การยอมรับแอปพลิเคชันภาครัฐของประชาชน
คำสำคัญ:
การสื่อสาร, กระบวนการยอมรับ, แอปพลิเคชันภาครัฐบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ลักษณะประชากรที่มีผลต่อกระบวนการยอมรับแอปพลิเคชันของภาครัฐ 2) ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อการยอมรับแอปพลิเคชันภาครัฐของประชาชน และ 3) แนวทางในการพัฒนากระบวนการยอมรับแอปพลิเคชันภาครัฐ การวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบผสานวิธีด้วยการวิจัยเชิงปริมาณ และเชิงคุณภาพ การวิจัยเชิงปริมาณใช้แบบสอบถามออนไลน์กับผู้ใช้งานแอปพลิเคชันภาครัฐทั่วประเทศด้วยวิธีสุ่มตัวอย่างแบบบังเอิญ กลุ่มตัวอย่าง 400 คน วิเคราะห์ด้วยสถิติวิเคราะห์ ส่วนการวิจัยเชิงคุณภาพใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกจากผู้ให้ข้อมูลหลักจำนวน 3 กลุ่ม ได้แก่ 1) กลุ่มประชาชน 10 คน คัดเลือกแบบเจาะจงมาจากผู้ตอบแบบสอบถาม 2) กลุ่มผู้เชี่ยวชาญ 3 คน เป็นผู้ที่ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาแอปพลิเคชัน และ 3) กลุ่มผู้มอบนโยบาย 3 คน บุคคลที่มีอำนาจในการตัดสินใจจากกระทรวงดิจิทัลฯ รวม 16 คน ใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกแบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง วิเคราะห์โดยใช้กรอบแนวคิด ทฤษฎีและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง เพื่อสร้างข้อสรุป พบว่า 1) ลักษณะประชากรที่แตกต่างกัน มีกระบวนการยอมรับแอปพลิเคชันภาครัฐไม่แตกต่างกัน 2) ปัจจัยที่ส่งผลต่อกระบวนการยอมรับแอปพลิเคชันภาครัฐของประชาชนมีความสัมพันธ์กันเชิงบวก ซึ่งแสดงถึงแนวโน้มที่ดีของประชาชน ที่เชื่อมั่นในแอปพลิเคชันภาครัฐ และ 3) แนวทางการพัฒนากระบวนการยอมรับแอปพลิเคชันภาครัฐ 1) เพื่อให้ประชาชนเกิดการยอมรับต้องเรียงลำดับจากด้านประโยชน์ที่ประชาชนจะได้รับ ความง่ายในการใช้งานแอปพลิเคชันและความปลอดภัยของข้อมูล 2) ก่อนการพัฒนาแอปพลิเคชันต้องมีการสื่อสารระหว่างหน่วยงานภาครัฐเพื่อลดความซ้ำซ้อน 3) ภาครัฐต้องพัฒนาแอปพลิเคชันรวมบริการภาครัฐไว้ในแอปพลิเคชันเดียว
เอกสารอ้างอิง
กนกวรรณ ครินชัย. (2554). ปัจจัยที่มีผลต่อการดาวน์โหลดแอพพลิเคชั่น (application) ของผู้ใช้โทรศัพท์มือถือไอโฟน (iPhone). ใน วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิจัยการบริหารเทคโนโลยี. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2563). วิสัยทัศน์กระทรวง. เรียกใช้เมื่อ 26 กันยายน 2563 จาก https://www.mdes.go.th/about
วงหทัย ตันชีวะวงศ์. (2555). ปัจจัยที่มีผลต่อการใช้โมบายแอพพลิเคชั่นบนสมาร์ทโฟน และแท็บเล็ต. ใน วิทยานิพนธ์คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน สาขาวิจัยวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2563). สำรวจจำนวนผู้ใช้งานโทรศัพท์เคลื่อนที่ในรูปแบบสมารท์โฟน พ.ศ. 2562. เรียกใช้เมื่อ 2563 พฤษภาคม 5 จาก http://www.nso.go.th/sites/2014/ DocLib13/ด้านICT/เทคโนโลยีในเทคโนโลยี/2562/full_report62.pdf
สุชาดา พลาชัยภิรมย์ศิล. (2554). แนวโน้มการใช้โมบายแอพพลิเคชั่น. วารสารนักบริหาร, 31(4), 110-115.
Antonieta, K. et al. (2016). Agent SocialMetric: una plataforma basada en tecnología web para ambientes de enseñanza y soporte de valoración de conflictos en el aula. Revista Complutense de Educación, 28(3), 929-946.
Balta, S. et al. (2020). Neuroticism, Trait Fear of Missing Out, and Phubbing: The Mediating Role of State Fear of Missing Out and Problematic Instagram Use. International Journal of Mental Health and Addiction, 18(1), 628-639.
Chun-Hsiung, L. et al. (2007). Factors influencing the usage of 3G mobile services in Taiwan. Emerald Group Publishing Limited, 31(6), 759-774.
Davis, F. D. (1989). Perceived usefulness, perceived ease of use, and user acceptance of Information technology. MIS Quarterly, 13(3), 319-340.
Rachel, S. et al. (2004). Exploring the attitudes of public library staff to the Internet using the TAM. Journal of Documentation, 60(5), 550-564.
Renellucci et al. . (2020). Exploring pre-service teacher’s use of technology: The technology acceptance model and expertancy-value theory. Journal of Computer Assisted Learning, 36(6), 810-824.
Sadikin, A. et al. . (2021). Factors Influencing Pre-service Teachers’ Satisfaction and Intention to Use the Internet: A Structural Eqquation Modeling. International Journal of Interactive Mobile Teachnologies (iJIM), 15(2), 110-123.
Taherdoost, H. . (2018). A review of technology acceptance and adoption models and theories. Procedia Manufacturing, 22(1), 960-967.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.




