The quality of the "risks and needs assessments scale" in case classification of juvenile offenders
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research is to test the construct and develop the validity and reliability of the assessment scale for assessing risks (of re-offending) and needs (for correction) in juvenile offender classification. The discrimination power, concurrent and predictive validity and internal consistency were statistically analyze. A quantitative approach was applied for data collection. A total sample of 1,181 juvenile offenders was collected. The discrimination index of the assessment was ranged from low to excellent levels, indicating acceptable level of classification. The concurrent validity presented there was a significant difference between risk and severity crime groups in all factors, excluding physical and psychological harm factor, behavior problems factor and children protection and welfare factor. The predictive validity was also found the moderately significant relationship between risk and need assessment, and the problem of multicollinearity was not found. The prediction of the model accounts for 62% and 77% of the variation in assessing risk and needs classification. These validity tests presented that the assessment was moderate accuracy valid. The internal consistency reliability coefficient of the assessment was acceptable (alpha = .62) The efficiencies of the measurement validity and reliability were acceptable. The Interview questionnaire to "Estimate Risks and Needs" is an extensive instrument that is intended to predict risk and severity in Thai adolescents. Although few items are low discrimination index, which is less likely affect. Some items' contents and item' scores need to be adjusted' in order to improve the accuracy of the assessment.
Article Details
Published Manuscripts are the copyright of the Journal of the Justice System. However; the opinions that appeared in the content are the sole responsibility of the author.
References
ณัฐวุฒิ อรินทร์. (2553). รายงานการศึกษาติดตามผลการประเมินความเสี่ยงต่อการเกิดพฤติกรรมรุนแรง ของผู้ป่วยนิติเวชหลังการจำหน่าย (รายงานการวิจัย). สถาบันกัลยาณ์ราชนครินทร์ กรมสุขภาพจิต.
บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์. (2553). คู่มือการวิจัย การเขียนรายงาน การวิจัยและวิทยานิพนธ์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เรือนแก้ว.
บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์. (2553). เทคนิคการสร้างเครื่องมือรวบรวมข้อมูลสำหรับการวิจัยกรุงเทพฯ: ศรีอนันตร์การพิมพ์.
ปัญญา ธีระวิทยเลิศ. (2548). การวิเคราะห์แบบสอบถามรายข้อ. วารสารสมาคมนักวิจัย, 10(2): 42-44.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2554). การวิเคราะห์พหุระดับ. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สาลิกา โค้วบุญงาน. (2551). ความเที่ยงและความตรงของแบบประเมินความสามารถรู้ผิดชอบเอง ผู้กระทำผิดนิติเวช (รายงานการวิจัย). สถาบันกัลยาณ์ราชนครินทร์ กรมสุขภาพจิต.
สุชีรา ภัทรายุตวรรน์ (2545). คู่มือการวัดทางจิตวิทยา. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์เมดิคัลมีเดีย.
สุวิมล ติรกานันท์. (2553). การวิเคราะห์ตัวแปรพหุในงานวิจัยทางด้านสังคมศาสตร์: แนวทางสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
Bryman, A. (2008). Social Research Methods (3 ed.): Oxfrod: Oxford University Press.
Kline, R.B., (2005). Priniciples and Practice of Structural Equation Modeling. New York, McGraw-Hill.
Streiner, D. L. and G. R. Norman (1991). Health MEasuerment Scale. Oxford, Oxford University PRess.
Thomas, A. (2007). Self-report data in cross-cultural research: issues of construct validity in questionnaires for quantitative reserach in educational leadership. International Journal of Leadership in Education. 10(2), 211-226