TON THONG TREE (RED KAPOK TREE) RELATED TO LOCAL CULTURAL TECHNOLOGY, RELIGION BELIEF, FOOD AND HERB VALUE

Authors

  • Predee Priyanu Surindra Rajabhat University
  • Thongin Waidee Surindra Rajabhat University
  • Somphong Thongchai Surindra Rajabhat University
  • Piyasak Seeda Surindra Rajabhat University

Keywords:

Ton Thong Tree, Cultural Technology, Religion, Food and Herbal Medicine

Abstract

The Objectives of this research article were to study the context of Ton Thong Tree (Red Kapok Tree) related to local cultural technology, religion belief, food, herb value, nutritional value of Ton Thong Tree. Moreover, it also aimed at analyzing the factors of Ton Thong Tree technology in the folklore ecosystem and nutrition in Thailand. Qualitative research method was applied in this study in order to collect data from in-depth interviews with 60 key informants including farmers, merchants, forestry officers, and housewives. The researcher then considered the key issues from the qualitative research and asked questions to create a data collection tool in the quantitative research stage among purposive sampling of 500 people. Then analyze the components in 5 steps as follows: 1) verify the preliminary agreement with KMO and Barlett’s Test. 2) extract the factors and consider Eigen Value. 3) consider the factor loading value. 4) rotate the orthogonal factor axis with Varimax method. 5) entitle the factors. The results showed that it is a large perennial softwood with trunk full of thorns. Leaves fall off before red flowers fully bloom in winter. The pollen of the flowers can be dried and used for cooking. Wood, oil, and pods can also be used for various purposes. Herbal medicine is used according to the wisdom passed on from local ancestors. According to local folklore beliefs, it is considered a misfortune tree that is not popular to be planted at homes. It is believed that it is a tree of two worlds, representing hell for those who violate the 5 precepts of the third verse. The results of Ton Thong factor analysis in the ecosystem according to folklore and nutrition in Thailand showed that Eigen value is greater than 1 for a total of 6 elements.

References

กัลยา วานิชย์บัญชา. (2552). การวิเคราะห์สถิติขั้นสูงด้วย SPSS for Windows (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: บริษัท ธรรมสาร.

กิ่งแก้ว อัตถากร. (2520). คติชนวิทยา. กรุงเทพมหานคร: หน่วยศึกษานิเทศก์กรมการฝึกหัดครู โรงพิมพ์คุรุสภา.

กิดาการ กิตติกรรม. (2552). สมเด็จนางพญางิ้วดำ. กรุงเทพมหานคร: ไพลิน.

เจริญ ตันมหาพราน. (2555). นครหลวงพระบาง. กรุงเทพมหานคร: เพชรประกาย.

เดชา ศิริภัทร. (2563). “งิ้ว ต้นไม้ในกามภูมิ” คอลัมน์ “ต้นไม้ใบหญ้า” นิตยสารหมอชาวบ้าน เล่มที่ 166 กุมภาพันธ์ 2563. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์หมอชาวบ้าน.

เต็ม สมิตินันทน์. (2518). พันธุ์ไม้ป่าเมืองไทย. กรุงเทพมหานคร: กรมป่าไม้.

ท้าวตุ๋ย มณีทอง. (7 เมษายน 2563). มัคคุเทศก์หลวงพระบาง สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. (นายปรีดี ปรัยนุ, ผู้สัมภาษณ์)

ประภาพร ภูริปัญญาคุณและคณะ. (2553). องค์ประกอบทางเคมีและฤทธิ์ต้านการอักเสบจากงิ้ว. ใน รายงานผลการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.

พานิชย์ ยศปัญญา. (2557ก). ต้นสายปลายจวัก. เรียกใช้เมื่อ 24 ธันวาคม 2564 จาก http://silpa-mag.com/from-the-fingertip/article_8369

พานิชย์ ยศปัญญา. (2557ข). ต้นงิ้ว วิมานฉิมพลีของนางกากี. เรียกใช้เมื่อ 24 ธันวาคม 2564 จาก http://www.dhammajak.net

ภารดี มหาขันธ์และ นันท์ชญา มหาขันธ์. (2557). พรรณไม้ในวิถีชีวิตของคนไทย: พรรณไม้ในประเพณีชีวิต (ปลูกเรือน แต่งงาน การเกิด โกนจุก บรรพชาสามเณร อุปสมบท และการตาย). วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 22(38), 1-13

มานพ อำรุง. (2552). “พฤกษาหาจิ้มน้ำพริก” ใน พฤกษากับเสียงเพลง. ประพันธ์ ผลเสวก บรรณาธิการ (หน้า 92). กรุงเทพมหานคร: เทคโนโลยีชาวบ้าน มติชนบท.

แม้นวาส ชวลิต. (2545). พฤกษศาสตร์พื้นบ้านในประเทศไทย : เอกสารทางวิชาการในการสัมมนาระดับประเทศว่าด้วยพฤกษศาสตร์พื้นบ้านในประเทศไทย พ.ศ.2534 และ2539. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการแห่งชาติ.

ยุทธนา สุดเจริญ. (2553). การประเมินคุณประโยชน์ผักและสมุนไพรพื้นบ้าน จังหวัดสมุทรสงคราม. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา สถาบันวิจัยและพัฒนา.

วาสนา ศรีวรสาร. (2550). พืชสมุนไพรในสวนป่าสมุนไพรเขาหินซ้อน ฉบับสมบูรณ์. ปราจีนบุรี: เจตนารมณ์ภัณฑ์.

วินัย สมประสงค์ และคณะ. (2550). การศึกษาพืชอาหารที่บริโภคในชีวิตประจำวันของชุมชนกระเหรี่ยงบ้านสะเนพ่อง ตำบลโว อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ฝึกอบรมวนศาสตร์แห่งภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก แผนงานสนับสนุนความร่วมมือในประเทศไทย.

สารานุกรมวิกีพีเดีย. (2559). งิ้ว (พืช). เรียกใช้เมื่อ 24 ธันวาคม 2564 จาก https://th. wikipedia.org/wiki

สำนักพัฒนาธุรกิจ องค์การสวนพฤกษศาสตร์. (2554). งิ้ว ในหนังสือพรรณไม้สวนพฤกษศาสตร์สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ เล่ม 1 กรุงเทพมหานคร: องค์การสวนพฤกษศาสตร์. เรียกใช้เมื่อ 24 ธันวาคม 2564 จาก http://www.qsbg.org

สำนักโภชนาการ กรมอนามัย. (2561). ตารางแสดงคุณค่าทางอาหารไทย. เรียกใช้เมื่อ 20 ธันวาคม 2564 จาก https://nutrition2.anamai.moph.go.th/th/thai-food-composition-table

สุขฤทัย วงค์ชัยคำและคณะ. (2562). การศึกษาเชื้อราปนเปื้อนที่พบในดอกงิ้วแห้งจากแหล่งต่าง ๆ ในเขตภาคเหนือและชายแดนประเทศพม่าและลาว ในรายงานการวิจัย. เรียกใช้เมื่อ 24 ธันวาคม 2564 จาก http://wjat.wu.ac.thindex.php/wuresearch

สุภางค์ จันทวานิช. (2540). วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อภิทัย ปันคำมูล. (2540). ฤทธิ์ต้านการอักเสบของสารสกัดเมธานอลจากต้นงิ้วดำ. ใน วิทยานิพนธ์แพทยศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาเภสัชวิทยา. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

อัจฉรา ภาณุรัตน์. (29 กุมภาพันธ์ 2561). หัวหน้าคณะวิจัยสัญจรมหาวิทยาลัยราชภัฎสุรินทร์. (ปรีดี ปรัยนุ, ผู้สัมภาษณ์)

เอื้อมพร จรนามล. (2558). โลกทัศน์ที่ปรากฏในนิทานพื้นบ้านไทลื้อ อำเภอเชียงคำ จังหวัดพะเยา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา, ปีที่ 1(3), 1-13

Downloads

Published

2022-07-31

How to Cite

Priyanu, P., Waidee, T., Thongchai, S. ., & Seeda, P. . (2022). TON THONG TREE (RED KAPOK TREE) RELATED TO LOCAL CULTURAL TECHNOLOGY, RELIGION BELIEF, FOOD AND HERB VALUE. Journal of Buddhist Anthropology, 7(7), 266–283. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/259888

Issue

Section

Research Articles