รูปแบบการพัฒนาทุนมนุษย์เชิงคุณธรรมตามหลักพุทธจิตวิทยา ของโครงการผลิตช่างเทคนิคแก่ผู้พิการและผู้ด้อยโอกาส สถาบันไทย-เยอรมัน

ผู้แต่ง

  • นิพัชชา โอทกานนท์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • สิริวัฒน์ ศรีเครือดง มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • พระครูพิพิจปริยัติกิจ . มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การพัฒนาทุนมนุษย์, คุณธรรม, พุทธจิตวิทยา, โครงการผลิตช่างเทคนิค, สถาบันไทย - เยอรมัน

บทคัดย่อ

               บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระบบการศึกษาวิชาชีพและนโยบายของสำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย 2) เพื่อวิเคราะห์ระบบการเรียนการสอนวิชาชีพคู่คุณธรรมในโครงการผลิตช่างเทคนิคฯ และ 3) เพื่อวิเคราะห์บทเรียนและนำเสนอรูปแบบการพัฒนาทุนมนุษย์เชิงคุณธรรมตามหลักพุทธจิตวิทยาของโครงการผลิตช่างเทคนิคฯ ใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยวิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกและการสนทนากลุ่ม จำนวน 37 คน การสัมมนาอิงผู้เชี่ยวชาญจำนวน 7 คน โดยการเลือกแบบเฉพาะเจาะจง วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์เนื้อหาและการสร้างข้อสรุปแบบอุปนัย พบว่า 1) แนวคิดการจัดระบบการเรียนการสอนของการศึกษาวิชาชีพและนโยบายของสำนักงาน กศน. โดยเน้นหลักการเชิงนโยบายของกระทรวงศึกษาธิการ 2) ระบบการเรียนการสอนวิชาชีพคู่คุณธรรมในโครงการฯ แบ่งเป็น 2 กลุ่มคือ กลุ่มวิชาพื้นฐาน กลุ่มวิชาพื้นฐานช่างและวิชาเอก และกิจกรรมเสริมหลักสูตร 3) ผลการวิเคราะห์บทเรียนและรูปแบบฯ ปรากฎดังนี้ 1) กระบวนการจัดการเรียนการสอนหลักสูตรวิชาชีพคู่คุณธรรม ประกอบด้วยกระบวนการพัฒนาพฤติกรรมตามหลักไตรสิกขา การจัดการเรียนรู้ทักษะทางสังคมของไทย-เยอรมัน การจัดการเรียนรู้และการประเมินการเรียนรู้ทักษะอาชีพช่างเทคนิคตามทฤษฎีของเบนจามิน บลูม และ 2) ผู้เข้าฝึกอบรมได้เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมและสมรรถนะอย่างชัดเจน หลังจากได้รับการอบรมเป็นระยะเวลา 1 ปี และได้พบรูปแบบการพัฒนาทุนมนุษย์ฯ หรือเรียกว่า “GEO Model” ซึ่งประกอบด้วย 3 ขั้นตอน ดังนี้ 1) คุณธรรมของผู้ที่เกี่ยวข้อง 2) กระบวนการส่งเสริมความดีและคุณธรรมผ่านวัฒนธรรมองค์กรและกระบวนการสนับสนุนการพัฒนาทุนมนุษย์ 3) ผลลัพธ์คือ โอกาสในการตอบแทนสังคม รวมถึงกรอบความคิดเติบโตของผู้ผ่านการฝึกอบรม แก่ผู้พิการแลผู้ด้อยโอกาส และผลิตผลเป็นกรอบแนวคิดของสถาบันไทย - เยอรมัน

เอกสารอ้างอิง

กรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน. (2562). ความหมายของแรงงานกึ่งฝีมือ. เรียกใช้เมื่อ 24 กุมภาพันธ์ 2562 จาก https://www.labour.go.th/th/index.php?option=com _glossary&letter =S&id =372 &Itemid=109

กองพัฒนาเทคโนโลยีการฝึกและพัฒนาฝีมือแรงงาน. (2554). รูปแบบการฝึก On the Job Training และ Off the Job Training : (OJT). เรียกใช้เมื่อ 24 กุมภาพันธ์ 2562 จาก https://home.dsd.go.th/techno/trainingsystem/

ธัญญลักษณ์ วีระสมบัติ. (2561). การสังเคราะห์งานวิจัยเกี่ยวกับปริมาณและคุณภาพแรงงานไทยในอุตสาหกรรมการผลิตไทย. วารสารสังคมสงเคราะห์ศาสตร์, 26(2), 1-40.

ประสพชัย พสุนนท์. (2558). ความเที่ยงตรงของแบบสอบถาม สำหรับงานวิจัยทางสังคมศาสตร์. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 18(1), 375-396.

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2546). การสังเคราะห์งานวิจัยแนวทางการเรียนรู้ตามหลักไตรสิกขา. ใน รายงานการวิจัย. มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

วันชัย สุขตาม. (2555). การพัฒนาทุนมนุษย์วิถีพุทธในยุคโลกาภิวัตน์. ใน ดุษฎีนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตร สาขารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฎวไลยอลงกรณ์.

สถาบันพัฒนาธุรกิจอย่างยั่งยืน. (2556). ความรับผิดชอบต่อสังคมเพื่อความยั่งยืนขององค์กร. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: สถาบันธุรกิจเพื่อสังคม.

สำนักงานคณะกรรมการสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 12. เรียกใช้เมื่อ 2 พฤษภาคม 2560 จาก https://www.nesdb.go.th/ ewt_ news.php?nid=6420

สุริยจรัส เตชะตันมีนสกุล. (2552). การวิเคราะห์องค์ประกอบของระบบคุณค่าและบรรทัดฐานในสังคมไทย. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยลำปาง.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

03/31/2020

รูปแบบการอ้างอิง

โอทกานนท์ น. ., ศรีเครือดง ส. ., & . พ. (2020). รูปแบบการพัฒนาทุนมนุษย์เชิงคุณธรรมตามหลักพุทธจิตวิทยา ของโครงการผลิตช่างเทคนิคแก่ผู้พิการและผู้ด้อยโอกาส สถาบันไทย-เยอรมัน. วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(3), 306–321. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/240279

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย