รูปแบบการจัดการหนี้ของเกษตรกรผู้ปลูกยางพาราตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน

ผู้แต่ง

  • พิสิษฐ์ สินธิสุทธิ์ มหาวิทยาลัยราชภัฎอุดรธานี
  • ธนกฤต ทุริสุทธิ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี
  • บุษกร สุขแสน มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี

คำสำคัญ:

รูปแบบการจัดการหนี้ของเกษตรกร, เกษตรกรผู้ปลูกยางพารา, หลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง

บทคัดย่อ

    บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ 1) ศึกษาสภาพปัญหาการจัดการหนี้ของเกษตรกร       ผู้ปลูกยางพารา 2) กำหนดรูปแบบการจัดการหนี้ของเกษตรกรผู้ปลูกยางพารา 3) ทดลองรูปแบบการจัดการหนี้ของเกษตรกรผู้ปลูกยางพารา ดำเนินการวิจัย 3 ระยะ ระยะที่ 1 ศึกษาสภาพปัญหาการจัดการหนี้ของเกษตรกรผู้ปลูกยางพารา ประกอบด้วย ตอนที่ 1 กลุ่มเป้าหมาย หัวหน้าครัวเรือนเกษตรกรผู้ปลูกยางพารา 25 ครัวเรือน เครื่องมือวิจัย แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง ตอนที่ 2 กลุ่มตัวอย่าง ครัวเรือนที่ปลูกยางพารา 364 ครัวเรือน เครื่องมือวิจัย แบบสอบถาม สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานระยะที่ 2 กลุ่มเป้าหมาย ผู้ทรงคุณวุฒิ 30 คน เครื่องมือวิจัย แบบการประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ระยะที่ 3 กลุ่มเป้าหมาย เกษตรกรที่เป็นหนี้จากการปลูกยางพารา 30 คน เครื่องมือวิจัย ได้แก่ 1) โครงการทดลอง 2) กิจกรรมการทดลองและ 3) แบบประเมินผลการทดลอง สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเปรียบเทียบความแตกต่างด้วยค่าที่ไม่อิสระ ผลการวิจัยพบว่า สภาพปัญหาหนี้ครัวเรือนของเกษตรกรผู้ปลูกยางพารา แบ่งเป็น 5 ด้าน ได้แก่ 1) ด้านการจัดการหนี้ของเกษตรกรโดยสถาบันการเงิน 2) ด้านการจัดการหนี้ของเกษตรกรโดยเกษตรกรเอง ได้แก่ 1) เกษตรกรหาวิธีการที่จะปลดหนี้ของตัวเอง 3) ด้านการประยุกต์ใช้หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงของเกษตรกร 4) ด้านสภาพการเกิดหนี้ของเกษตรกร 5) ด้านการจัดการหนี้ของเกษตรกรโดยภาครัฐ มีองค์ประกอบและโครงสร้างของรูปแบบ 5 ด้าน 44 กิจกรรม เมื่อทดลองรูปแบบการจัดการหนี้ของเกษตรกรผู้ปลูกยางพาราด้านการประยุกต์ใช้หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงจัดทำเป็นโครงการทดลองการลดต้นทุนการผลิตด้วยการใช้ปุ๋ยแบบสั่งตัดของเกษตรกรปลูกยางพารา เพื่อการลดรายจ่ายและเพิ่มรายได้ของเกษตรกร จังหวัดบึงกาฬ บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ 1) ศึกษาสภาพปัญหาการจัดการหนี้ของเกษตรกร       ผู้ปลูกยางพารา 2) กำหนดรูปแบบการจัดการหนี้ของเกษตรกรผู้ปลูกยางพารา 3) ทดลองรูปแบบการจัดการหนี้ของเกษตรกรผู้ปลูกยางพารา ดำเนินการวิจัย 3 ระยะ ระยะที่ 1 ศึกษาสภาพปัญหาการจัดการหนี้ของเกษตรกรผู้ปลูกยางพารา ประกอบด้วย ตอนที่ 1 กลุ่มเป้าหมาย หัวหน้าครัวเรือนเกษตรกรผู้ปลูกยางพารา 25 ครัวเรือน เครื่องมือวิจัย แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง ตอนที่ 2 กลุ่มตัวอย่าง ครัวเรือนที่ปลูกยางพารา 364 ครัวเรือน เครื่องมือวิจัย แบบสอบถาม สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานระยะที่ 2 กลุ่มเป้าหมาย ผู้ทรงคุณวุฒิ 30 คน เครื่องมือวิจัย แบบการประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ระยะที่ 3 กลุ่มเป้าหมาย เกษตรกรที่เป็นหนี้จากการปลูกยางพารา 30 คน เครื่องมือวิจัย ได้แก่ 1) โครงการทดลอง 2) กิจกรรมการทดลองและ 3) แบบประเมินผลการทดลอง สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเปรียบเทียบความแตกต่างด้วยค่าที่ไม่อิสระ ผลการวิจัยพบว่า สภาพปัญหาหนี้ครัวเรือนของเกษตรกรผู้ปลูกยางพารา แบ่งเป็น 5 ด้าน ได้แก่ 1) ด้านการจัดการหนี้ของเกษตรกรโดยสถาบันการเงิน 2) ด้านการจัดการหนี้ของเกษตรกรโดยเกษตรกรเอง ได้แก่ 1) เกษตรกรหาวิธีการที่จะปลดหนี้ของตัวเอง 3) ด้านการประยุกต์ใช้หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงของเกษตรกร 4) ด้านสภาพการเกิดหนี้ของเกษตรกร 5) ด้านการจัดการหนี้ของเกษตรกรโดยภาครัฐ มีองค์ประกอบและโครงสร้างของรูปแบบ 5 ด้าน 44 กิจกรรม เมื่อทดลองรูปแบบการจัดการหนี้ของเกษตรกรผู้ปลูกยางพาราด้านการประยุกต์ใช้หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงจัดทำเป็นโครงการทดลองการลดต้นทุนการผลิตด้วยการใช้ปุ๋ยแบบสั่งตัดของเกษตรกรปลูกยางพารา เพื่อการลดรายจ่ายและเพิ่มรายได้ของเกษตรกร จังหวัดบึงกาฬ

เอกสารอ้างอิง

การยางแห่งประเทศไทย. (2559). ทะเบียนเกษตรกรชาวสวนยางและสถาบันเกษตรกร ปี 2559. เรียกใช้เมื่อ 15 มีนาคม 2562 จาก raot.co.th/ewt_news.php?nid=3650

เกริกไกร แก้วล้วน และ กิติรัตน์ สีหบัณฑ์. (2550). เศรษฐกิจพอเพียงตามแนวพระราชดำริ : กรณีศึกษาการพัฒนาองค์ความรู้โดยเกษตรกรจังหวัดอำนาจเจริญ. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.

จินดามาศ โกศลชื่นวิจิตร. (2551). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนการสอนโดยบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อปลูกฝังพฤติกรรมการดูแลอย่างเอื้ออาทรของนักศึกษาพยาบาล. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการวิจัยและพัฒนาหลักสูตร. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ชวัลรัตน์ ทองช่วย. (2552). ยุทธวิธีการทำสวนยางพาราอย่างมืออาชีพ. วิชชา วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช, 28(1), 17-26.

ธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์เพื่อการเกษตร. (2560). รายงานกิจการประจำปี 2559. กรุงเทพมหานคร: ธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์เพื่อการเกษตร.

ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2557). รายงานสถานการณ์สินค้าเกษตร ปี 2557และแนวโน้มปี 2558. กรุงเทพมหานคร: ส่วนเศรษฐกิจภาค สาขาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.

ธันวา จิตต์สงวน. (2551). โครงการศึกษาแนวทางการขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียงบทเรียนจาก 40 หมู่บ้าน. กรุงเทพมหานคร: คณะเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2548). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: วี. อินเตอร์พริ้นท์.

พัชชยา ทรงเสี่ยงไชย และคณะ. (2554). แนวทางการแก้ไขปัญหาหนี้สินชาวนา ตำบลขามทะเลสอ อำเภอขามทะเลสอ จังหวัดนครราชสีมา. นครราชสีมา: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.

พัชรี หล้าแหล่ง. (2555). การวิเคราะห์โครงสร้างรายได้ ภาระหนี้สิน สภาพเศรษฐกิจ และสังคมของเกษตรกรชาวสวนปาล์มน้ำมันในพื้นที่ภาคใต้. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยแม่โจ้.

สถาบันวิจัยยาง. (2553). ข้อมูลวิชาการยางพารา. กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

07/21/2020

รูปแบบการอ้างอิง

สินธิสุทธิ์ พ. ., ทุริสุทธิ์ ธ. ., & สุขแสน บ. . (2020). รูปแบบการจัดการหนี้ของเกษตรกรผู้ปลูกยางพาราตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน. วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(7), 32–45. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/240588

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย