The Problem of Admissibility in The Electronic Recording of The Confession During The Arrest

Main Article Content

Supida Doungsawhai

Abstract

Confessions at the time of criminal arrests are high probative value evidence. According to Section 84 of the 2004 update of the Criminal Procedure Code of Thailand, BE 2477 (1934), (The Code) a confession during the arrest procedure, whether voluntary or not, must not be counted as evidence in any case. It is defined as an absolute exclusionary rule in a criminal case. Therefore, the punishment will not be inflicted on the offender as there is not enough evidence. From the study, the law of other countries defines that the confession can be heard if it is made with willingness of the speaker. Therefore, the law of Thailand does not accord with the law of other countries. The reasons are to prevent an abuse of function by officers and an abuse of offender’s rights. However, at the present time, police body cameras are used to enhance the process of judgment, and to protect both the officer and the offender. Nevertheless, the confessions recorded with voice and video are still not counted as evidence. This article is written in order to study approaches of admissibility of the confession in the arresting proceeding with voice and video recorded in other countries and in Thailand. From the study, the confession in the arresting proceeding should be admitted if it is recorded as an evidence. If the confession is revealed with willingness and the speaker is informed of their rights,and the voice and video on the record must not be edited. These findings suggest that Section 84 of The Criminal Procedure Code of Thailand should be amended.

Article Details

How to Cite
Doungsawhai, . S. . . (2020). The Problem of Admissibility in The Electronic Recording of The Confession During The Arrest. Journal of Thai Justice System, 12(3), 93–111. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JTJS/article/view/200427
Section
Academic Articles

References

เกียรติขจร วัจนะสวัสดิ์. (2553). คำอธิบายหลักกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ว่าด้วยการดำเนินคดีในขั้นตอนก่อนการพิจารณา (พิมพ์ครั้งที่ 7 แก้ไขเพิ่มเติม). กรุงเทพฯ: พลสยามพริ้นติ้ง.

จรัญ ภักดีธนากุล. (2560). คำอธิบายกฎหมายลักษณะพยาน (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: สำนักอบรมศึกษากฎหมายแห่งเนติบัณฑิตยสภา.

ไทยรัฐออนไลน์. (2561). สถิติฟ้องตำรวจ คดีทุจริตพุ่งสูงสุด. ค้นจาก https://www.thairath.co.th/news/local/bangkok/1262221

ธานี สิงหนาท. (2562). คำอธิบายพยานหลักฐานคดีแพ่งและคดีอาญา (พิมพ์ครั้งที่ 16). กรุงเทพฯ: กรุงสยาม.

ปกป้อง ศรีสนิท. (2561). กฎหมายอาญาชั้นสูง (พิมพ์ครั้งที่ 2 แก้ไขเพิ่มเติม). กรุงเทพฯ: วิญญูชน.

ปกป้อง ศรีสนิท. (2552). ระบบกล่าวหาและระบบไต่สวนในวิธีพิจารณาความอาญา. ใน ยืนหยัดบนหลักนิติธรรม จัดพิมพ์ในโอกาสครบรอบ 72 ปี ศาสตราจารย์ ดร.คณิต ณ นคร. คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ: เดือนตุลา.

ยงยุทธ สุเรนทร์รังสิกุล. (2549). ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 84 วรรคท้าย (ที่แก้ไขใหม่). กรุงเทพฯ: วิทยาลัยการยุติธรรม สำนักงานศาลยุติธรรม.

แลร์รี อี. แดนเนียล และ ลาร์ส อี.แดนเนียล. (2559). การตรวจพิสูจน์หลักฐานดิจิทัลสำหรับผู้ประกอบวิชาชีพกฎหมาย. บรรณาธิการ โดย อาทิตย์ สุริยะวงศ์กุล. แปลโดย สุนีย์ สกาวรัตน์. กรุงเทพฯ: มูลนิธิเพื่ออินเทอร์เน็ตและวัฒนธรรมพลเมือง.

สุพิชฌาย์ ศิริวัฒนา สีตะสิทธิ์. (2558). การบันทึกเสียงและภาพการสอบสวนผู้ต้องหาด้วยอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์เพื่อใช้เป็นพยานหลักฐานในชั้นพิจารณา. บทบัณฑิตย์, 71, 569.

สุรศักดิ์ ลิขสิทธิ์วัฒนกุล. (2557). หลักสัดส่วนในการกำหนดโทษ. รพี 2557. กรุงเทพฯ: มติชน.

สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ (องค์การมหาชน). (2559). ข้อเสนอแนะมาตรฐานการจัดการอุปกรณ์ดิจิทัลในงานตรวจพิสูจน์พยานหลักฐาน. ค้นจาก https://www.thaicert.or.th/downloads/files/ข้อเสนอแนะมาตรฐานการจัดการอุปกรณ์ดิจิทัลในงานตรวจพิสูจน์พยานหลักฐาน_version1.0.pdf

สำนักงานศาลยุติธรรม. (2547). ข้อพิจารณาประกอบพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา (ฉบับที่ 22) พ.ศ.2547. กรุงเทพฯ: ชวนพิมพ์.

สำนักงานศาลยุติธรรม. (2561). รายงานสถิติคดีศาลยุติธรรมทั่วราชอาณาจักร ประจำปี พ.ศ. 2560. ค้นจาก https://oppb.coj.go.th/th/content/category/detail/id/8/cid/2085/iid/94936

สำนักงานศาลยุติธรรม. (2562). รายงานสถิติคดีศาลทั่วราชอาณาจักร ประจำปี พ.ศ. 2561. ค้นจาก https://oppb.coj.go.th/th/content/category/detail/id/8/cid/2085/iid/142443

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). สาระสำคัญร่างพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ฉบับที่... พ.ศ. ... การบันทึกเสียงและภาพในชั้นจับกุมและการตรวจค้น มาตรา 13/1. ค้นจาก https://www.nesdb.go.th/download/document/SAC/RF/RF05.pdf

สำนักเลขาธิการสำนักงานคณะกรรมการปฏิรูปกฎหมาย. (2558). รวมความเห็นและข้อเสนอแนะคณะกรรมการปฏิรูปกฎหมายประจำปี พ.ศ.2558 เล่ม 3. บันทึกความเห็นและข้อเสนอแนะ เรื่อง แนวทางการปฏิรูปกระบวนการยุติธรรมทางอาญา กม.คปก.(ก) ที่ 48/2558.

แอล ดูปลาตร์ และ วิจิตร์ ลุลิตานนท์. (2561). กฎหมายลักษณะพยานและจิตตวิทยา. กรุงเทพฯ: วิญญูชน.

Community Oriented Policing Services. (2014).Implementing a body worn camera program recommendation and lesson learned. Retrieved from https://www.justice.gov/iso/opa/resources/472014912134715246869.pdf

Craig M. Bradleyhe. (1983). Exclusionary Rule in German. Retrieved from https://www.jstor.org/stable/1340998.

Curt R. Bartol and Anne M. Bartol. (2004). Psychology and law: Theory, research ,and application. California: Thomson/Wadsworth.

Herbert L. Packer. (1964). Two models of the criminal process. University of Pennsylvania Law Review, 1(113), 31-32.

Jay Landa and Mohamed Ramjohn. (2009). Unlocking evidence. London: Hodder education.

Michael Bohlander. (2012). Principles of German Criminal Procedure. Oxford: Hart.

The Florida Senate. (n.d.). Florida Statues, Section 119.071. Retrieved from https://www.flsenate.gov/Session/Bill/2015/248/BillText/er/PDF

Thomas Gardner. (2007). Criminal Evidence Principle and cases. sixth edition. California: Thomson higher education.