วิกฤตการณ์แก้ไขปัญหาความรุนแรงในครอบครัวด้วยพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว พ.ศ.๒๕๕๐
Main Article Content
Abstract
This study was to investigate the enforcement of the Prrotection of the Victim of Family Violence Act B.E 2550 (2007), and the problems and limitations of its encforcement. A qualitative approach through stuctured interviews was used for data collection, conducted with 30 interrogation police, a police superintendent of a police station, a criminology expert, and a top executive as key informants who enforce the Act.
Results revealed that compromise between counter parties for mutual understanding isi favored in the investigation of family violence these days more than enforcing laws or the Protection of the Victim of Family Violence Act. This is became the law or enforcement of the Act has demanded coordination with external units, but this h;as failed, for the likely reason that they were overloaded with responsibility and postponed their appointments, which then delayed and disconnected interrogations.
The problems and limitations of the Act's enforcement revealed that the testimonial procedures are ambiguous because they mainly require external offices and are time consuming till they end. In addition, the interrogation officers have limited knowledge, understanding, and negative attitudes toward its enforcement. Also, the policy of its enforcement. Also, the policy of its enforcement. Also, the policy of its enforcemtn was not prioritized by the top executive or the immediate supervisors, and they have not launched by the top executive or the immdiate supervisors, and they hae not launched campaigns for their have been subordinates, nor have they been conscientious with serious enforcement, while budgets inadequate and some operation agents have taken advantage of the loopholes in this Act to distort the objectives and intents of its enforcement.
However, this study had added a diagram of the Protection of the Victim of Family Violence Act B.E.2550 to explain the obvious probess of implementation of such an act, which other research has not related in their processes.
Recommendations from this study are that there should be training for the police to raise their understanding of the laws intent. In addition, interrogation officers should be specifically allocated to the program. In addition, the government and the Office of the National Police should allocate budgets to support the training of officers in order to enchance the knowledge of the police about the Act, especially the field agents.
Article Details
Published Manuscripts are the copyright of the Journal of the Justice System. However; the opinions that appeared in the content are the sole responsibility of the author.
References
กระทรวงยุติธรรม. (2552). เอกสารประกอบการประชุมคู่ขนาน เรื่องการคุ้มครองผู้ถูกการทำด้ยความรุนแรงในนครอบครัว การประชุมทางวิชาการระดับชาติว่าด้วยงานยุติธรรมครั้งที่ 7.
กิติพัฒน์ นนทปัทมะตุลย์. (2550). นโยบายสังคมและสวัสดิการสังคม. คณะสังคมสงเคราะห์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักพิพม์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เชษฐ รัชดาพรรณาธิกุล และคณะ. (2554). ายงานฉบับสมบูรณ์การประเมินผลการบังคับใช้กฎหมายตามพระราชบัญญัติควยคุมเครื่องดิ่มแอลกอฮอล์ พ.ศ. 2551 ในเขตจังหวัดนนทบุรี นครปฐม และสิงห์บุรี. กรุงเทพฯ: ภาควิชาสังคมศาสตร์, มหาวิทยาลัยมหิดล.
ณัฐยา วิริวิทยา. ปัญหาอุปสรรคของเจ้าพนักงานตำรวจต่อการป้องกันปราบปรามการค้ามนุษย์ : ศึกษาเฉพาะกรณีพื้นที่กรุงเทพมหานคร. สารนิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต (บริหารงานยุติธรรม) คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นวลจันทร์ ทัศนชัยกุล. (2545). อาชญากรรมการป้องกัน-การควบคุม. นนทบุรี: พรทิพย์การพิมพ์.
บุญเสริม หุตะแพทย์. (2552). รายงานการวิจัยเรื่องทัศนคติและบทบาทของทีม่สหหวิชาชีพต่อการแก้ไขปัญหาความรุนแรงในครอบครัว. สำนักงานกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว, มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ประภาพรรณ จูเจริญ. (2550). รายงานผลการศึกษาวิจัย โครงการศึกษาสถานการณืความรุนแรงต่อเด็กในครอบครัว :เพื่อแนวทางป้องกันความรุนแรง. ภายใต้โครงการส่งเสริมสนับสนุนและคุ้มครองสุขภาพและสิทธิมนุษยชน ด้านเด็ก เยาวชน และครอบครัว.
ส่าหรี่ จิตตินันท์. (2545). ความรุนแรงในครอบครัว รายงานการสัมนาเรื่องการนยุติความรุนแรง ต่อเด็กและสตรี. สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการประสานงานสตรีแห่งชาติ.
สุดสงวน สุธีสร. (2540). ความรุงแรงในครอบครัว กรณีการประทุษร้ายทางร่างกายและาทงเพศต่อกเด็กในสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร: สถาบันไทยคดีศึกษา,มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุนิสา จองวัฒนา. (2552). ปัญหาการบังคับใช้พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว พ.ศ. 2550. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต (การบริหารงานยุติธรรม) คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุวิมล แซ่อึ้ง. (2547). ความสัมพันธ์ระหว่างความรุนแรงในครอบครัวกับการกระทำผิดของเก็กและเยาวชน: ศึกษาเฉพาะศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนชายบ้านกรุณา. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต (การบริหารงานยุติธรรม) คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สำนักงานกิจกรรมสตรีและสถาบันครอบครัว. (2550) พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว พ.ศ. 2550. สำนักงานกิจการสตีและสถาบันครอบครัว กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์
อดุลย์ ณรงค์ศักดิ์. (2552). การประเมินการบังคับใช้พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว พ.ศ. 2550. ปริญญาดุษฎีบัณฑิต (อาชญาวิทยาการบริหารงานยุติธรรมและสังคม). มหาวิทยาลัยมหิดล
อภิรดี มีสัตย์. (2553). การนำนโยบายคุ้มครองผู้ถูกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัวตามพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ถูกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว พ.ศ. 2550 ไปปฏิบัติ: กรณีศึกษาศูนย์ปฏิบัติการเพื่อป้องกันการกระทำความรุนแรงในครอบครัวกรมพัฒนาสังคมและสวัสดิการ. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตร์มหาบัณฑิต. วิทยานิพนธ์ รัฐศาสตร์มหาบัณฑิต (สาขาบริหารรัฐกิจ) คณะรัฐศาสตร์, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อรอนงค์ อินทรจิตร. (2542). ผู้หญิงและเด็ก: เหยื่อความรุนแรงในครอบครัว กรุงเทพฯ: ปกเกล้าการพิมพ์.
ภาษาอังกฤษ
Browne, K. (1995). Preventing Child Mattreatment Through Community Nursing. Journal of Advanced Nursing, 21, 7-63.
กฎหมาย
พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว พ.ศ. 2550