ระบบการนิเทศภายในด้านการจัดการเรียนรู้โดยใช้ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพสำหรับโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา
คำสำคัญ:
ระบบการนิเทศภายใน, การจัดการเรียนรู้, ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ, โรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาบทคัดย่อ
บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อพัฒนาระบบการนิเทศภายในด้านการจัดการเรียนรู้โดยใช้ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพสำหรับโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา กลุ่มผู้ให้ข้อมูล ได้แก่ ผู้อำนวยการสถานศึกษาหรือรองผู้อำนวยการสถานศึกษาและครูหัวหน้าวิชาการหรือครูผู้สอนที่มีวิธีปฏิบัติที่ดีเลิศ จำนวน 2 โรงเรียน โรงเรียนละ 2 คน รวมจำนวน 4 คน ได้แก่ โรงเรียนลำปลายมาศพัฒนา และโรงเรียนชุมชนกุดโดนวิทยาคม และผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 9 คน โดยใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสัมภาษณ์เชิงลึก สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัย พบว่า ระบบการนิเทศภายในด้านการจัดการเรียนรู้โดยใช้ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ สำหรับโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา ประกอบด้วย 1) ปัจจัยนำเข้า ได้แก่ บุคลากรนิเทศ หลักการนิเทศ ทักษะการนิเทศ งบประมาณสนับสนุนการนิเทศ และเครื่องมือที่ใช้ในการนิเทศ 2) กระบวนการ ประกอบด้วย การวางแผนนิเทศ การกำหนดกลยุทธ์ในการนิเทศ การดำเนินการนิเทศ การกำกับติดตามนิเทศ และการประเมินผลการนิเทศ 3) ผลผลิต ได้แก่ ผู้บริหารและครูมีความรู้ ความเข้าใจในระบบการนิเทศ และครูมีการจัดการเรียนการสอนที่ดีขึ้นกว่าเดิม 4) ผลลัพธ์ ได้แก่ ผู้บริหารและครูมีความพึงพอใจในระบบการนิเทศ และผู้เรียนมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนที่สูงขึ้น และ 5) ข้อมูลย้อนกลับ ได้แก่ การแก้ไขปรับปรุงและพัฒนา และการรายงานผล สำหรับผลการประเมินระบบการนิเทศภายในด้านการจัดการเรียนรู้โดยใช้ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพสำหรับโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา พบว่า ระบบมีความเหมาะสม โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด และความเป็นไปได้โดยรวมในระดับมากที่สุด
เอกสารอ้างอิง
กรองทอง จิรเดชากุล. (2550). คู่มือการนิเทศภายในโรงเรียน. กรุงเทพมหานคร: ธารอักษร.
เก็จกนก เอื้อวงศ์. (2557). การนิเทศในสถานศึกษา. เรียกใช้เมื่อ 16 สิงหาคม 2562 จาก https://mystou.wordpress.com/
ณัฐพงศ์ ทับสุลิ. (2559). การพัฒนาระบบการนิเทศภายในโดยใช้ทีมงานเป็นฐานสำหรับโรงเรียนประถมศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. ใน ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ. (2557). ชุมชนการเรียนรู้ครูเพื่อศิษย์. เรียกใช้เมื่อ 18 สิงหาคม 2562 จาก https://www.slideshare.net /ssusere8e64b/professional-learning-community-38056973
เลขาธิการสภาการศึกษาแห่งชาติ. (2552). ข้อเสนอการปฏิรูปการศึกษาในทศวรรษที่สอง (พ.ศ. 2552 - 2561). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: ตถาตาพับลิเคชั่น.
สำนักงานคณะกรรมการการประถมศึกษาแห่งชาติ. (2541). การพัฒนาระบบการนิเทศการศึกษาการนิเทศ 100% โครงการพัฒนาระบบนิเทศการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา. (2552). ข้อเสนอแนะต่อการพัฒนาคุณภาพมาตรฐานการจัดการศึกษา 3 ระดับ. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2552). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์คณะรัฐมนตรีและราชกิจจานุเบกษา.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2555). การประเมินศักยภาพและความพร้อมของสถานศึกษาขั้นฐานเพื่อรองรับการกระจายอำนาจการจัดการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2556). กรอบคุณวุฒิแห่งชาติ. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2551). แนวทางการบริหารจัดการหลักสูตรตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สุภาภรณ์ กิตติรัชดานนท์. (2551). การพัฒนารูปแบบการนิเทศการจัดการเรียนการสอน ในสถานศึกษาระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. ใน ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สุภาวดี ปกครอง. (2561). การพัฒนาระบบพัฒนาครูโดยใช้แนวคิดชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพในการจัดการเรียนรู้เพื่อการอ่านออกเขียนได้ของนักเรียนโรงเรียนประถมศึกษา. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
Edwards, C. H. (1975). Changing teacher behaviours through self-instruction and supervised microteaching in a competency-based program. Journal of Educational Research, 68(6), 219-222.
Elmore, R. F. (2002). Bridging the Gap Between Standards and Achievement: The Imperative for Professional Development in Education. Washington, DC: Albert Shanker Institute.
Harris, B. M. (1963). Supervisory Behavior in Education. New York: Prentice-Hall.
Hoy, W. K. & Forsyth, P. B. (1986). Effective Supervision : Theory into Practice. New York: Random House.
Hoy, W. K. & Miskel, C. G. (2001). Educational administration: Theory, research, and practice. (6th ed.). Boston: McGraw - Hall.
Lewis, M. & Andrews, D. (2004). Building sustainable futures: Emerging understandings of the significant contribution of the professional learning community. Retrieved August 16, 2019, from https://journals.sagepub. com/doi/10.1177/1365480204047345
Lunenburg, F.C. (2010). Creating a Professional Learning Community. Retrieved August 16, 2019, from http://nationalforum.com/Electronic%20Journal% 20Volumes/Lunenburg,%20Fred%20C%20Creating%20a%20Professional%20Learning%20Community%20NFEASJ%20V27%20N4%202010.pdf
