การอนุรักษ์อัตลักษณ์ด้านประวัติศาสตร์ถิ่นฐาน ของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวเวียงในตำบลพลับพลาไชย อำเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรี

บทคัดย่อ

บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาอัตลักษณ์ด้านประวัติศาสตร์ถิ่นฐานของชาติพันธุ์ของชาวลาวเวียงในตำบลพลับพลาไชย และ 2) เพื่อสร้างวิธีการอนุรักษ์อัตลักษณ์ ด้านประวัติศาสตร์ถิ่นฐานของชาติพันธุ์ลาวเวียงในตำบลพลับพลาไชย เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้การสัมภาษณ์เชิงลึก จากตัวแทนชาวลาวเวียงในพื้นที่ จำนวน 5 คน ผู้นำชุมชนจำนวน 10 คน และการประชุมกลุ่มย่อย จากตัวแทนชาวบ้านในพื้นที่ จำนวน 20 คน เจ้าหน้าที่รัฐ 10 คน เด็กและเยาวชน 30 คน ใช้วิธีการวิเคราะห์ข้อมูลแบบปรากฏการวิทยา นำเสนอข้อมูลในลักษณะของการบรรยายและพรรณนาความ ผลการศึกษาพบว่า 1) ชาวลาวเวียงในตำบลพลับพลาไชย มีการอพยพย้ายถิ่นฐานมาถึง 2 ครั้ง คือ ในช่วงสมัยกรุงธนบุรี มีสาเหตุจากพระวอเสนาบดีของเจ้าสิริบุญสาร เกิดวิวาทกับเจ้าผู้ครองนครเวียงจันทน์ จึงหนีเข้ามาขอสวามิภักดิ์ต่อสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี เจ้าสิริบุญสารได้ส่งกองทัพมาปราบและ จับพระวอฆ่าเสีย พระเจ้ากรุงธนบุรีได้ทรงรับทราบ จึงโปรดให้พระยามหากษัตริย์ศึก และ  พระยาสุรสีห์ ยกกองทัพไปปราบ และสมัยรัตนโกสินทร์ เนื่องมาจากเจ้าอนุวงศ์ทรงตั้งตนเป็นกบฏต่อกรุงรัตนโกสินทร์เมื่อเจ้าอนุวงศ์แพ้สงคราม ชาวล้านช้างเวียงจันทน์ได้ถูกกวาดต้อนเข้ามาในประเทศไทยจำนวนมาก 2) สำหรับวิธีการอนุรักษ์อัตลักษณ์ด้านประวัติศาสตร์ถิ่นฐานของกลุ่มชาติพันธ์ลาวเวียงในตำบลพลับพลาไชย ใช้หลักการมีส่วนร่วมของคนในชุมชน ตั้งแต่การร่วมคิด ร่วมวางแผน ร่วมระดมทุน ร่วมดำเนินการ ร่วมรับผิดชอบ ร่วมติดตามประเมินผล และหลักการพึ่งตนเองโดยคนในชุมชน ลดการพึ่งพาหน่วยงานหรือองค์กรภายนอกให้มากที่สุด