การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการเรียนรู้สองภาษาในสถานรับเลี้ยงเด็กอนุบาลยูเมะมิกินิ อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพการบริหารจัดการเรียนรู้สองภาษาในสถาน
รับเลี้ยงเด็กอนุบาลยูเมะมิกินิ 2) สร้างรูปแบบการบริหารจัดการเรียนรู้สองภาษาในสถานรับเลี้ยงเด็กอนุบาลยูเมะมิกินิ 3) ทดลองรูปแบบการบริหารจัดการเรียนรู้สองภาษาในสถานรับเลี้ยงเด็กอนุบาล ยูเมะมิกินิและ 4) ประเมินประสิทธิภาพรูปแบบการบริหารจัดการเรียนรู้สองภาษาในสถานรับเลี้ยงเด็กอนุบาลยูเมะมิกินิ รูปแบบการวิจัยและพัฒนา (R&D) ประชากร 10 คน ผู้สนทนากลุ่ม 8 ท่าน และผู้ประเมินประสิทธิภาพ 25 คน เครื่องมือ ได้แก่ แบบการสนทนากลุ่ม แบบประเมิน สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน Pair T-Test และ One Sample T-Test
ผลการการวิจัยพบว่า
- เด็กยังขาดการพัฒนาด้านสื่อสารภาษาและชุมชนที่ต้องการพัฒนาด้านภาษาอังกฤษของเด็ก
- รูปแบบการบริหารจัดการเรียนรู้สองภาษาในสถานรับเลี้ยงเด็กอนุบาลยูเมะมิกินิที่ได้รับการเห็นชอบจากผู้เชี่ยวชาญ คือ CPDCA ได้แก่ 1) การวิเคราะห์บริบทการเรียนรู้ 2) การวางแผนภายใต้บริบท 3) การปฏิบัติตามแผน 4) การประเมินผลการใช้รูปแบบ และ 5)นำผลประเมินมาพัฒนาปรับปรุง
- การทดลองรูปแบบการบริหารจัดการเรียนรู้สองภาษาในสถานรับเลี้ยงเด็กอนุบาลยูเมะมิกินิ รูปแบบการบริหารจัดการเรียนรู้สองภาษาไปนำไปทดลองจริงด้วยวงจรคุณภาพ “CPDCA”
- การประเมินประสิทธิภาพรูปแบบการบริหารจัดการเรียนรู้สองภาษา พบว่า เด็กมีคะแนนเฉลี่ยสูงกว่าก่อนใช้รูปแบบอย่างนัยสำคัญทางสถิติที่ .01 ส่วนผู้ประเมินส่วนใหญ่ให้ระดับคุณภาพดีเยี่ยม และในภาพรวมกลุ่มเป้าหมายมีความพึงพอใจในระดับมาก
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ชิตวีร์ มองเพชร. (2561). รูปแบบการบริหารโรงเรียนในโครงการจัดการเรียนการสอนตามหลักสูตรกระทรวงศึกษาธิการเป็นภาษาอังกฤษ ในเขตภาคกลาง สังกัดสานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยปทุมธานี.
ยูทูเบบี้. (2012). เตรียมพร้อมให้ลูกเป็นเด็กสองภาษา. [ออนไลน์]. แหล่งข้อมูล : http://go2pasa.ning.com /profiles/blogs/p-styletextalign-center. [วันที่ 24 มิถุนายน 2564].
รัชฎาพร เกตานนท์ . (2548). การศึกษาพัฒนาการทางด้านภาษาของเด็กปฐมวัย โดยใช้แนวการสอนภาษาอย่างธรรมชาติแบบองค์รวม (Whole Language Approach). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วีรสิทธิ์ สิทธิไตรย์ และโยธิน แสวงดี. (2536). การสนทนากลุ่ม : เทคนิคการวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพมหานคร: สมาคมวิจัยเชิงคุณภาพแห่งประเทศไทย.
ศันสนีย์ ฉัตรคุปต์. (2542). สิ่งแวดล้อมและการเรียนรู้สร้างสมองเด็กให้ฉลาดได้อย่างไร. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี.
เศกสรรค์ กังสะวิบูลย์ และคณะ. (2563). รูปแบบการบริหารจัดการโรงเรียนอนุบาลสองภาษาในยุคประเทศไทย 4.0 ที่มีคุณภาพในจังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์. 5 (2) 110-125.
สมาคมโรงเรียนเอกชนที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นสื่อการสอน. (2564). รู้จักการเรียนรู้แบบสองภาษา Bilingual Education) ให้มากขึ้น. [ออนไลน์]. แหล่งข้อมูล : https://thaiapep.org/ allArticles/ article2.html. [วันที่ 24 มิถุนายน 2564].
สถานรับเลี้ยงเด็กอนุบาลยูเมะมิกินิ. (2564, กุมภาพันธ์). รายงานประจำปี (เอกสารนำเสนอ). การประชุมประจำปีสถานศึกษาครั้งที่ 1. เชียงใหม่, ประเทศไทย.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2556). พัฒนาการหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐานของไทย . [ออนไลน์]. แหล่งข้อมูล : http://backoffice.onec.go.th/uploads/ Book/1243-file.pdf. [วันที่ 15 กันยายน 2565]
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2560. สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. [ออนไลน์]. แหล่งข้อมูล : http://academic.obec.go.th/images/document/1590998426_d_1.pdf. [วันที่ 20 กรกฎาคม 2564].
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2556). ประชากรและสังคม. [ออนไลน์]. แหล่งข้อมูล : http://service. nso.go.th/nso/nsopublish/themes/population.html. [วันที่ 24 มิถุนายน 2564].
อรพรรณ บัวอิ๋น. (2560). การศึกษาปฐมวัยและพัฒนาการเด็กก่อนวัยเรียนในประเทศกำลังพัฒนา:หลักฐานเชิงประจักษ์จากประเทศไทย. วารสารพัฒนาการเศรษฐกิจปริทรรศน์. 11 (1), 98-121.
อรวรรณ รังสัย. (2561). รูปแบบการบริหารโรงเรียนในโครงการจัดการเรียนการสอนสองภาษาของสถานศึกษาในจังหวัดเพชรบุรี. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.