การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารจัดการศูนย์ศึกษาพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์ในอำเภอเมืองลำพูนภายใต้การส่งเสริม ของสำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดลำพูน
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับประสิทธิภาพการบริหารจัดการศูนย์ศึกษาพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์ในอำเภอเมืองลำพูน ภายใต้การส่งเสริมของสำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดลำพูน 2) เปรียบเทียบความคิดเห็นของนักเรียนที่มีต่อประสิทธิภาพการบริหารจัดการศูนย์ศึกษาพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์ โดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล 3) เสนอแนวทางเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารจัดการศูนย์ โดยการประยุกต์ตามหลักพุทธธรรม การวิจัยแบบผสานวิธี แบบสอบถามมีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.960 กลุ่มตัวอย่าง คือ ข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา จำนวน 320 คน วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที ค่าเอฟ สัมภาษณ์เชิงลึกผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 14 รูปหรือคน วิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า :
1) ระดับประสิทธิภาพการบริหารจัดการศูนย์ศึกษาพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์ในอำเภอเมืองลำพูนภายใต้การส่งเสริมของสำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดลำพูน โดยภาพรวม อยู่ในระดับมาก
2) ผลการเปรียบเทียบระดับความคิดเห็นของนักเรียนที่มีต่อประสิทธิภาพการบริหารจัดการศูนย์ พบว่า นักเรียนที่มีเพศ อายุ วุฒิการศึกษา และการเข้าเรียนในศูนย์ศึกษาพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์ต่างกัน มีความคิดเห็นต่อประสิทธิภาพการบริหารจัดการศูนย์ศึกษาพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์ในอำเภอเมืองลำพูนภายใต้การส่งเสริมของสำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดลำพูน ไม่แตกต่างกัน จึงปฏิเสธสมมติฐานการวิจัย
3) แนวทางเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารจัดการศูนย์ศึกษาพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์ โดยการประยุกต์หลักอิทธิบาท 4 พบว่า 1) ด้านฉันทะ ครูผู้สอนมีใจรักในงาน ทำงานด้วยใจ 2) ด้านวิริยะ เน้นการสอนหลักคุณธรรมศีลธรรม 3) ด้านจิตตะ ผู้บริหารศูนย์ศึกษาเอาใจใส่บุคลากรและนักเรียน 4) ด้านวิมังสา วางแผนการเรียนการสอนในศูนย์ศึกษาพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
พระครูชลธารโสภิต. (2565). การบริหารจัดการศูนย์ศึกษาพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์ จังหวัดปราจีนบุรี. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนาสังคม. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระปติพร วิชชากโร (ขันธนันท์). (2562). ประสิทธิภาพการสอนวิชาพระพุทธศาสนาของพระสอน ศีลธรรมในโรงเรียนประถมศึกษา อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรปราการ. การค้นคว้าอิสระพุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พิเชฐ ศรีหล้า และคณะ. (2562). กลการประยุกต์ใช้ หลักอิทธิบาท 4 เพื่อพัฒนาประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากรภาครัฐสังกัดกระทรวงมหาดไทย จังหวัดยโสธร. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น. 5 (3), 666.
พระพงษ์ศักดิ์ สนฺตมโน (เกษวงศ์รอด). (2564). พุทธธรรมาภิบาลเพื่อพัฒนาประสิทธิภาพการปฏิบัติงาน ของบุคลากรเทศบาลในจังหวัดสระแก้ว. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์. 10 (2), 151-156.
พระยงยุทธ ติกฺขญาโณ (สุดตา). (2556). การประยุกต์ใช้หลักอิทธิบาท 4 เพื่อพัฒนาประสิทธิภาพการ บริหารจัดการโรงเรียนมัธยมศึกษาในเขตบางกอกน้อยกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วิรินทร์ญา ทวีอนันต์ธนกุล. (2557). ประสิทธิภาพการปฏิบัติงานด้านการเงินการคลังท้องถิ่นเทศบาลในจังหวัดนครสวรรค์. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา.บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระวิศิษฐ์ โชติโก (สุดงาม). (2562). ศึกษาการประยุกต์ใช้หลักอิทธิบาท 4 การบริหารงานของผู้นำชุมชน 57 ในเขตเทศบาลตำบลหนองเลิง อำเภอเมือง จังหวัดบึงกาฬ. การค้นคว้าอิสระพุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาวิเศษ กนฺตธมฺโม (มั่งคั่ง). (2564). พุทธบูรณาการเพื่อการพัฒนาประสิทธิผลการบริหารงาน ของเทศบาลเมืองในจังหวัดชลบุรี. ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
พระสมแก้ว การุณิโก (ขันติชัย). (2557). ประสิทธิภาพการบริหารงานของวิทยาลัยสงฆ์จำปาสักสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระครูอุทัยสุตกิจ และคณะ. (2558). ความสำเร็จของการบริหารงานตามหลักอิทธิบาทสี่ของพระสงฆ์ในการเผยแผ่ พระพุทธศาสนาในเขตพื้นที่จังหวัดอุทัยธานี. วารสารสมาคมนักวิจัย. 20 (2), 161.