือในสังคมพหุวัฒนธรรมของผู้นำรุ่นใหม่ สู่ชุมชนแห่งการเรียนรู้ที่ยั่งยืน. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี. 9 (2) : 2.
จุฑารัตน์ ชมพันธุ์. (2555). การวิเคราะห์หลัก “การมีส่วนร่วมของประชาชน” ใน “The Public Participation andbook: Making Better Decisions through Citizen Involvement” ในบริบทประเทศไทย”. วารสารการจัดการสิ่งแวดล้อม, 8 (1) : 127.
ฉลาด จันทรสมบัติ. (2553). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการศึกษาเพื่อพัฒนาท้องถิ่น. วารสารการบริหารและพัฒนา. 2 (1) : 176.
ชลวิทย์ เจียรจิตต์ และคณะ. (2565). นวัตกรรมทางสังคมกับแนวทางการพัฒนาเครือข่ายสัมมาชีพชุมชนอย่างยั่งยืน. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์. 11 (2) : 1-8.
ถวิลวดี บุรีกุล. (2551). เอกสารประกอบการศึกษาดูงานของคณะกรรมาธิการการพัฒนาการเมืองและการมีส่วนร่วมของประชาชน วุฒิสภา. กรุงเทพมหานคร : สถาบันพระปกเกล้า.
ทศพล สมพงษ์. (2555). การสังเคราะห์บทเรียนเพื่อการพัฒนาประชาธิปไตยชุมชน. กรุงเทพมหานคร : บริษัท ศูนย์การพิมพ์แก่นจันทร์ จำกัด.
นฤมล ดำอ่อน. (2562). รูปแบบการจัดการเครือข่ายชุมชนเพื่อความมั่นคงทางอาหาร. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนศึกษา. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
นิยม เวชกามา. (2561). รูปแบบการมีส่วนร่วมทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตย ของประชาชนชาวสกลนครตามแนวพุทธจิตวิทยา. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพุทธจิตวิทยา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระนฤพันธ์ ญาณิสฺสโร (สมเจริญ). (2561). กระบวนการพัฒนาสังคมตามหลักอารยธรรมวิถีของสี่ครูบาในจังหวัดลำพูน. รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ระวี สัจจะโสภณ. (2560). การพัฒนานวัตกรรมการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างสมรรถนะของแกนนำชมรมผู้สูงอายุรุ่นใหม่. วารสาครุศาสตร์. 45 (1) : 194-195.
สถาบันพระปกเกล้า. (2553). บันทึกเรื่องเด่นรางวัลพระปกเกล้า’52 ด้านความโปร่งใสและการมีส่วนร่วมของประชาชน. กรุงเทพมหานคร : บริษัท จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์ จำกัด.
สัญญา สัญญาวิวัฒน์. (2550). ทฤษฎีสังคมวิทยา เนื้อหาและแนวการใช้ประโยชน์เบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 12. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2561). สานพลังประชารัฐ. กรุงเทพมหานคร : สำนักการพิมพ์ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
สุเทพ สุนทรเภสัช. (2540). ทฤษฎีสังคมวิทยาร่วมสมัย. เชียงใหม่ : บริษัท สำนักพิมพ์ โกลบอลวิชั่น จำกัด.
เสรี พงศ์พิศ. (2548). วัฒนธรรมองค์การของโลกยุคใหม่ เครือข่าย ยุทธวิธีเพื่อประชาคมเข้มข้น ชุมชน เข้มแข็ง. กรุงเทพมหานคร : สถาบันส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน.
องค์การบริหารจัดการก๊าซเรือนกระจก (องค์การมหาชน). (2552). แนวทางการจัดกระบวนการมีส่วนร่วมและการจัดประชุมรับฟังความคิดเห็นของประชาชนที่อาจได้รับผลกระทบจากโครงการที่ยื่นขอคำรับรองเป็นโครงการกลไกการพัฒนาที่สะอาด. กรุงเทพมหานคร : วี พลัส กรุ๊ป (ไทยแลนด์) จำกัด.
อนุรักษ์ นิยมเวช. (2554). บทความเกี่ยวกับการพัฒนาการเมืองและการมีส่วนร่วมของประชาชน. กรุงเทพมหานคร: สำนักการพิมพ์ สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา.
Alastair.(1982). Kinds of Literature : An Introduction to the Theory of Genres and Modes. Cambridge : Mass.
C. Northcote Parkinson. (1984). Effect of definition on incidence of post infarction pericarditis. PB Oliva, SC Hamill, JV Talano, : Circulation.
Cohen and Uphoff, cited in Narayanasamy,N..(2009). Participatory rural appraisal : Principles, methods and application. California : Sage Publications.
Manijeh Dehi and Farahnaz Mohammadi. (2020). Social Participation of Older Adults: A Concept Analysis. International Journal of Community Based Nursing & Midwifery. 8 (1) : 55.
T.R. Dye. (1999). Politics in America. 3ed.. Upper Saddle Rever. New Jersey : Prentice Hall.
