บุพปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความเชื่อมั่นในความสำเร็จของธุรกิจขนาดกลาง และขนาดย่อมในยุคดิจิทัล ไทยแลนด์ 4.0
คำสำคัญ:
ความเชื่อมั่นในความสำเร็จของ SMEs 4.0, การจัดการร้านค้าออนไลน์, พลังโซเชียลมีเดีย, กลยุทธ์การตลาด, การจัดการทูตตราสินค้าบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับของความเชื่อมั่นในความสำเร็จของ SMEs ในยุคดิจิทัล ไทยแลนด์ 4.0 การจัดการสินค้าออนไลน์ พลังโซเชียลมีเดีย กลยุทธ์การตลาด และการจัดการทูตตราสินค้า 2) เพื่อศึกษาการจัดการร้านค้าออนไลน์ พลังโซเชียลมีเดีย กลยุทธ์การตลาด และการจัดการทูตตราสินค้า ที่มีอิทธิพลต่อความเชื่อมั่นในความสำเร็จของ SMEs ในยุคดิจิทัล ไทยแลนด์ 4.0 3) เพื่อศึกษาแนวทางที่ทำให้ผู้ประกอบการ SMEs ประสบผลสำเร็จ โดยใช้ระเบียบวิธีการวิจัยแบบผสานวิธี ด้วยการวิจัยเชิงปริมาณ และการวิจัยเชิงคุณภาพ การวิจัยเชิงปริมาณเครื่องมือคือแบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่างได้แก่ กลุ่มผู้ประกอบการธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม และผู้ที่เกี่ยวข้อง สุ่มตัวอย่างด้วยวิธีแบบแบ่งชั้น ขนาดของกลุ่มตัวอย่างคือ 20 เท่าของตัวประจักษ์ จำนวน 18 ตัวแปร เป็นอย่างน้อย 360 ตัวอย่าง วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนาและการวิเคราะห์แบบจำลองสมการโครงสร้าง การวิจัยเชิงคุณภาพ เครื่องมือคือแบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง เพื่อใช้สัมภาษณ์เจาะลึกจากผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 12 คน ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับความเชื่อมั่นในความสำเร็จของ SMEs ในยุคดิจิทัล ไทยแลนด์ 4.0 การจัดการสินค้าออนไลน์ พลังโซเชียลมีเดีย กลยุทธ์การตลาด และการจัดการทูตตราสินค้า อยู่ในระดับมาก 2) ปัจจัยที่มีอิทธิพลรวมสูงสุดต่อความเชื่อมั่นในความสำเร็จของผู้ประกอบการธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในยุคดิจิทัล ไทยแลนด์ 4.0 เรียงลำดับความสำคัญที่มีอิทธิพล ได้แก่ พลังโซเชียลมีเดีย การจัดการร้านค้าออนไลน์ การจัดการทูตตราสินค้า และกลยุทธ์การตลาด 3) แนวทางที่ทำให้ประสบผลสำเร็จโดยผู้ประกอบการ SMEs จะต้องปรับปรุงกิจการของตนให้มีระบบ ธุรกิจอิเล็กทรอนิกส์ ตลาดกลางอิเล็กทรอนิกส์ การรับจ่ายเงินอิเล็กทรอนิกส์ การธนาคารอิเล็กทรอนิกส์ การสร้างชื่อตราสินค้า และเครื่องหมายตราสินค้า
เอกสารอ้างอิง
คำนาย อภิปรัชญาสกุล. (2550). การจัดการขนส่ง. กรุงเทพมหานคร: โฟกัสมีเดีย แอนด์ พับลิชชิ่ง.
นภาวรรณ คณานุรักษ์. (2554). กลยุทธ์การตลาด. กรุงเทพมหานคร: บริษัท ทริปเพิ้ล กรุ๊ป จำกัด.
เนตร์พัณณา ยาวิราช. (2556). การจัดการเปลี่ยนแปลงพัฒนาองค์กร. กรุงเทพมหานคร: บริษัท ทริปเพิ้ล กรุ๊ป จำกัด.
ภัทรภานุ ไชยเชียงของ และ นภวรรณ ตันติเวชกุล. (2557). กลยุทธ์การสร้างและการสื่อสารตราสินค้า รูปแบบการดำเนินชีวิต. วารสารการประชาสัมพันธ์และการโฆษณา, 7(2), 71-90.
สัญชัย ลั้งแท้กุล. (2561). การจัดการดําเนินงาน. กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เสรี วงษ์มณฑา และชุษณะ เตชคณา. (2560). การตลาด 4.0 ในบริบทประเทศไทย 4.0. วารสารเศรษฐศาสตร์และนโยบายสาธารณะ, 8(15), 1-16.
หมะหมูด หะยีหมัด และก่อพงษ์ พลโยราช. (2556). ความภักดีต่อตราสินค้าในมิติเชิงทัศนคติและมิติเชิงพฤติกรรม. วารสารบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร, 8(1), 67-73.
Carol H. Weiss. (1972). Evaluating Action Programs: Readings in Social Action and Education. Boston: Allyn and Bacon.
Gliem, J. & Gliem, R. (2003). Calculating, interpreting, and reporting Cronbach’s alpha reliability coefficient for Likert-type scales. Columbus: 2003 Midwest Research to Practice Conference in Adult, Continuing, and Community Education.
Johnson & Scholes. (1999). Exploring Cooperate Strategy. London: Prentice Hall.
Linderman, R. H., Merenda, P. F., & Gold, R. Z. (1980). Introduction to Bivariate and Multivariate Analysis. Glenview : Scott Foresman & Co.
O. C. Ferrell & Michael D. Hartline. (2011). Marketing strategy. Mason: South-Western Cengage Learning.
Savrula & Kilic. (2011). E-Commerce As An Alternative Strategy In Recovery From The Recession. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 24(2011), 247-259.
Yasmin A., Tasneem S. & Fatema K. (2015). Effectiveness of Digital Marketing in the Challenging Age: An Empirical Study. International Journal of Management Science and Business Administration, 1(5), 69-80.
