FACTORS AFFECTING LEARNING ACHIEVEMENTS OF STUDENTS IN GENERAL PSYCHOLOGY: CASE STUDY OF RAJAMANGALA UNIVERSITY OF TECHNOLOGY SRIVIJAYA NAKHON SI THAMMARAT SAIYAI CAMPUS
Keywords:
Personal Factors, Family Factors, Environmental Factors Within the University, Motivation to Succeed, Learning AchievementsAbstract
The objectives of this article were to explore factors affecting learning achievements of students in General Psychology at Rajamangala University of Technology Srivijaya, Nakhon Si Thammarat Campus (Saiyai) through a quantitative research method. The samples in the study were students from the three faculties including Faculty of Agriculture, Faculty of Management Technology, and Faculty of Science and Technology who enrolled in General Psychology in the 2/2560, 1/2561 and 2/2561 semesters. 183 students were selected by using Taro Yamane formula and stratified sampling method. The data were collected using a questionnaire verified by the three experts. Through Cronbach’s Alpha Coefficient, the reliability value of the questionnaire was 0.895. The collected data were expressed as percentage, means, and standard deviations. The results showed that the first five factors that affected the students’ achievement in General Psychology were parents’ expectation for students, the relationship between students and their parents, teachers’ teaching behaviors, students’ self-esteem and students’ achievement motivation with the mean scores of 4.26, 4.23, 4.20, 4.06 and 4.02, respectively. In addition, other factors were also found having an influence on the students’ achievement in this course. In terms of gender, it was found that female students were more successful in comparison to male ones. Regarding their educational background, students from secondary schools had better learning performance than those from other types of institutes. Pertaining to the students’ experience of learning General Psychology and other related courses, those who had the mentioned learning experience had higher achievement.
References
กมลพันธ์ ดำสีนิล. (2548). ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ความสามารถทางวิชาการและการเห็นคุณค่าในตนเองของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนสันติราษฎร์วิทยาลัย. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการให้คำปรึกษา. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
กฤศวรรณ ประเสริฐสิทธิ์. (2557). ปัจจัยที่ส่งผลต่อแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ของนักศึกษา คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยกรุงเทพ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี, 8(17), 90-101.
กุลวรรณ วิทยาวงศรุจิ. (2526). ความสัมพันธ์ระหว่างสัมพันธภาพในครอบครัวกับการปรับตัว. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการแนะแนว. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ชนิดา ยอดสาลี และกาญจนา บุญส่ง. (2559). ปัจจัยที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา ประถมศึกษาประจวบคีรีขันธ์ เขต 2. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 9(1), 1208-1223.
ณัฏติยาภรณ์ หยกอุบล. (2555). ปัจจัยที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ ของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสาธิตสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. วารสารการศึกษาและพัฒนาสังคม, 8(1), 85-102.
เติมศักดิ์ คทวณิช. (2546). จิตวิทยาทั่วไป. กรุงเทพมหานคร: บริษัทซีเอ็ดยูเคชั่น จำกัด (มหาชน).
ธวัชชัย ศุภประดิษฐ์. (2556). ปัจจัยที่มีผลต่อผลสัมฤทธิ์ของการเรียนในระดับปริญญาโทของสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ ปีการศึกษา 2554. กรุงเทพมหานคร: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
นุชเนตร กาฬสมุทร์ และ ประสพชัย พสุนนท์. (2558). ปัจจัยที่ส่งผลต่อแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักศึกษาสาขาการโรงแรมและการท่องเที่ยว คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย, 7(2), 27-40.
บุรณี ทรัพย์ถนอม และปัทมา มูลหงส์. (2552). ปัจจัยที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสาขาวิชาการบัญชีของนักศึกษา คณะบริหารธุรกิจ. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระนคร.
ปราณี รามสูต. (2542). จิตวิทยาทั่วไป. กรุงเทพมหานคร: สถาบันราชภัฏธนบุรี.
ภัทราวิจิตร มณีประเสริฐ. (2554). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักศึกษาสาขาวิศวกรรมอุตสาหการ คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการศึกษาและการแนะแนว. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
รุจิราพรรณ คงช่วย. (2557). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏ. สงขลา: มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา สถาบันวิจัยและพัฒนา.
ฤทัยรัตน์ ชิดมงคล และ เปรมฤดี บริบาล. (2556). ปัจจัยที่มีผลต่อแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี อุดรธานี. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข, 22(1) 98-107.
ลดาพร ทองสง และถนิมพร พงศานานุรักษ์. (2556). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาการพยาบาลเด็กของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลเกื้อการุณย์. วารสารเกื้อการุณย์, 20(1), 40-55.
ลลนา พรหมสุวรรณ. (2547). การศึกษาความสัมพันธ์ของปัจจัยด้านส่วนตัว ด้านครอบครัว และด้านสิ่งแวดล้อม ในโรงเรียนกับความตั้งใจเรียนของนักเรียนประถมศึกษาปีที่ 6. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการแนะแนว. มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ.
สุรางค์ ณรงค์ศักดิ์สกุล. (2555). แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียนของนิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน. ใน การประชมุวิชาการแห่งชาติ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกําแพงแสน ครั้งที่ 9. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกําแพงแสน.
อรุณชัย กันฑภา. (2548). การจัดสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการเรียนรู้ของนักเรียนโรงเรียนประถมศึกษา อำเภอชะอำ สำนักงานพื้นที่การศึกษาเพชรบุรี เขต 2. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
Appleton-Century-Crofts. (1913). Psychology as the Behaviorist Views It. Psychological Review, 20(2), 158-177.
Bandura, A. (1969). Principle of Behavior Modification. New York: Holt, Renehart and Winston.
David C. McClelland. (1953). The Achievement Motive. New York: Appleton-Century-Crofts.
Lane, J. & Kyprianou, A. (2004). Self-efficacy, Self esteem and their impact on academic performance. Social Behavior and Personality, 32(3): 247-256.
