การพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนตามหลักภาวนาธรรมในเขตเทศบาล ตำบลประตูป่า อำเภอเมือง จังหวัดลำพูน

Main Article Content

พระจักรพงศ์ จนฺทปญฺโญ (สุริน)

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับคุณภาพชีวิตของประชาชนในเขตเทศบาลตำบลประตูป่า 2) เปรียบเทียบความคิดเห็นของประชาชนเกี่ยวกับคุณภาพชีวิตของประชาชนในเขตเทศบาลตำบลประตูป่า 3) แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนตามหลักภาวนาธรรมในเขตเทศบาลตำบลประตูป่า อำเภอเมือง จังหวัดลำพูน โดยการประยุกต์ตามหลักพุทธธรรม วิจัยแบบผสานวิธี คือ การวิจัยเชิงปริมาณ ซึ่งเก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามที่มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.915 จากกลุ่มตัวอย่าง คือ ประชาชนในเขตเทศบาลตำบลประตูป่า จำนวน 368 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที ค่าเอฟ และการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยวิธีสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 12 รูปหรือคน วิเคราะห์ข้อมูลเนื้อหาเชิงพรรณนา

ผลการวิจัยพบว่า


1) ระดับการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในเขตเทศบาลตำบลประตูป่า อำเภอเมือง จังหวัดลำพูน โดยภาพรวมอยู่ในระดับน้อย


2) เปรียบเทียบระดับความคิดเห็นของประชาชนต่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตของในเขตเทศบาลตำบลประตูป่า พบว่า ประชาชนมีความคิดเห็นต่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในเขตเทศบาลตำบลประตูป่า อำเภอเมือง จังหวัดลำพูน แตกต่างกัน จึงยอมรับสมมติฐานการวิจัย


3) แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในเขตเทศบาลตำบลประตูป่า โดยการประยุกต์หลักภาวนา 4 มีดังนี้ ได้แก่ 1) ด้านกายภาวนา คือ การดูแลตนเองให้ดีมีความสุข 2) ด้านสีลภาวนา คือ การเป็นผู้ที่อยู่ในคุณธรรม จริยธรรม  3) ด้านจิตตภาวนา คือ การฝึกอบรมจิตใจให้มีความเข้มแข็ง  4) ด้านปัญญาภาวนา คือ การฝึกฝนอบรมตนเองให้มีสมาธิก่อเกิดปัญญา

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
Chandapañño (Surin) พ. (2025). การพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนตามหลักภาวนาธรรมในเขตเทศบาล ตำบลประตูป่า อำเภอเมือง จังหวัดลำพูน. วารสาร มจร.หริภุญชัยปริทรรศน์, 9(3), 619–633. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMHR/article/view/aa-0044
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

พระกองสี ญาณธโร (พรมโพธิ์). (2560). ศึกษาวิเคราะห์การดำเนินชีวิตตามหลักภาวนา 4 ในพระพุทธศาสนา. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ชญานุช สามัญ. (2561). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของเทศบาลเมืองลำตาเสา อำเภอวังน้อย จังหวัด พระนครศรีอยุธยา. สารนิพนธ์หลักสูตรปริญญา สาขารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัย มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ถนอมขวัญ อยู่สุข. (2563). การพัฒนาคุณภาพชีวิตเชิงพุทธของผู้เกษียณอายุการปฏิบัติงานจากกรม ชลประทาน. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัย มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

เทศบาลตำบลประตูป่า. (2566-2570). การจัดแผนพัฒนาท้องถิ่น. สำนักงานเทศบาลตำบลประตูป่า อำเภอเมืองลำพูน จังหวัดลำพูน.

__________. (1 มิถุนายน 2567). สถิตประชาชนจากทะเบียนบ้าน อำเภอเมืองลำพูน จังหวัดลำพูน.

พระปลัดธัญวัฒน์ อโสโก (รักษ์เพ็ช). (2563). การประยุกต์ใช้หลักภาวนา 4 ในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของชุมชนบ้านบ่อเกตุ อำเภอสะเดา จังหวัดสงขลา. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 7(2), 35-46.

พงศ์รัตน์ ภิรมย์รัตน์. (กรกฎาคม-สิงหาคม 2563). รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนจังหวัดแพร่. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 8(4), 1439 - 1505.

พิชากร กระลาม. (2555). การกีฬาเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตแนวพุทธของบุคลากร มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย :มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2560. (6 เมษายน 2560). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 134 ตอนที่ 40, หน้า 15-16.

พระรณฤทธิ์ ฐิตทยาลุ (วินทะชัย). (2558). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ตามหลักภาวนา 4 ขององค์การ บริหารส่วนตำบลในอำเภอโพธิ์ จังหวัดบุรีรัมย์. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ริญญารัตน์ วรจินตนาลักษณ์. (2562). ศึกษาสุขภาวะยุคไทยแลนด์ 4.0 ตามหลักภาวนา 4 ของนิสิตมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนพระพุทธศาสนาและจิตวิทยาแนะแนว. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สำราญ จูช่วย. (2554). การดำเนินชีวิตของคนในชุมชนบางขนุนภายใต้การเปลี่ยนแปลงของวัฒนธรรมท้องถิ่น. รายงานการวิจัย. วิทยาลัยราชพฤกษ์.

พระมหาสุทิตย์ อาภากโร. (2558). การสร้างและพัฒนาตัวชี้วัดความสุขของประชาชนตามหลักคำสอนของพระพุทธศาสนา. รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.