การบริหารจัดการสวัสดิการสังคมสำหรับคนพิการในจังหวัดนนทบุรี
คำสำคัญ:
การบริหารจัดการ, สวัสดิการสังคม, คนพิการบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อวิเคราะห์ถึงสภาพการบริหารจัดการสวัสดิการสังคมสำหรับคนพิการในจังหวัดนนทบุรี 2) เพื่อประเมินสภาพปัญหาและอุปสรรคของการบริหารจัดการสวัสดิการสังคมสำหรับคนพิการในจังหวัดนนทบุรี และ 3) เพื่อเสนอแนวทางการบริหารจัดการสวัสดิการสังคมสำหรับคนพิการในจังหวัดนนทบุรี รูปแบบการวิจัยเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ผู้บริหารองค์กรปกครองท้องถิ่น จำนวน 5 คน ผู้ปฏิบัติงานองค์กรปกครองท้องถิ่นที่ทำหน้าที่ในการให้บริการสวัสดิการสังคม จำนวน 5 คน เจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบงานด้านสวัสดิการสังคมสำหรับผู้พิการจากส่วนราชการ จำนวน 5 คน ประธานชมรมผู้พิการ จำนวน 3 คน และ ผู้พิการ 6 จำนวน รวมจำนวน 24 คน วิเคราะห์เนื้อหาประกอบบริบท โค๊ตคำพูดที่สำคัญและนำเสนอเชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพการบริหารจัดการสวัสดิการสังคมสำหรับคนพิการในจังหวัดนนทบุรี ในด้านนโยบายและกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับผู้พิการยังมีความไม่ชัดเจน โดยเฉพาะในเรื่องการจัดสรรงบประมาณและการประเมินผลโครงการ นอกจากนี้การบังคับใช้กฎหมายในพื้นที่ยังไม่เพียงพอและขาดความเข้มงวด ส่วนทรัพยากร เช่น งบประมาณและบุคลากรที่เกี่ยวข้องกับการดูแลผู้พิการมีไม่เพียงพอต่อความต้องการที่แท้จริง การให้บริการผู้พิการยังประสบปัญหาความล่าช้าและความซับซ้อนในกระบวนการทำงาน ข้อมูลของผู้พิการที่ไม่ครบถ้วนและไม่เป็นปัจจุบันยังเป็นปัญหา การมีส่วนร่วมของผู้พิการในการตัดสินใจด้านนโยบายยังมีจำกัด และการประสานงานระหว่างหน่วยงานที่เกี่ยวข้องยังมีข้อจำกัดเช่นเดียวกัน สภาพแวดล้อมทางกายภาพและสังคมยังไม่ได้รับการปรับปรุงให้เหมาะสมสำหรับผู้พิการอย่างเพียงพอ 2) ปัญหาและอุปสรรคของการบริหารจัดการสวัสดิการสังคมสำหรับคนพิการในจังหวัดนนทบุรี ปัญหาหลักที่พบคือการขาดแคลนทรัพยากร เช่น งบประมาณ บุคลากร และสิ่งอำนวยความสะดวกที่เหมาะสม รวมถึงการประสานงานระหว่างหน่วยงานที่เกี่ยวข้องไม่ราบรื่น การให้บริการที่ซับซ้อนและไม่ครอบคลุมทุกกลุ่มผู้พิการเป็นปัญหาสำคัญที่ต้องได้รับการแก้ไข และ 3) แนวทางการบริหารจัดการสวัสดิการสังคมสำหรับคนพิการในจังหวัดนนทบุรี ควรเริ่มจากการสำรวจและวิเคราะห์ข้อมูลความต้องการของผู้พิการเพื่อวางแผนพัฒนาบริการอย่างมีประสิทธิภาพ การจัดสรรทรัพยากรต้องมีความเพียงพอและเหมาะสม การติดตามและประเมินผลการดำเนินงานควรทำอย่างสม่ำเสมอเพื่อปรับปรุงกระบวนการให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น
เอกสารอ้างอิง
ดารารัตน์ ทิพย์วงศ์. (2561). ปัญหาและความต้องการในการได้รับสวัสดิการความช่วยเหลือจากภาครัฐของผู้พิการในอำเภอแม่สะเรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอน. ใน การค้นคว้าอิสระสาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ธนกฤต ชนกปทุมมา. (2565). การจัดสวัสดิการสำหรับคนพิการที่นอกเหนือจากเบี้ยความพิการขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี. ใน วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต. ภาควิชารัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระราชบัญญัติส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ 2550. (2550, 27 กันยายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 124 ตอนที่ 61 ก. หน้า 8-24.
พระราชบัญญัติส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2556. (2550, 27 กันยายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 124 ตอนที่ 61 ก. หน้า 8-24.
พฤกษา พุฒิศรีเมธี และกฤชวรรธน์ โล่วัชรินทร์. (2563). ศักยภาพในการพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการขององค์กรปกครองท้องถิ่นในจังหวัดขอนแก่น. Journal of Buddhist Education and Research: JBER, 6(1), 301-312.
พิมลวรรณ รัตนพงศ์. (2565). การเข้าถึงสวัสดิการสังคมสำหรับบุคคลที่มีความบกพร่องทางด้านสติปัญญา ในอำเภอเมืองนครราชสีมา จังหวัดนครราชสีมา. ใน วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรดุษฎีบัณฑิต. คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เมฆินทร์ เมธาวิกูล. (2562). ทศวรรษของพัฒนาการการส่งเสริมคุณภาพชีวิตคนพิการในประเทศไทย 2550-2560. วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา, 9(2), 181-188.
นิตยา ยุทธโอภาส. (2563). การจัดบริการผู้ช่วยคนพิการกับคุณภาพชีวิตคนพิการที่ได้รับการดูแล: กรณีศึกษาจังหวัดนครสวรรค์. วารสารวิทยาลัยสงฆ์นครลำปาง, 9(2), 15-35.
สุวิมล ติรกานันท์. (2560). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์: แนวทางสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรัญญา ชนะมาส. (2565). การจัดสวัสดิการสังคมสำหรับคนพิการในจังหวัดพะเยา กรณีศึกษา บุคคลที่มีความบกพร่องทางการเคลื่อนไหว. ใน วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรดุษฎีบัณฑิต. คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์. (2563). สถิติวิเคราะห์เพื่อการวิจัย. กรุงเทพฯ: จามจุรีโปรดักท์.
ชัยวัฒน์ สว่างทรัพย์. (2564). การบริหารจัดการสวัสดิการสังคมสำหรับคนพิการแบบมีส่วนร่วมขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดสมุทรปราการ. ใน วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
โชคสุข กรกิตติชัย. (2562). ผู้บริหารท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร, สำนักวิชาการ และสถานีวิทยุกระจายเสียงและวิทยุโทรทัศน์รัฐสภา.
Ash, S. E. (2016). Disability and the Social Model of Disability. In D. Hall & S. E. Ash (Eds.), Disability and the social model of disability: Critical perspectives (pp. 1-24). Routledge.
Daft, R. L. (2015). Management. (12th ed.). Cengage Learning.
Fayol, H. (1991). Generation Industrial Management. London: Pitman and Sons.
International Labour Organization. (2005). A Framework for Cooperation on Skills Development for ASIA and the Pacific. Retrieved January 11, 2024, from www.ilo.org/public/english/.../skills../finalcoopfrmwk_nov05.pdf
Office of the National Statistics and UNICEF. (2022). Disability Survey Report 2022. Retrieved June 25, 2023, from https://www.unicef.org/thailand/media/11376/file/Disability%20
Survey%20Report%202022.pdf
