วิมานของสัตว์ที่อุบัติในอบายภูมิ

Main Article Content

พระครูปลัดทนง ชยาภรโณ (วงค์สายะ)

บทคัดย่อ

พระพุทธศาสนามีความเชื่อเกี่ยวกับวิมาน ซึ่งเกิดจากกุศลกรรมความดีทั้งหลายที่ได้กระทำไว้ในขณะที่ยังเป็นมนุษย์ หลังจากได้จุติจากภพภูมิมนุษย์ก็ได้มาอุบัติในสัคคภูมิเป็นเทวดาที่มีวิมานสวยงามเป็นที่อยู่อาศัย วิมานที่ปรากฏแก่เหล่าเทวดานั้นมีความสวยงามที่ทำให้ด้วยทองคำ แก้วไพฑูรย์ เพชรนิลจินดาประดับตกแต่ง และยังมีปัจจัยบริวารทั้งหลายอย่างอุดมสมบูรณ์ แต่ในขณะเดียวกันวิมานยังได้ปรากฏแก่เหล่าสัตว์ที่อุบัติในอบายภูมิ ซึ่งมีสภาพที่ความคล้ายคลึงกับวิมานของเหล่าเทวดา คือ มึความสวยงามประดับด้วยทองคำ แก้วไพฑูรย์มากมาย แต่ความเป็นอยู่นั้นไม่ได้เป็นวิมานที่มีความสุขเหมือนกับเหล่าเทวดา เพราะยังเป็นวิมานที่ยังเจือด้วยทุกข์อยู่เนืองนิจ จึงได้ชื่อว่าเป็นวิมานแห่งความทุกข์ คือ มีวิมานสวยงามเป็นที่อยู่อาศัยก็จริงอยู่แต่ก็ต้องได้รับทุกขเวทนา คือ มีรูปร่างน่าเกลียดน่ากลัวบ้าง ต้องอยู่ผู้เดียวบ้าง ไม่มีผ้าไว้นุ่งห่มบ้าง เป็นต้น วิมานที่ปรากฏแก่สัตว์ที่อุบัติในอบายนี้ได้ปรากฏแก่พวกเปรตและอสุรกายบางจำพวก เหตุที่ทำให้ต้องมาอุบัติในอบายภูมิและมีวิมานเป็นที่อยู่อาศัยได้นั้น มาจากกระทำอกุศลกรรมไว้ในสมัยที่ยังเป็นมนุษย์ แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นผู้ให้ทานแก่พระภิกษุสงฆ์ หลังจากตายไปแล้วด้วยวิบากกรรมจากอกุศลกรรมทำให้ต้องมาอุบัติในอบาย คือ เป็นเปรตและอสุรกาย แต่อานิสงส์จากการให้ทานทำให้มีวิมานสวยงามเป็นที่อยู่อาศัยของตนเอง แต่ก็ต้องได้รับความทุกขเทวนาตามภูมิของตน ไม่สามารถพ้นจากความทุกข์ได้ ดังนั้น พุทธศาสนิกชนชาวพุทธทั้งหลายนอกจากจะเป็นผู้ให้ทานแล้ว ก็ควรจะละเว้นจากอกุศลกรรมทั้วปวงและทำกุศลกรรม ซึ่งจะทำให้พบกับความสุขทั้งชาตินี้และชาติหน้า

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ชยาภรโณ (วงค์สายะ) พ. (2023). วิมานของสัตว์ที่อุบัติในอบายภูมิ. วารสาร มจร.หริภุญชัยปริทรรศน์, 7(3), 217–231. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMHR/article/view/268189
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2543). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพีร์ญาภพพ์ ธารพนาลี. (2563). ศึกษาวิเคราะห์วิมานในวิมานวัตถุ. วารสารมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 17 (1), 65-72.

พระมหาชาญชัย ชุตินฺธโร. (2558). วิเคราะห์หลักพุทธธรรมในวิมานวัตถุที่มีอิทิพลต่อความเชื่อของพุทธศาสนิกชน ตำบลสวนเขื่อน อำเภอเมือง จังหวัดแพร่. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต (สาขาวิชาพระพุทธศาสนา). บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาธรรมราชาที่ 1พญาลิไทย. (2536). ไตรภูมิกถา. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร : กรมศิลปากร.

พระกฤษณุ ปญฺญาวชิโร กาแก้วมิตรมาร ภัรฑิลา น้อยเจริญ และคิด วรุณดี, (2560). ภูมิวิลาสินี : เครื่องเตือนใจให้สังคมอยุ่ในพุทธโอวาท. วารสารปัญญาปณิธาน. 2 (1), 19-37

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2535). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหามกุฏราชวิทยาลัย. (2534). พระไตรปิฎกพร้อมอรรถกถา แปล ชุด 91 เล่ม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.

มานพ รักการเรียน และพระภาวนาพิศาลเมธี วิ. (2560). การรอดพ้นอบายภูมิตามหลักพระพุทธศาสนา. วารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์. 3 (1), :29-48

ราชบัณฑิตยสถาน. (2542). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพมหานคร : นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.

วรรณสิทธิ ไวทยะเสวี. (2547). คู่มือการศึกษา พระอภิธรรมมัตถสังคหะ ปริจเฉทที่ 7 สมุจจยสังคหวิภาค. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพมหานคร: หจก. ทิพยวิสุทธิ์.

สิรีรัศมิ์ สิงห์สนธิ และพระมหายุทธนา นรเชฏโฐ. (2562). วิเคราะห์กุศลกรรมในคัมภีร์วิมานวัตถุ. วารสารพุทธมัคค์ ศูนย์วิจัยธรรมศึกษา สำนักเรียนวัดอาวะวิกสิตาราม. 6 (2), 101-111