การพัฒนาสื่อนวัตกรรมเพื่อเสริมสร้างการมีส่วนร่วม ในการพัฒนามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ สู่ความเป็นมหาวิทยาลัยสีเขียว
คำสำคัญ:
การพัฒนา, สื่อนวัตกรรม, การมีส่วนร่วม, มหาวิทยาลัยสีเขียวบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการมีส่วนร่วม และรูปแบบสื่อนวัตกรรมที่ส่งผลต่อการมีส่วนร่วมในการพัฒนาสู่ความเป็นมหาวิทยาลัยสีเขียว 2) พัฒนาสื่อนวัตกรรม ทดลองใช้และประเมินผลสื่อนวัตกรรมเพื่อเสริมสร้างการมีส่วนร่วมในการพัฒนาสู่ความเป็นมหาวิทยาลัยสีเขียว เป็นการวิจัยแบบผสมวิธี ระหว่างการวิจัยเชิงคุณภาพและการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง เป็นบุคลากรและนักศึกษา จำนวน 859 คน ผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 7 คน และผู้ทดลองใช้สื่อ จำนวน 400 คน เครื่องมือ ได้แก่ แบบสอบถาม แบบประเมินความเหมาะสมของสื่อ และแบบประเมินความพึงพอใจ วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติเชิงพรรณนาและสถิติเชิงอนุมาน ผลการวิจัยพบว่า 1) 1.1) ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการมีส่วนร่วมในการพัฒนาสู่ความเป็นมหาวิทยาลัยสีเขียว ได้แก่ กิจกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม นโยบายสิ่งแวดล้อมของมหาวิทยาลัย นโยบายสิ่งแวดล้อมของรัฐบาล และค่านิยมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมของสังคม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 1.2) ประเภทของสื่อ วัตถุประสงค์ของสื่อ และช่องทางการเข้าถึงสื่อ ส่งผลต่อการมีส่วนร่วมในการพัฒนาสู่ความเป็นมหาวิทยาลัยสีเขียว อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 2) การพัฒนาสื่อนวัตกรรม ได้สื่อ 2 ประเภท คือ 2.1) สื่อประเภทวีดิโอ และ 2.2) สื่อประเภทโปสเตอร์ และ 3) ผลการทดลองใช้สื่อ พบว่า มีความพึงพอใจอยู่ในระดับมาก ( = 4.209) ผลการประเมินความเหมาะสมของสื่อ โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (
= 4.520) ผลการศึกษาดังกล่าวได้มาซึ่งสื่อนวัตกรรมต้นแบบในการเสริมสร้างการมีส่วนร่วม เพื่อให้เกิดความตระหนักในการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมที่จะนำไปสู่ความร่วมมือในการพัฒนามหาวิทยาลัยสู่การเป็นมหาวิทยาลัยสีเขียวต่อไป
เอกสารอ้างอิง
กนกกาญจน์ ทองศฤงคลี และคณะ. (2556). การพัฒนาชุดเครื่องมือการประเมินสื่อการเรียนการสอนสำหรับการวิจัยทางด้านเทคโนโลยีการศึกษา. วารสารวิจัยราชภัฏพระนคร, 8(2), 1-10.
ชิดชนก สืบปรุ. (2557). แนวทางการปรับปรุงภูมิทัศน์มหาวิทยาลัยขอนแก่น ภายใต้แนวความคิดมหาวิทยาลัยสีเขียว. ใน วิทยานิพนธ์ภูมิสถาปัตยกรรมศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภูมิสถาปัตยกรรม. จุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
ณัฐพงษ์ พระลับรักษา. (2562). การผลิตสื่อมัลติมีเดียเผยแพร่องค์ความรู้โดยการมีส่วนร่วมของชุมชนในจังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารวิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรม พระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 10(1), 140-147.
ธวัชชัย บัวขาว. (2555). การกำหนดนโยบายและแนวทางปฏิบัติสู่มหาวิทยาลัยสีเขียว กรณีศึกษามหาวิทยาลัยทักษิณ วิทยาเขตพัทลุง. ใน วิทยานิพนธ์การวางแผนภาคและเมืองมหาบัณฑิต สาขาวิชาสถาปัตยกรรมและการวางแผน. สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
ปิยะมาศ สามสุวรรณ และสมทิพย์ ด่านธีรวนิชย์. (2552). การมีส่วนร่วมของนักศึกษาต่อการจัดการสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมการเรียนการสอนในมหาวิทยาลัย สงขลานครินทร์ วิทยาเขตสุราษฎร์ธานี. ใน การประชุมเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษา ครั้งที่ 2. มหาวิทยาลัยสุโขทัย.
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ. (2561). แผนยุทธศาสตร์การพัฒนามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ ฉบับปรับปรุง 2561. พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ.
วัชรพล วิบูลยศริน. (2556). นวัตกรรมสื่อการเรียนการสอนภาษาไทย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. เรียกใช้เมื่อ 2 เมษายน 2562 จาก http://newprapaipit.blogspot.com/2015/12/blog-post.html
เสาวนีย์ ภัทร์ประเสริฐ. (2560). อิทธิพลของส่อต่อการเตรียมพร้อมเพื่อคุณภาพชีวิต. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสื่อสารมวลชน. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
อิสรี รอดทัศนา. (2558). มหาวิทยาลัยสีเขียว. วารสาร มฉก.วิชาการ, 18(36), 171-188.
Chatuchinda, S. (2563). 10 สถานการณ์สิ่งแวดล้อมรอบโลกท่ามกลางไวรัส Covid-19 (ตอนที่ 2). Greenpeace Thailand. เรียกใช้เมื่อ 15 กุมภาพันธ์ 2563 จาก https://www.greenpeace.org/thailand/story/16992/general-10-global-environment-situations-2/
Rodtusana, I. (2015). Green University. HCU Journal, 18(36), 171-188.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rd eds). New York: Harper and Row Publication.
