การพัฒนารูปแบบการบริหารงานเป็นทีมโดยใช้หลักนวัตกรรม PLC เพื่อพัฒนาประสิทธิผลการบริหารงานทั่วไป โรงเรียนบ้านศาลา องค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1)ศึกษาสภาพการบริหารงานทั่วไปของโรงเรียนบ้านศาลา องค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่ 2)หารูปแบบการบริหารงานเป็นทีมโดยใช้หลักนวัตกรรม PLC 3)ทดลองใช้รูปแบบการบริหารงานเป็นทีมโดยใช้หลักนวัตกรรม PLC และ 4)ประเมินผลการพัฒนารูปแบบการบริหารงานเป็นทีมโดยใช้หลักนวัตกรรม PLC เพื่อพัฒนาประสิทธิผลการบริหารงานทั่วไป โรงเรียนบ้านศาลา องค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่ เป็นการวิจัยและพัฒนา ผู้ให้ข้อมูลจำนวน จำนวน 29 คน และการสนทนากลุ่มจำนวน 8 คน เครื่องมือได้แก่ แบบการสัมภาษณ์ แบบการสนทนากลุ่ม แบบประเมินระดับการทำงานร่วมกันเป็นทีมก่อน-หลังทดลองใช้รูปแบบและแบบประเมินความพึงพอใจ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพื้นฐาน การหาค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า :
- การบริหารงานทั่วไปของโรงเรียนมีจุดเด่นหลายประการ แต่ก็ยังมีจุดที่ควรพัฒนาที่สามารถใช้การบริหารงานเป็นทีมโดยใช้หลักนวัตกรรม PLC เพื่อพัฒนาประสิทธิผลการบริหารงานทั่วไปได้
- รูปแบบการบริหารงานเป็นทีมโดยใช้หลักนวัตกรรม PLC ได้รับการยอมรับจากผู้เชี่ยวชาญ มี 4 ขั้นตอน คือ Plan-Do-Check-Act และ SC-Model ประกอบด้วย S: Supportive & Shared leadership C: Collective learning and application of learning and Professional Learning Community
- ทดลองรูปแบบการบริหารงานเป็นทีมโดยใช้หลักนวัตกรรม PLC กับกลุ่มเป้าหมายใน โรงเรียนบ้านศาลา ในช่วงเดือนสิงหาคม 2565
- ผลการประเมินรูปแบบการบริหารงานเป็นทีมโดยใช้หลักนวัตกรรม PLC หลังการใช้รูปแบบการทำงานร่วมกันเป็นทีมมีพัฒนาการทีดีขึ้น และมีระดับความพึงพอใจ มีค่าเฉลี่ยรวมอยู่ในระดับมาก
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ธีระนันต์ โมธรรม, วาโร เพ็งสวัสดิ์ และเอกลักษณ์ เพียสา. (2564). ภาวะผู้นำของผู้บริหารที่ส่งผลต่อการเป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 22. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย พิชญทรรศน์. 16 (3), 95-107.
พงษ์ดนัย เดชเดชาโชติ. (2565). การพัฒนากลยุทธ์การบริหารงานวิชาการด้วยกระบวนการชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ (PLC) ของโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 8. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร. 19(84), 115-127.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษ ที่ 21. กรุงเทพมหานคร : มูลนิธิสดศรีสฤษดิ์-วงศ์.
วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2553). การวิจัยพัฒนารูปแบบ. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร. 2(4), 1-15.
สมเกียรติ สัจจารักษ์ นิพนธ์ บริเวธานันท์, อดุล นาคะโร, เอมอร นาคหลง, สุวิชา วิริยมานุวงษ์, และนัฏชฏารัตน์ ณ นคร. (2564). การจัดการเรียนรู้ผ่านชุมชนการเรียนรู้วิชาชีพ (PLC) ของโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต ฝ่ายประถมศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มสธ. 14(1), 15-28.
เอกชัย บุญยาทิษฐาน. (2553). คู่มือวิเคราะห์ SWOT อย่างมืออาชีพ. กรุงเทพมหานคร : ปัญญาชน.
อภิสิทธิ์ อุคำ. (2563). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่ส่งผลต่อการเป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้วิชาชีพของโรงเรียนประถมศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ฯ. 7 (2), 65-78.
Krungsri Academy. (2564). Teamwork อย่างไรให้มีประสิทธิภาพ. [ออนไลน์]. แหล่งข้อมูล : https://www.krungsri.com/th/plearn-plearn/effective-result-of-perfectteamwork. [10 กรกฎาคม 2565].
Sergiovanni, T. (1998). Leadership as Pedagogy: Capital Development and School Effectiveness. Journal of Leadership in Education. 1 (1), 37-47.
