พลวัตประชาธิปไตยยุคเปลี่ยนผ่านทางการเมืองของไทย ภายใต้รัฐประหาร 2557
คำสำคัญ:
พลวัต, ประชาธิปไตย, การเมือง, รัฐประหารบทคัดย่อ
จากสถานการณ์ความขัดแย้งทางการเมืองที่เกิดขึ้นในช่วง พ.ศ. 2556 - 2557 ของไทยส่งผลให้ทหารทำการรัฐประหาร ในวันที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 โดยคณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.) อันมีพลเอก ประยุทธ์ จันทร์โอชา เป็นหัวหน้าคณะ และทำหน้าที่เป็นนายกรัฐมนตรี ถือได้ว่าเป็นการแทรกแซงทางการเมืองของทหาร ทั้งที่กองทัพเป็นองค์กรทางสังคมที่เก่าแก่ที่สุดองค์กรหนึ่ง เกิดขึ้นจากความจำเป็นของชุมชนที่ต้องการปกป้องคุ้มครองชีวิตและทรัพย์สินของสมาชิกชุมชน จะเห็นได้ว่าบทบาทของทหารในสังคมไทยมีความสำคัญมาเป็นเวลาช้านาน ทั้งนี้ หัวหน้า คสช. ได้ประกาศเปิดตัวเป็นนักการเมือง หลังจากที่เคยปฏิเสธไปแล้ว 9 ครั้ง อีกทั้ง เดินหน้าจัดประชุมคณะรัฐมนตรีสัญจรเดินสายพบนักการเมืองเจ้าของพื้นที่เดิม ตั้งแต่กลางปี พ.ศ. 2560 ท่ามกลางเสียงวิจารณ์จากฝ่ายการเมืองและนักวิชาการว่าเป็นการสร้างฐานเสียงปูทางสู่การเลือกตั้ง จนกระทั่ง พลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา เคยประกาศวันเลือกตั้งว่าจะเกิดขึ้นในวันที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562 และนี่คือครั้งแรกที่รัฐบาลอ้างเหตุผลทางพระราชประเพณี จากที่การเลื่อนเลือกตั้ง 4 ครั้งก่อนหน้านี้ มักอ้างเหตุการณ์ทางการเมืองและเหตุผลเทคนิคทางกฎหมาย จนกระทั่ง ประกาศยืนยันเป็นทางการอีกครั้ง เป็นวันที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2562 ซึ่งเป็นวันชี้ชะตาการเมืองไทยภายใต้ระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข
อย่างไรก็ตาม ความคาดหวังของประชาชนจากการเลือกตั้ง ประการสำคัญต้องการให้เกิดการแก้ปัญหาปากท้องและหนี้สินของประชาชน นักการเมืองที่เสียสละเพื่อประชาชน มีคุณธรรม การบังคับใช้กฎหมายด้วยความเท่าเทียม ไม่เลือกปฏิบัติ ราคาพืชผลทางการเกษตรสูงขึ้น กระจายโอกาสให้ทุกคนเข้าถึงการศึกษาที่มีคุณภาพอย่างเสมอภาคและเท่าเทียมกัน
เอกสารอ้างอิง
คณะรักษาความสงบสุขแห่งชาติ. (2557). ประกาศคณะรักษาความสงบสุขแห่งชาติ เรื่อง การควบคุมอำนาจการปกครองประเทศ. เรียกใช้เมื่อ 7 มีคมคม 2562 จาก http://www. law.moi.go.th/pdf/notice1.pdf
โจนาธาน เฮด. (2560). รัฐธรรมนูญใหม่ กับ ความไม่แน่นอนใหม่. เรียกใช้เมื่อ 7 มีนาคม 2562 จาก https://www.bbc.com/thai/thailand-39538186
ดนัย ไชยโยธา. (2548). การเมืองและการปกครองของไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ โอเดียนสโตร์.
เดโช สวนานนท์. (2537). พจนานุกรมศัพท์การเมือง. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์หน้าต่างสู่โลกกว้าง.
ทวีศักดิ์ ตั้งปฐมวงศ์. (2555). การเปลี่ยนแปลงการปกครอง 2475: การปฏิวัติที่ถูกนิยามใหม่. วารสารมหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 31(3), 35-49.
ธานินทร์ กรัยวิเชียร. (2520). ระบบประชาธิปไตย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภา.
นิด้าโพล. (2562). ความคาดหวังของประชาชนหลังการเลือกตั้ง 2562. เรียกใช้เมื่อ 2 มีนาคม 2562 จาก http://nidapoll.nida.ac.th/index.php?op=pollsdetail&id=636
บวรศักดิ์ อุวรรณโณ. (2554). พลวัตของการเมืองไทย. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 12(2),19-20.
บีบีซี. (2561). 4 ปีรัฐประหาร. เรียกใช้เมื่อ 2 มีนาคม 2562 จาก https://www.bbc.com/ thai/resources/idt-sh/thai_junta
บีบีซี. (2561). วันเลือกตั้ง: รัฐบาล-กกต. ยืนยันกำหนดเดิม 24 ก.พ. 2562. เรียกใช้เมื่อ 2 มีนาคม 2562 จาก https://www.bbc.com/thai/thailand-45493498
ประภาพร สีหา. (2560). ความขัดแย้งทางการเมืองกับรัฐประหารปี พ.ศ. 2557. วารสารรัฐศาสตร์ปริทรรศน์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 4(2), 145 -166.
พิชาย รัตนดิลก ณ ภูเก็ต. (2561). ยุทธศาสตร์การเมืองของคณะรัฐประหารที่ควรปรับเปลี่ยน. เรียกใช้เมื่อ 7 มีนาคม 2562 จาก https://mgronline.com/daily/detail/ 9610000008117
วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี. (2557). รัฐประหารในประเทศไทย พ.ศ. 2557. เรียกใช้เมื่อ 20 มีนาคม 2562 จาก https://th.wikipedia.org/wiki/
วิชัย ตันศิริ. (2548). วิวัฒนาการของระบอบประชาธิปไตย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิสุทธิ์ โพธิแท่น. (2524). ประชาธิปไตย : แนวความคิดและตัวแบบประเทศประชาธิปไตย. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ไอลอว์. (2561). รวมข้อมูลการเลือกตั้ง 2562. เรียกใช้เมื่อ 7 มีนาคม 2562 จาก https://ilaw.or.th/2019election
Copeland, L. & Lamm, L. (1985). The World’s Great Speeches. (2nded.). New York: Dover.




