การบังคับใช้กฎหมายคุ้มครองสุขภาพของผู้ไม่สูบบุหรี่ในสถานที่สาธารณะ

Main Article Content

เชษฐ รัชดาพรรณาธิกุล

Abstract

Law enforcement on the non-smoker's health protection act in public places. The objective of this research were : 1) to study outcomes from enforcing msoking bans in every indoor public place 2) to study the perception of stakeholders and concerned officials responsible for enforcing anti-smoking law. This research employed questionnaire, interview and observation forms to collect data from 107 key informants in 37 locations inside Bangkok Metropolis, consisting of 64 selected samples, and preople running errands in the public places. Another 35 informants selected from those working outdoor in the open areas, business entrepreneurs and stores owners, including 8 official workers in the public places. 


The findings revealed that 62.50 percent of people and those running errands in the public places perceived regulations or health protection measures for non-smokers. All of them or 100 percent followed anti-smoke law diligently, whereas only  43.75 percent were aware of public places as non-smoking areas. As for enforcing anti-smoking law, so far none had been apprehended or fined. Therefore, the anti-smoking law should be strictly enforced, especially in the public places. For those working in the public places, business entrepreneurs, stores owners, 77.14 percent of them were well aware and perceived regulations or health protection measures for non-smokers. Total 91-43 percent had known about smoke-free areas, and 81.25 mostly learned from the advertised billboards. Regarding the impacts from enforcing law, it was found that smoking bans had not been seriously enforced. Therefore, anti- smoking law should be the main focus with serious enforcement and heavy penalties on those breaking the law. As for the responsible officers, all of them or 100 percent perceived regulations or health protection measures for non-smokers. For enforcing anti-smoking law, the findings revealed that some officers had practiced certain rules, such as self-warning, informing the caretakers of public places to strictly apply the warnings. The majority of officers had never receieved any complaint on smoking in the prohibited areas. For those who receieved complaints earlier, they had kept the record and passed the case to the officers in charge. On the impacts, problems or obstacles from enforcing anti smoking law, the findings revealed that most officers in charge had no absolute authority to pass the judgment. All they can do is to file petitions against violators so that the polic officer could proceed with the case. In addition, there was inadequate public relations budget to disseminate true knowledge because the problems were viewed as insignificance. As for the effectiveness in enforcing anti-smoking law, since the law itself had been amended quite often, the officers in charge should be well trained on updated information, so the public could be correctly informed on regular basis as well as making the anti-smoking law strictly enforceable.

Article Details

How to Cite
รัชดาพรรณาธิกุล เ. (2013). การบังคับใช้กฎหมายคุ้มครองสุขภาพของผู้ไม่สูบบุหรี่ในสถานที่สาธารณะ. Journal of Thai Justice System, 6(2), 1–21. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JTJS/article/view/246080
Section
Research Articles

References

ชาญชัย จารุภาชณ์ และ รุจี จารุภาชน์. (2554). ประสิทธิผลการบังคับใช้ประกาศกระทรวงสาธารณสุข ฉบับที่ 18/2550 ภายใต้พระราชบัญญัติคุ้มครองสุขภาพผู้ไม่สูบบุหรี่ พ.ศ. 2535 : กรณีตลาดสดและตลาดนัดปลอดบุหรี่ในเขตเทศบาลนครขอนแก่น. ศูนย์วิจัยและจัดการความรู้เพื่อการควบคุมยาสูบ (ศจย.)

ชัยวัฒน์ วงศ์วัฒนศานต์. (2531). การร่างกฎหมาย. วารสารกฎหมาย. หน้า 25-26.
เชษฐ รัชดาพรรณาธิกุล. (กันยายน 2553-กุมภาพันธ์ 2554). บุหรี่ในสถานบันเทิง : จากนโยบายสู๋การปฏิบัติ.วารสารสหศาสตร์, 10 (2).171-192
ณัฐริกา วายุภาพ. (2536). การศึกษาการบังคับใช้กฎหมายควบคุมการทิ้งขยะมูลฝอยจากชุมชนในเขตกรุงเทพหมานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาเทคโนโลยีการสิ่งแวดล้อมบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
ประกาศกระทรวงสาธารณสุข (ฉบับที่ 19) พ.ศ. 2553 เรื่อง กำหนดชื่อหรือประเภทขของสถานที่ให้มีการคุ้มครองสุขภาพของผู้ไม่สูบบุหรี่และกำหนดส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมดของสถานที่สาธารณะดังกล่าวเป็นเขตสูบบุหรี่หรือเขตปลอดบุหรี่รวมทั้งกำหนด สภาพ ลักษณะ และ มาตรฐานของเขตสูบบุหรี่หรือเขตปลอดบุหรี่ตามรพระราชบัญญัติคุ้มครองสุขภาพของผู้ไม่สูบบุหรี่ พ.ศ. 2535
ประกิจ วาทีสาธกกิจ. (2553). เหตุผลทางการแพทย์ บ้าน ที่ทำงาน และสถานที่สาธารณะปลอดบุหรี่. มูลนิธีรณรงค์เพื่อการไม่สูบบุหรี่.
----. (2553) 50 คำถามสำหรับผู้สูบบุหรี่และไม่สูบบุหรี่. กรุงเทพหมานคร : รักษ์พิมพ์.
ประเสริฐ สุขสบาย. (2542). ทัศนะของผู้บังคับใช้กฎหมายต่อปัญหาการบังคับใช้กฎหมายด้านสวัสดิการสังคม. สังคมสงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยธรมศาสตร์.
โภคิน พลกุล. (2531). ปัญหาและข้อคิดบางเรื่องจากรัฐธรรมนูญไทย. กรุงเทพมหานคร : ศูนย์การพิมพ์ พลชัย.
วิฑูรย์ อึ้งประพันธ์. (2535). กฎหมายกับการปรับปรุงพฤติกรรม. วารสารคลินิก. 8 มิถุนายน 2535.
วิษณุ เครืองาม. (2530). ปัญหาและแนวโน้มของกฎหมายเกี่ยวกับการบริหารราชการไทย ในเอกสารการสอนชุดวิชาหลักกฎหมายเกี่ยวกับการบริหารราชการไทย มสธ. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์อักษรไทย.
ศิริวรรณ พิทยรังสฤษฏ์ และ ประภาพรรณ เอี่ยมอนันต์. (2554). สรุปสถานการณ์การควบคุมการบริโภคยาสูบ ประเทศไทย พ.ศ. 2554. กรุงเทพมหานคร: เจริญดี มั่นคงการพิมพ์.
ศูนย์ข้อมูล มูลนิธิรณรงค์เพื่อการไม่สูบบุหรี่. (2554). สู่เป้าหมายประเทศไทยปลอดควันบุหรี่กับ FCTC กรอบอนุสัญญาว่าด้วยการควบคุมการบริโภคยาสูบ.
สุรชาติ ณ หนางคาย. (2546). กฎหมาย กลยุทธ์ และการประยุกต์. กรุงเทพหมานคร: สถาบัน จี.อี.ซี.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2549). สถิติสำคัญเกี่ยวกับการสูบบุหรี่ของคนไทย วิเคราะห์และข้อเสนอแนะแนวทางการแก้ไขปัญหา.
หยุด แสงอุทัย. (2538). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับกฎหมายทั่วไป. พิมพ์ครั้งที่ 1 กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์บำรุงนุกูลกิจ.
Borland R., Yong H.H., Hyland, A., Anderson, S.&Fond, G.T. (2006) Determinants and consequences of smoke-free homes: findings from the International Tobacco Control (ITC) Four Country Survey. Tob Control, 15 Suppl 3, iii 42 - 50.
Cohen J.E., De Guia, N.A., Ashley, M.J., Ferrence, R., Studlar, D.T.&Northrup, D.A. (2001) Predictors of Canadian legistors' support for public health policy interventions. Can J Public Health, 92, 188-9.
Ehlert M.B., Gumataotao, A.P., Workman, R.L., Albright, C.L.&David, A.M.(2006) Community leader support for tobacco control activities&policies on Guam. PAc Health Dialog, 13, 71-8
Henson R., Medina, L.St Clair, S., Blanke, D.,Downs, L.&Jordan, J. (2002) Clean indoor air: where , why, and how. J Law Med Ethics, 30, 75-82
Howard K.A., Ribisl, K.M., Howard-Pitney, B., Norman, G.J.&Rohrbach, L.A(2001) What factors are associated with local enforcement of laws banning illegal tobacco sales to minors? A study of 182 law enforcement agencies in California. PRev Med, 33. 63-70.
Hyland A., Higbee, C., Borland, R., Travers, M., Hastings, G.,Fong, G.T.&Cummungs, K.M. (2009) Attitudesand beliefs about second-hand smoke and smoke-free policeis in four countries: findings from the International Tobacco Control Four Country Survey. Nicotine Tob Res, 11, 642-9.
Jacobson P.D.&Wasserman, J.(1999) The implementation and enforcement of tobacco control laws: policy implications for activists and the industry. J Health Polit policy Law, 24,567-98.
Li Q., Hyland, A., O'conner, R.J.,Zhao, G., Du, L.,Li, X.&Fong, G.T.(2009) Support for smoke free poliocies among smokers and non-smokers in six cities in China. Tob Control.
Rosen L.J., Zucker, D.M., Rosen, B.J.&Connolly, G.N. (2002). Second-hand smoke levels in Israeli bars, pubs and cafes before and after implementation of smoke-free legislation. Eur J Public Health.
Thrasher J.F.,Boado, M.,Sebrie, E.M.&Bianco, E.(2009) Smoke-free policies and the social acceptability of smoking in Uruguay and Mexico: findings from the International Tobacco Control Policy Evaluation Project. Nicotine Tob Res, 11, 591-9.
Yong H.H., Foong, K., Borland, R., Omar, M., Hamann, S., Sirirassamee, B., Fong, G.T., Fotuhi, O.&Hyland, (2009).A. Support for and reported compliance among smokers with smoke-free policies in air-confitioned hospitality venues in Malaysia and Thailand: findings from the International Tobacco Control Southeast Asia Survey. Asia Pac J Public Health 22, 98-109