การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลกับการบาดเจ็บและพยาธิสภาพในลำคอของผู้เสียชีวิตจากการแขวนคอ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาการบาดเจ็บและพยาธิสภาพในลำคอของผู้เสียชีวิตจากการแขวนคอ ซึ่งเป็นการเก็บข้อมูลโดยใช้แบบสัมภาษณ์ในการเก็บข้อมูลจากเพศ อายุ เชื้อชาติ และสาเหตุการเสียชีวิต ใช้การเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างการตายแบบผิดธรรมชาติ ย้อนหลัง 5 ปี (ตั้งแต่เดือนมกราคม ปี พ.ศ. 2558 ถึงเดือนธันวาคม ปี พ.ศ. 2562) จำนวน 51 ราย ซึ่งได้นำมาจากสถาบันนิติเวช โรงพยาบาลตำรวจ ใช้การเก็บข้อมูลแบบสัมภาษณ์ แล้วนำมาวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติ One-Way ANOVA ด้วยโปรแกรมสำเร็จรูปทางสถิติ โดยพิจารณาว่ามีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญที่ที่ระดับ 0.05
ผลการวิจัยนี้พบว่า
- จากการวิเคราะห์ผลสำรวจพบผู้เสียชีวิตจากการแขวนคอ ในเขตพื้นที่รับผิดชอบของสถาบันนิติเวชวิทยา โรงพยาบาลตำรวจ จำนวน 51 คน พบว่า ปี พ.ศ. 2558 พบผู้เสียชีวิตมากที่สุด จำนวน 18 คน คิดเป็นร้อยละ 32.29 โดยส่วนใหญ่เป็นเพศชาย จำนวน 16 ราย คิดเป็นร้อยละ 31.37 และมีอายุที่เสียชีวิตอยู่ในช่วง 41-50 ปี เชื้อชาติที่พบมากที่สุดในประเทศ คือ คนไทย จำนวน 45 ราย คิดเป็นร้อยละ 88.23 และสาเหตุการเสียชีวิต คือ กระดูกไฮออยด์หัก จำนวน 15 ราย คิดเป็นร้อยละ 29.41 และอื่น ๆ จำนวน 36 ราย คิดเป็นร้อยละ 70.59 และระดับแอลกอฮอล์ในเลือดของผู้เสียชีวิตไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญที่ 0.05
- การบาดเจ็บไม่มีความสัมพันธ์กับพยาธิสภาพในลำคอของผู้เสียชีวิตจากการถูกกดรัดบริเวณลำคออย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 (= 0.812, P-value = 0.417)
Article Details
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารกระบวนการยุติธรรม แต่ความคิดเห็นที่ปรากฏในเนื้อหาของบทความในวารสารกระบวนการยุติธรรม ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
กรมสุขภาพจิต. (2562). กรมสุขภาพจิต ห่วงประชาชนเลียนแบบฆ่าตัวตาย วอนสื่อมวลชนและสังคมช่วยกันป้องกันการฆ่าตัวตาย. ค้นเมื่อ 28 สิงหาคม 2562. จาก https://thainews.prd.go.th/th/news/detail/TCATG190826161707898
ชาตรี สารโย. (2558). การตายโดยผิดธรรมชาติศึกษาย้อนหลัง 5 ปี โรงพยาบาลราชบุรี. วารสารแพทย์เขต 4-5, 34(4), 249-265.
นัทนา จรูญเนตร, ไพฑูรย์ ณรงค์ชัย และสมศักษิ์ วงษ์ไวยเวช. (2553). กระดูกไฮออยด์และกระดูกอ่อนต่อมไทรอยด์แตกหักในศพที่แขวนคอฆ่าตัวตาย. Journal of Medical Association of Thailand, 93(10), 1211-1216.
นัยนา เกิดวิชัย. (2550). มาตรา 148 การชันสูตรพลิกศพ ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณา
ความอาญา. กรุงเทพฯ: นิตินัย.
ปานใจ โวหารดี. (2562). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการบาดเจ็บและพยาธิสภาพในคอของผู้เสียชีวิตจากการกดรัดบริเวณลำคอกับท่าทางและวัตถุที่ใช้ในการรัดคอ. ค้นเมื่อ 10 ธันวาคม 2562,จาก http://www.oic.go.th/Fileweb/ Cabinfocenter 29/Drawer097/General/Data0001/00001573.pdf
เลี้ยง หุยประเสริฐ. (2547). การชันสูตรพลิกศพ นิติเวชศาสตร์ สำหรับพนักงานสอบสวน.
กรุงเทพฯ: สถาบันนิติเวชวิทยา.
วิชาญ เปี้ยวนิ่ม. (2560). ขอบเขตของงานนิติเวชและการให้บริการ. Public Health & Health Laws Journal, 3(2), 288-246.
สันต์ หัตถีรัตน์. (2522). โครงการตำราศิริราช คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: พิมพ์ลักษณ์.
หนังสือต่างประเทศ
Nikolic, S., Zivkovi, V., Babic D., Jukovi, F., Atanasijevi, T., & Popovi., V. (2011). Hyoid-laryngeal fractures in hanging: Where was the knot in the noose?. Medicince, Science, and the Law, 51(1), 21-25.
Saukko, P., & Knight, B. (2016). Knight's forensic pathology. Florida: CRC Press.
The Sam Diego Police. (2019). Half of the nation’s largest police departments have banned or limited neck restraints since June. Retrieved June 15, 2020. from https://www.washingtonpost.com/graphics/2020/national/police-use-of-force-chokehold-carotid-ban
