ต้นทอง (ต้นงิ้ว) ที่สัมพันธ์กับเทคโนโลยีวัฒนธรรมท้องถิ่น ความเชื่อทางศาสนา คุณค่าทางอาหารและยาสมุนไพร
คำสำคัญ:
ต้นทอง, เทคโนโลยีวัฒนธรรม, ศาสนา, อาหารและยาสมุนไพรบทคัดย่อ
บทความนี้วิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาบริบทภูมิเทคโนโลยีต้นทอง (ต้นงิ้ว) ที่สัมพันธ์กับเทคโนโลยีวัฒนธรรมท้องถิ่น ความเชื่อทางศาสนา คุณค่าทางอาหารและยาสมุนไพร คุณค่าโภชนาการจากต้นทอง (ต้นงิ้ว) และวิเคราะห์องค์ประกอบภูมิเทคโนโลยีต้นทอง (ต้นงิ้ว) ในระบบนิเวศตามคติชนวิทยาและโภชนาการในประเทศไทย ใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพจากการสัมภาษณ์เชิงลึกกับกลุ่มผู้ให้ข้อมูลหลักที่เป็นกลุ่มเกษตรกร พ่อค้าแม่ค้า นักวิชาการป่าไม้ และแม่บ้าน จำนวน 60 คน สกัดประเด็นสำคัญจากการวิจัยเชิงคุณภาพแล้วทำข้อกระทงคำถามเพื่อสร้างเครื่องมือเก็บข้อมูลในขั้นการวิจัยเชิงปริมาณกับกลุ่มตัวอย่างที่เลือกแบบเจาะจงในพื้นที่จำนวน 500 คน วิเคราะห์องค์ประกอบ 5 ขั้นตอน ดังนี้ 1) ตรวจสอบข้อตกลงเบื้องต้นด้วย KMO and Barlett’s Test 2) สกัดองค์ประกอบ พิจารณาค่าไอเกน 3) พิจารณาค่าน้ำหนักองค์ประกอบ 4) หมุนแกนองค์ประกอบแบบออโธกอนอลด้วย วิธีวาริแมกซ์ 5) ตั้งชื่อองค์ประกอบ ผลการวิจัย พบว่า เป็นไม้เนื้ออ่อนยืนต้นขนาดใหญ่รอบลำต้นเต็มไปด้วยหนาม ทิ้งใบหมดก่อนออกดอกสีแดงเต็มต้นในฤดูหนาว นำเกสรของดอกมาตากแห้งใช้ปรุงอาหาร เนื้อไม้ น้ำมัน ฝักใช้ทำประโยชน์ได้ทุกส่วน ยาสมุนไพรนำมาใช้ตามภูมิปัญญาที่ถ่ายทอดกันมาจากบรรพบุรุษในท้องถิ่น ทางความเชื่อที่เป็นคติชนวิทยาท้องถิ่นถือว่าเป็นต้นไม้อวมงคลไม่นิยมนำมาปลูกในบ้านเรือนมีความเชื่อว่าเป็นต้นไม้สองโลกที่สื่อถึงนรกภูมิสำหรับผู้ปฏิบัติผิดศีล 5 ในกามข้อที่ 3 ส่วนผลการวิเคราะห์องค์ประกอบภูมิเทคโนโลยี ต้นทอง (ต้นงิ้ว) ในระบบนิเวศตามคติชนวิทยาและโภชนาการในประเทศไทยมีค่าไอเกนมากกว่า 1 ทั้งหมด 6 องค์ประกอบ
เอกสารอ้างอิง
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2552). การวิเคราะห์สถิติขั้นสูงด้วย SPSS for Windows (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: บริษัท ธรรมสาร.
กิ่งแก้ว อัตถากร. (2520). คติชนวิทยา. กรุงเทพมหานคร: หน่วยศึกษานิเทศก์กรมการฝึกหัดครู โรงพิมพ์คุรุสภา.
กิดาการ กิตติกรรม. (2552). สมเด็จนางพญางิ้วดำ. กรุงเทพมหานคร: ไพลิน.
เจริญ ตันมหาพราน. (2555). นครหลวงพระบาง. กรุงเทพมหานคร: เพชรประกาย.
เดชา ศิริภัทร. (2563). “งิ้ว ต้นไม้ในกามภูมิ” คอลัมน์ “ต้นไม้ใบหญ้า” นิตยสารหมอชาวบ้าน เล่มที่ 166 กุมภาพันธ์ 2563. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์หมอชาวบ้าน.
เต็ม สมิตินันทน์. (2518). พันธุ์ไม้ป่าเมืองไทย. กรุงเทพมหานคร: กรมป่าไม้.
ท้าวตุ๋ย มณีทอง. (7 เมษายน 2563). มัคคุเทศก์หลวงพระบาง สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. (นายปรีดี ปรัยนุ, ผู้สัมภาษณ์)
ประภาพร ภูริปัญญาคุณและคณะ. (2553). องค์ประกอบทางเคมีและฤทธิ์ต้านการอักเสบจากงิ้ว. ใน รายงานผลการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
พานิชย์ ยศปัญญา. (2557ก). ต้นสายปลายจวัก. เรียกใช้เมื่อ 24 ธันวาคม 2564 จาก http://silpa-mag.com/from-the-fingertip/article_8369
พานิชย์ ยศปัญญา. (2557ข). ต้นงิ้ว วิมานฉิมพลีของนางกากี. เรียกใช้เมื่อ 24 ธันวาคม 2564 จาก http://www.dhammajak.net
ภารดี มหาขันธ์และ นันท์ชญา มหาขันธ์. (2557). พรรณไม้ในวิถีชีวิตของคนไทย: พรรณไม้ในประเพณีชีวิต (ปลูกเรือน แต่งงาน การเกิด โกนจุก บรรพชาสามเณร อุปสมบท และการตาย). วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 22(38), 1-13
มานพ อำรุง. (2552). “พฤกษาหาจิ้มน้ำพริก” ใน พฤกษากับเสียงเพลง. ประพันธ์ ผลเสวก บรรณาธิการ (หน้า 92). กรุงเทพมหานคร: เทคโนโลยีชาวบ้าน มติชนบท.
แม้นวาส ชวลิต. (2545). พฤกษศาสตร์พื้นบ้านในประเทศไทย : เอกสารทางวิชาการในการสัมมนาระดับประเทศว่าด้วยพฤกษศาสตร์พื้นบ้านในประเทศไทย พ.ศ.2534 และ2539. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการแห่งชาติ.
ยุทธนา สุดเจริญ. (2553). การประเมินคุณประโยชน์ผักและสมุนไพรพื้นบ้าน จังหวัดสมุทรสงคราม. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา สถาบันวิจัยและพัฒนา.
วาสนา ศรีวรสาร. (2550). พืชสมุนไพรในสวนป่าสมุนไพรเขาหินซ้อน ฉบับสมบูรณ์. ปราจีนบุรี: เจตนารมณ์ภัณฑ์.
วินัย สมประสงค์ และคณะ. (2550). การศึกษาพืชอาหารที่บริโภคในชีวิตประจำวันของชุมชนกระเหรี่ยงบ้านสะเนพ่อง ตำบลโว อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ฝึกอบรมวนศาสตร์แห่งภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก แผนงานสนับสนุนความร่วมมือในประเทศไทย.
สารานุกรมวิกีพีเดีย. (2559). งิ้ว (พืช). เรียกใช้เมื่อ 24 ธันวาคม 2564 จาก https://th. wikipedia.org/wiki
สำนักพัฒนาธุรกิจ องค์การสวนพฤกษศาสตร์. (2554). งิ้ว ในหนังสือพรรณไม้สวนพฤกษศาสตร์สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ เล่ม 1 กรุงเทพมหานคร: องค์การสวนพฤกษศาสตร์. เรียกใช้เมื่อ 24 ธันวาคม 2564 จาก http://www.qsbg.org
สำนักโภชนาการ กรมอนามัย. (2561). ตารางแสดงคุณค่าทางอาหารไทย. เรียกใช้เมื่อ 20 ธันวาคม 2564 จาก https://nutrition2.anamai.moph.go.th/th/thai-food-composition-table
สุขฤทัย วงค์ชัยคำและคณะ. (2562). การศึกษาเชื้อราปนเปื้อนที่พบในดอกงิ้วแห้งจากแหล่งต่าง ๆ ในเขตภาคเหนือและชายแดนประเทศพม่าและลาว ในรายงานการวิจัย. เรียกใช้เมื่อ 24 ธันวาคม 2564 จาก http://wjat.wu.ac.thindex.php/wuresearch
สุภางค์ จันทวานิช. (2540). วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อภิทัย ปันคำมูล. (2540). ฤทธิ์ต้านการอักเสบของสารสกัดเมธานอลจากต้นงิ้วดำ. ใน วิทยานิพนธ์แพทยศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาเภสัชวิทยา. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
อัจฉรา ภาณุรัตน์. (29 กุมภาพันธ์ 2561). หัวหน้าคณะวิจัยสัญจรมหาวิทยาลัยราชภัฎสุรินทร์. (ปรีดี ปรัยนุ, ผู้สัมภาษณ์)
เอื้อมพร จรนามล. (2558). โลกทัศน์ที่ปรากฏในนิทานพื้นบ้านไทลื้อ อำเภอเชียงคำ จังหวัดพะเยา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา, ปีที่ 1(3), 1-13
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.




