มาตรการกฎหมายในการป้องกันและแก้ไขมลพิษทางน้ำ

บทคัดย่อ

การศึกษาเชิงเอกสารเรื่อง มาตรการกฎหมายในการป้องกันและแก้ไขมลพิษทางน้ำ ในแหล่งที่มามลพิษสำคัญ 3 แหล่งอุตสาหกรรมชุมชนและเกษตรกรรมขอองไทย พบว่าไทยมีการรับรองสิทธิพลเมืองในการมีชีวิตในสิ่งแวดล้อมที่ดี และมีส่วนร่วมในกระบวนการจัดการทางสิ่งแวดล้อมไว้ในรัฐธรรมนูญ และยังกำหนดหน้าที่รัฐไว้ในแนวนโยบายแห่งรัฐ กฎหมายหลักในการจัดการมลพิษทางน้ำคือกฎมหายว่าด้วยส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ ที่วางหลักการป้องกันและแก้ไขอย่างกว้างไว้ครอบคลุม ส่วนกฎหมยาทั่วไปพบว่า การบังคับความรับผิดในทางอาญาเพื่อป้องกันและแก้ไขมลพิษทางน้ำคือโทษปรับและรับทรัพย์สิน แต่ผู้กระทำผิดมักเป็นนิติบุคคลจึงอาจไม่เป็นผลให้ยับยั้งการกระทำความผิดได้ ความรับผิดทางแพ่งพบว่ามีปัญหาในการป้องคดีที่มีผู้ได้รับความเสียหายจำนวนมาก และปัญหาในภาระการพิสูจน์และผลเสียหายในหลักกฎหมายละเมิด จึงเสนอให้ผลักภาระการพิสูจน์ และใช้วิธีการทางเศรษฐศาสตร์มาช่วยประเมินความเสียหายความรับผิดตามกฎหมายว่าด้วยสาธารณสุข ก้มีมาตรการป้องกันและแก้ไข แต่มลพิษที่ไม่สำคัญทำให้กฎหมายทั้งสองฉบับไม่ค่อยมีผลในการบังคับใช้ กฎหมายเฉพาะกรณีคือกฎหมายว่าด้วยโรงงานมีบทบัญญัติป้องกนัและแก้ไขมลพิษทางน้ำ แต่การบังคับใช้เน้น ความยืดหยุ่นมากเกินไปจนทำให้กฎหมายหมดความสำคัญลง ทั้งมีปัญหาพนักงานเจ้าหน้าที่ไม่เพียงพอแม้มอบอำนาจให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นแล้ว ส่วนมลพิษจากชุมชน กฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารกำหนดให้บำบัดมลพิษก่อนปล่อย แต่ขาดการตรวจสอบติดตาม และไม่ให้ความสนใจ และอาคารบางประเภท เช่นสถานพยาบาลยังไม่มีบทบัญญัติเกี่ยวกับการบำบัดน้ำเสียที่ดีเพียงพอ