การเปลี่ยนแปลงการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระสงฆ์ในยุค New Normal
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีเป้าหมายต่อการวิเคราะห์แง่มุมการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตใหม่หรือ New Normal ของพระสงฆ์ในทางพระพุทธศาสนาที่เกิดขึ้นหลังจากวิกฤตโควิด-19 (COVID-2019) ได้มีการแพร่ระบาดเป็นวงกว้างมากและทำให้มีผู้เสียชีวิตมากขึ้นและทำให้ผู้นำประเทศแต่ละประเทศได้มีการออกมาตรการในการป้องกัน รวมถึงการจัดรูปแบบในการดำเนินชีวิต ที่มีรูปแบบที่แตกต่างจากเดิม เช่น การเปลี่ยนแปลงรูปแบบการอยู่ร่วมกันทางสังคม การเปลี่ยนแปลงทางการศึกษา การเปลี่ยนแปลงทางการประกอบอาชีพ การเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรม เป็นต้น แต่เมื่อโลกเปลี่ยนไป พระสงฆ์ในพระพุทธศาสนาที่เป็นผู้นำเชิงศาสนาต้องปรับเปลี่ยนบทบาทของตนเองเพื่อรองรับกิจกรรมของคณะสงฆ์โดยบเฉพาะภาระกิจหลักของกิจกรรมการทำงานเชิงรุกให้มากขึ้น ได้แก่ 1.การเปลี่ยนแปลงและปรับตัวด้านการศึกษาให้มีวิทยาการ วิจัยและนวัตกรรมแบบก้าวกระโดดที่ส่งผลต่อการยอมรับของสังคมโลก และ2.การเปลี่ยนแปลงและการปรับตัวด้านการเผยแผ่ธรรมะโดยเฉพาะการนำเทคโนโลยีมาในรูปแบบการทำงานเชิงออนไลน์และนวัตกรรมการสื่อต่าง ๆ เพื่อให้เข้าถึงกลุ่มเป้าหมายได้ง่าย สะดวก และรวดเร็วมากยิ่งขึ้น แม้ว่ารูปแบบการเปลี่ยนแปลงการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระสงฆ์ในยุค New Normal จะมีหลากหลายแต่ผู้เขียนจะนำเสนอไว้เพียง 2 ประเด็นเท่านั้นเพราะเห็นว่าทั้ง 2 ประการนี้มีความสำคัญอย่างมากต่อโลกในปัจจุบันที่มีความสัมพันธ์ระหว่างกันและเกื้อกูลต่อบทบาทการทำงานของพระสงฆ์ในยุคใหม่
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงอุตสาหกรรม. (2559). ยุทธศาสตร์การพัฒนาอุตสาหกรรมไทย 4.0 ระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560-2579). กรุงเทพมหานคร: กระทรวงอุตสาหกรรม.
พระมหาจักรพล สิริธโร. (2563). การเผยแผ่พุทธศาสนาในยุคไทยแลนด์ 4.0. วารสารสถาบันวิจัยญาณสังวร 11 (1) :
ธนิพร จูลศักดิ์. (2555). การเผยแผ่ธรรมะผ่านสื่อสังคมออนไลน์ของพระมหาวุฒิชัย วชิรเมธี. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
พระครูนนทมงคลวิศิษฐ์. (2559). พระสงฆ์กับบทบาทการพัฒนาสังคมที่เปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัย. วารสาร มจร การพัฒนาสังคม, 1(2), (พฤษภาคม – สิงหาคม) : 20 - 31.
พระมหาจักรพล สิริธโร. (2563). การเผยแผ่พุทธศาสนาในยุคไทยแลนด์ 4.0. วารสารสถาบันวิจัยญาณสังวร. 11 (1), (มกราคม – มิถุนายน) : 80)
พระพงษ์พัฒน์ วิจิตฺตธมฺโม, วันชัย สุขตามและจิรายุ ทรัพย์สิน. (2563). บทบาทของพระสงฆ์ในยุค 4.0 : กรณีศึกษาคณะสงฆ์ในเขตเทศบาลเมืองสุรินทร์ จังหวัดสุรินทร์. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น. 4 (1), (มกราคม-เมษายน) : 1 – 14.
พระเมธีธรรมาจารย์. แนะพระสงฆ์ปรับวิธีให้บริการธรรมะรับมือโควิด 19. เดลินิวส์: 2564.
พระครูอุทัยพัฒนโกศล (ฉลอง กุสโล). (2559). บทบาทคณะสงฆ์กับการศึกษา. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. 3 (3), (กรกฎาคม-กันยายน) : 120-135.
เมธี เชษฐ์วิสุต. (2563). สื่อสังคมออนไลน์กับการเผยแผ่พระพุทธศาสนา. วารสารพุทธศาสตร์ศึกษา. 10 (2), (กรกฎาคม – ธันวาคม) : 521 – 531.
ศรุตานนท์ ชอบประดิษฐ์. (2563). วิกฤตโควิด 19 ส่งผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงทางสังคมอย่างไร. วารสารชัยภูมิปริทรรศน์. 3 (2), (พฤษภาคม – สิงหาคม) : 1 – 14.
โอภาส การย์กวินพงศ์. (2363). Remote Working” วิถีใหม่ที่ช่วยบริหารองค์กรยุค New Normal.กรุงเทพธุรกิจ.
BBC Thai. เมื่อการเรียนการสอนต้องดำเนินต่อไป. [ออนไลน์]. แหล่งข้อมูล : https://www.bbc. com/thai/thailand [วันที่ 28 กรกฎาคม 2566].
