สถานภาพองค์ความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่น แนวทางการอนุรักษ์และเผยแพร่ กรณีศึกษา : องค์การบริหารส่วนตำบลน้ำไคร้ อำเภอน้ำปาด จังหวัดอุตรดิตถ์

Main Article Content

ยุพิน เถื่อนศรี

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสถานภาพองค์ความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่น  และหาแนวทางการอนุรักษ์และเผยแพร่ภูมิปัญญาท้องถิ่นขององค์การบริหารส่วนตำบลน้ำไคร้ อำเภอน้ำปาด จังหวัดอุตรดิตถ์ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มเป้าหมายได้แก่  ผู้ทรงภูมิปัญญาท้องถิ่นตำบลน้ำไคร้ จำนวน 24 คน ใช้การสุ่มตัวอย่างด้วยวิธีการบอกต่อ เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา


ผลการวิจัยพบว่า 1). องค์ความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นขององค์การบริหารส่วนตำบลน้ำไคร้ มี 5 ด้าน  ได้แก่ ด้านเกษตรกรรม มีผู้ทรงภูมิปัญญา จำนวน 4 คน ด้านอุตสาหกรรมและหัตถกรรม มีผู้ทรงภูมิปัญญา จำนวน 13 คน ด้านอาหารและขนมไทย มีผู้ทรงภูมิปัญญา จำนวน 2 คน ด้านการแพทย์แผนไทย มีผู้ทรงภูมิปัญญา จำนวน 3 คน และด้านศาสนาและประเพณี ผู้ทรงภูมิปัญญา จำนวน 2 คน  และ 2). แนวทางการอนุรักษ์และเผยแพร่ภูมิปัญญาท้องถิ่นขององค์การบริหารส่วนตำบลน้ำไคร้ อำเภอน้ำปาด จังหวัดอุตรดิตถ์ ได้แก่ การส่งเสริมให้สมาชิกกลุ่มที่มีศักยภาพมาช่วยกันสานต่อภูมิปัญญาโดยการถ่ายทอดความรู้ ให้แก่เด็กและเยาวชนในชุมชน การถ่ายทอดความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นให้แก่ เด็ก เยาวชน  คนในชุมชนและบุคคลภายนอก การปลูกฝังสร้างจิตสำนึกให้กับคนรุ่นใหม่  ได้ตระหนักถึงคุณค่า สาระ และความสำคัญของภูมิปัญญาท้องถิ่น การส่งเสริมและสนับสนุนให้กลุ่มมีความเข้มแข็งและสร้างเครือข่ายเพื่อสืบสานและพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่น การจัดให้มีสถานที่จัดเก็บรวบรวมภูมิปัญญาท้องถิ่นในรูปแบบของแหล่งเรียนรู้ในชุมชน  การประชาสัมพันธ์ให้คนในชุมชนและผู้ที่สนใจมีความรู้ ความเข้าใจในภูมิปัญญาท้องถิ่นโดยสื่อที่หลากหลายและน่าสนใจ


 

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เถื่อนศรี ย. . (2022). สถานภาพองค์ความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่น แนวทางการอนุรักษ์และเผยแพร่ กรณีศึกษา : องค์การบริหารส่วนตำบลน้ำไคร้ อำเภอน้ำปาด จังหวัดอุตรดิตถ์. วารสาร มจร.หริภุญชัยปริทรรศน์, 6(1), 1–15. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMHR/article/view/A
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ขัตติยา ขัติยวรา, อนุรุตร์ สมบูรณ์, และวิทวัส เสมอใจ. (2555). การศึกษาภูมิปัญญาท้องถิ่นในการ ทำตะเกียงน้ำมันพืชแบบโบราณกรณีศึกษา ตำบลปงยางคก อำเภอห้างฉัตร จังหวัด ลำปาง. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง, 1(1), 67-76.

คณิตา ตุมพสุวรรณ. (2562). นวัตกรรมการสืบทอดมรดกภูมิปัญญาท้องถิ่นสำหรับผู้ประกอบการ ผลิตภัณฑ์เชิงภูมิปัญญา (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.

จำเนียนน้อย สิงหะรักษ์. (2561). แนวทางการอนุรักษ์ภูมิปัญญาท้องถิ่นประเพณีการเลี้ยงผีฝาย ของชุมชนลุ่มน้ำคลองสวนหมากจังหวัดกำแพงเพชร. วารสารพิกุล, 16(1), 18-29.

จรัญดา จันทร์แจ่ม, อภิชาติ ใจอารีย์, และวีรฉัตร์ สุปัญโญ. (2557). แนวทางการเสริมสร้างการมี ส่วนร่วมของประชาชนในการถ่ายทอดภูมิปัญญาผ้าจกสู่เยาวชนของชุมชนชาวไท-ยวน ตำบลคูบัว อำเภอเมือง จังหวัดราชบุรี. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, 7(3), 159-174.

ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. (2549). วาทกรรมการพัฒนา : อำนาจ ความรู้ ความจริง เอกลักษณ์ และความเป็นอื่น. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ : วิภาษา.

เทิดชาย ช่วยบำรุง. (2554). ภูมิปัญญาเพื่อการพัฒนาเชิงท้องถิ่นเชิงสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ : สถาบันพระปกเกล้า. เอ.พี.กราฟิค ดีไซด์และการพิมพ์.

ธัญธัช วิภัติภูมิประเทศ. (2553). การถ่ายทอดภูมิปัญญาท้องถิ่นของปราชญ์ชาวบ้าน: กรณีศึกษา วงกลองยาวอำเภอปราณบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.

นฤมล ศิลปะชัยศรี. (2562). กระบวนการอนุรักษ์ภูมิปัญญาการทำกระดาษข่อยเพื่องานศิลปะไทย เชิงพาณิชย์. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปกร, 12(1), 167-189.

ประเวศ วะสี. (2536). ภูมิปัญญาชาวบ้านกับการพัฒนาชนบท . กรุงเทพฯ: อัมรินทร์พริ้นติ้งกรุ๊ฟ

ปิยตา สุนทรปิยะพันธ์และภัทรวดี อินทปันตี.(2562). การถ่ายทอดภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมด้าน หัตถกรรมผลิตภัณฑ์จักสานกระจูดบ้านห้วยลึก จ.สุราษฎร์ธานี. วารสารจันทรเกษมสาร, 25(1), 61-75.

มนตรี โคตรคันทา. (2550). ภูมิปัญญาอีสาน สะออนอีสาน วิถีชีวิต ศิลปวัฒนธรรม และภาษา อีสาน. สืบค้นเมื่อ 15 ธันวาคม 2564 จาก http://www.isangate.com/local/

รายงานการจัดทำสถานภาพตำบล โครงการยกระดับเศรษฐกิจและสังคมรายตำบลแบบบูรณาการ

(1 ตำบล 1 มหาวิทยาลัย). (2564). มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์ : กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.

วิฑูรย์ ภาเรือง, อภิชาต ใจอารีย์, และจุฑาทิพย์ ถาวรรัตน์.(2561). แนวทางการสืบสานภูมิปัญญา การทอผ้ากาบบัวของชุมชนบ้านเชียงแก้วจังหวัดอุบลราชธานี. วารสารมหาวิทยาลัย ศิลปกร, 11(1), 1001-1024.

อรณิชชา ทศตา, สุกัญญา ใจอดทน, และจันทร์จิรา ใจอดทน. (2560). การถ่ายทอดภูมิปัญญา พื้นบ้านในการทอผ้าไหม อำเภอบ้านเขว้า จังหวัดชัยภูมิ. วารสารวิทยาลัยนครราชสีมา, 11(1), 117-128.

อารีรัตน์ พุฒิรุ่งโรจน์. (2557). แนวทางการส่งเสริมการอนุรักษ์และสืบทอดภูมิปัญญาว่าวไทย. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 25(2), 37-46.