การบริหารแหล่งเรียนรู้เพื่อยกระดับคุณภาพการศึกษาในศตวรรษที่ 21 ของศูนย์เครือข่ายพัฒนาคุณภาพการศึกษากลุ่มขุนยวม - แม่เงา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาแม่ฮ่องสอน เขต 1
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการบริหารแหล่งเรียนรู้เพื่อยกระดับคุณภาพการศึกษา ในศตวรรษที่ 21 และศึกษาแนวทางพัฒนาการบริหารแหล่งเรียนรู้เพื่อยกระดับคุณภาพการศึกษา ในศตวรรษที่ 21 ของศูนย์เครือข่ายพัฒนาคุณภาพการศึกษากลุ่มขุนยวม - แม่เงา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาแม่ฮ่องสอน เขต 1 รูปแบบการวิจัยเชิงสำรวจ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษา ข้าราชการครู และบุคลากรทางการศึกษาของสถานศึกษา จำนวน 111 คน และผู้ให้ข้อมูลหลักในการสัมภาษณ์เลือกแบบเจาะจงผู้เชี่ยวชาญจำนวน 5 คน ได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษา ครูวิชาการ และศึกษานิเทศก์ เครื่องมือวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม มีค่าความเชื่อมั่นอยู่ที่ 0.95 และแบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติวิเคราะห์ข้อมูล
ผลการวิจัยพบว่า
1) การบริหารแหล่งเรียนรู้เพื่อยกระดับคุณภาพการศึกษาในศตวรรษที่ 21 ของศูนย์เครือข่ายพัฒนาคุณภาพการศึกษากลุ่มขุนยวม - แม่เงา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาแม่ฮ่องสอน เขต 1 โดยรวมมีการปฏิบัติอยู่ในระดับมากที่สุด
2) แนวทางพัฒนาการบริหารแหล่งเรียนรู้เพื่อยกระดับคุณภาพการศึกษาในศตวรรษที่ 21 ของศูนย์เครือข่ายพัฒนาคุณภาพการศึกษากลุ่มขุนยวม - แม่เงา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาแม่ฮ่องสอน เขต 1 พบว่า ด้านการวางแผนใช้แหล่งเรียนรู้ สร้างเครือข่ายการเรียนรู้ระหว่างโรงเรียน ชุมชนและองค์กรต่างๆ เพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์และทรัพยากร ด้านการใช้แหล่งเรียนรู้ โรงเรียนควรมีการดูแล ปรับปรุงห้องเรียนให้มีสิ่งอำนวยความสะดวกที่เอื้ออำนวยต่อการเรียนรู้ ด้านการกำกับติดตามและนิเทศ ควรมีการนิเทศติดตามอย่างต่อเนื่อง และนิเทศการใช้แหล่งเรียนรู้อย่างมีกัลยาณมิตร ด้านการปรับปรุงบริหารแหล่งเรียนรู้ กำหนดแนวทางในการแก้ไขปัญหาแหล่งเรียนรู้และใช้แหล่งการเรียนรู้
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กมลวรรณ คุณาสวัสดิ์. (2560). แนวทางการบริหารและการจัดการแหล่งเรียนรู้ที่ส่งเสริมการจัดการเรียนการสอนของโรงเรียนปิยะพรพิทยา. การศึกษาอิสระปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
กัญญาณัฐ อินปันสา. (2559). การส่งเสริมการใช้แหล่งเรียนรู้ของโรงเรียนสันติสุขอำเภอดอยหล่อ จังหวัดเชียงใหม่. การค้นคว้าแบบอิสระปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ขนิษฐา กาตั้ง. (2561). การบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้ เพื่อสนับสนุนการเรียนรู้ตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง โรงเรียนบ้านแม่แดดน้อย อำเภอกัลยาณิวัฒนา จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
คำ วงค์เทพ. (2559). การศึกษาการบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้ของโรงเรียนในอำเภอแม่ลาน้อยสังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาแม่ฮ่องสอนเขต 2. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงใหม่.
จิระพล พู่กัน. (2559). ปัญหาและแนวทางการพัฒนาการบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้ของ โรงเรียนในกลุ่มเครือข่ายโรงเรียนที่ 35 สังกัดสำนักการศึกษากรุงเทพมหานคร.งานนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพมหานคร : สุวีริยาสาส์น.
สุดารัตน์ งามวิลัย. (2561). แนวทางการบริหารแหล่งเรียนรู้ของโรงเรียนกลุ่มสหวิทยาเขตร่มเกล้า-นวมินทร์ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 42. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2561). กระบวนการเรียนรู้จากแหล่งเรียนรู้ในชุมชนและธรรมชาติ. พิมพ์ครั้งที่ 1 กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์วัฒนาพานิช.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2551). กรอบทิศทางการพัฒนาการศึกษา.กรุงเทพมหานคร :จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สํานักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2553). ข้อเสนอการปฏิรูปการศึกษาในทศวรรษที่ สอง (พ.ศ. 2552-2561). กรุงเทพมหานคร : พริกหวานกราฟฟิค จํากัด.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา (2548). รายงานการวิจัยเรื่อง การศึกษาหลักสูตรการศึกษาขั้น พื้นฐาน พ.ศ. 2544. กรุงเทพมหานคร : ร.ส.พ.