การสร้างสื่อดิจิทัลแบบจำลองสามมิติพระพุทธรูปหินทรายสกุลช่างพะเยา ภายในหอวัฒนธรรมนิทัศน์ วัดศรีโคมคำ จังหวัดพะเยา
คำสำคัญ:
สื่อดิจิทัลแบบจำลองสามมิติ, พื้นผิววัตถุสามมิติ, พระพุทธรูปหินทรายสกุลช่างพะเยา, หอวัฒนธรรมนิทัศน์วัดศรีโคมคำบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษารูปแบบศิลปะพระพุทธรูปหินทรายสกุลช่างพะเยา ภายในหอวัฒนธรรมนิทัศน์ วัดศรีโคมคำ จังหวัดพะเยา 2) สร้างสื่อดิจิทัลแบบจำลองสามมิติพระพุทธรูปหินทรายสกุลช่างพะเยา โดยโมเดลโพลิกอนและการทำพื้นผิว 3) ประเมินความพึงพอใจต่อสื่อดิจิทัลแบบจำลองสามมิติพระพุทธรูปหินทรายสกุลช่างพะเยา เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยกลุ่มตัวอย่างมาจากผู้สนใจเกี่ยวกับพระพุทธรูปหินทรายสกุลช่างพะเยา จำนวน 100 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย 1) สื่อดิจิทัลแบบจำลองสามมิติของพระพุทธรูปหินทรายสกุลช่างพะเยา โดยโมเดลโพลิกอนและการทำพื้นผิว 2) แบบประเมินความพึงพอใจของสื่อดิจิทัลแบบจำลองสามมิติของพระพุทธรูปหินทรายสกุลช่างพะเยา ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลการศึกษารูปแบบศิลปะของพระพุทธรูปแกะสลักจากหินทรายสกุลช่างพะเยา ที่ค้นพบในจังหวัดพะเยาส่วนใหญ่ได้รับอิทธิพลมาจากอาณาจักรสุโขทัย และมีการจัดหมวดหมู่ โดยแบ่งตามพุทธลักษณะศิลปะที่ปรากฏ จำแนกไว้ 5 หมวด 2) ผลการสร้างสื่อดิจิทัลแบบจำลองสามมิติของพระพุทธรูปโดยโมเดลโพลิกอนและการทำพื้นผิว มีทั้งหมด 10 ชิ้น โดยมีข้อมูลกำกับเป็นข้อความตัวอักษรและข้อความเสียงแสดงรายละเอียดลักษณะของพระพุทธรูปแต่ละหมวด 3) ผลการประเมินความพึงพอใจของสื่อดิจิทัลแบบจำลองสามมิติของพระพุทธรูปหินทรายสกุลช่างพะเยา ด้านรูปทรงของแบบจำลองสามมิติ อยู่ในระดับมาก ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.93 ด้านข้อมูล อยู่ในระดับมาก 3.84 ด้านพื้นผิวของวัตถุสามมิติ อยู่ระดับมาก ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.76 ด้านการนำเสนอ อยู่ในระดับมาก ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.76 และผลประเมินในภาพรวม ค่าเฉลี่ยรวมเท่ากับ 3.82 ซึ่งมีความพึงพอใจอยู่ระดับมาก
เอกสารอ้างอิง
โกญจนาท ศรีกาฬสินธ์. (2544). การนำเสนอผลงานสถาปัตยกรรมการออกแบบในเชิง 3 มิติ. ใน วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาเทคโนโลยีสารสนเทศ. มหาวิทยาลัยศรีประทุม.
ณรงค์ พูนพจน์มาศ. (2552). การสร้างแบบจำลองสามมิติของโบราณด้วยภาพถ่ายดิจิตอล. ใน โครงการวิจัยทุนสนับสนุนงานวิจัยของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ.
นรุตม์ สุนทรานนท์และคณะ. (2558). การสร้างแบบจำลอง 3 มิติจากภาพหลายภาพ สำหรับมรดกทางวัฒนธรรม. ใน รายงานการวิจัย. สำนักงานพัฒนาเทคโนโลยีอวกาศและภูมิสารสนเทศ.
ไพศาล สันติธรรมนนท์. (2555). การรังวัดด้วยภาพดิจิทัล (Digital Photogrammetry). (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
วิชา จิวาลัย และปรีชา วงศ์วิทวัส. (2531). การสำรวจด้วยภาพถ่าย. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศักดิ์ชัย สายสิงห์. (2563). พระพุทธรูปหินทรายสกุลช่างพะเยา. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มติชน.
ศุภชัย โชติกิจภิวาทย์และคณะ. (2564). การศึกษาความเหมาะสมและความพึงพอใจของการจัดการเรียนรู้โดยการบูรณาการการประยุกต์ใช้แอปพลิเคชันด้วยเทคโนโลยีดิจิทัล. ใน การประชุมวิชาการระดับชาติ. วิทยาลัยนครราชสีมา.
ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (ศมส.). (2563). พิพิธภัณฑ์ในประเทศไทย หอวัฒนธรรมนิทัศน์วัดศรีโคมคำ. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินทร (ศมส.).
Habib, A. F. & Ghanma, M. S. (2004). 3-D Modelling of historical Sites Using Low-Cost Digital Camera. ISPRS Journal of Photogrammetry and Remote Sensing, 4(7), 1-6.
Kraus, K. et al. (1993). Photogrammetry Volume 1 Fundamentals and Standard Processes. Germany: WB-Druck 8959 Rieden.
Massimiliano, P. et al. (2001). 3D digitizing of cultural heritage. Journal of Cultural Heritage, 2(1), 63-70.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.




