Violence Behavior : A Case Study of Quarrel's Vocational Student in Bangkok
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This reseach intended to explore the psychological factors, family and community, students' association with mischievous friends and the relationships between the popular use of violence in the instituion and violence behavior. In addition, the comparative studies on violence behavior during quarrels among 400 private and public vocational students were done to anlayze data with the Distribution of frequency, Percentage, Mathematical mean, Standard deviation, including the Independent t-test and the Hierarchical multiple regression analysis.
The research findings derived from the analysis on the popular use of violence in the institutions revealed that factors relating and predicting violence behavior were psychological and association with mischievous friends. These 2 factos related directly and indirectly with the violence behavior. As for family and community factos, the findings revealed the severity of violence. Nonetheless, the analysis engaging the popular use of violence in the institution indicated that family and comunity related indirectly, but not directly with the severity of violence. All 3 factors could predict the severity of violence from the case study by quarrel's vocational students in both private and public sectors indicated p value 0.58 (higher than 0.05). Then, the differences in violence behavior were unfounded between the public vocational institutions (= 2.73) and private vocational institutions (= 2.78).
Article Details
Published Manuscripts are the copyright of the Journal of the Justice System. However; the opinions that appeared in the content are the sole responsibility of the author.
References
จิรพัฒน์ พรหมสิทธิการ. (2543). ปัจจัยที่มีผลต่อการทะเลาะวิวาทของนักเรียนอาชีวศึกษา: ศึกษา กรณีเฉพาะในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วิทยานิพนธ์ ปริญญาศิลปะศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
เฉลย คงปรีพันธ์. (2544). ปัญหาและมาตรการป้องกันแก้ไขการทะเลาะวิวาทของนักศึกษากลุ่มช่างอุตสาหกรรม สถาบันเทคโนโลยีราชมงคลในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตร์ อุสาหกรรมมหาบัณฑิต, สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
ชาญคณิต กฤตยา สุริยะมณี. (2554). ทฤษฎีอาชญาวิทยาร่วมสมัยกับการวิจัยทางด้านอาชญาวิทยา ในปัจจุบัน. นนทบุรี: หยินหยางการพิมพ์.
ณัฎฐนิช การญจโนภาส. (2550). การเสพติดเกม. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหิดล.
ทิพยวรรณ กิตติพร. (2550). จิตวิทยาทั่วไป (พิมพ์ครั้งที่ 4). พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ธิติมา เก่งถนอมศักดิ์. (2546). สาเหตุการทะเลาะวิวาทของนักเรียนในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนดุสิต. (2549). การศึกษาสาเหตุและแนวทางการแก้ปัญหาการทะเลาะวิวาท ของนักเรียนอาชีวศึกษาเอกชน. กรุงเทพมหานคร.
ยิ่งภัสสร พิมพิสัย. (2555). ศึกษาสภาพปัญหาและแนวทางแก้ไขการทะเลาะวิวาทของนักเรียน อาชีวศึกษา ในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วิทยาลัยเทคนิคดอนเมือง.
รุจิราพร หงส์ทอง. (2550). การจัดทำฐานข้อมูลสารสนเทศภูมิศาสตร์เพื่อการเฝ้าระวังและเตือนเหตุการณ์ทะเลาะวิวาทของนักเรียนระดับอาชีวศึกษา เขตมีนบุรี กรุงเทพมหานคร.
วัชรพันธ์ ประดิษฐพงษ์. (2544). การก่อเหตุทะเลาะวิวาททำร้ายร่างกายของนักเรียนในพื้นที่กองบังคับการจำรวจนครบาล 7. วิทยานิพนธ์สังคมศษสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยะรรมศาสตร์.
วันเดิม มีความดี. (2546). ปัจจัยที่มีผลต่อการทะเลาะวิวาทของนักเรียนอาชีวศึกษาประเภทช่าง อุตสาหกรรมในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต, สถาบันราชภัฎเพชรบุรีวิทยาลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์.
วิโรจน์ อารีย์กุล. (ม.ป.ป.). พัฒนาการทางด้านสังคมจิตวิทยาของวัยรุ่น. ค้นเมื่อ 15 กนัยายน 2556. จาก http://www.teenrama.com/dad_mam/old_dad_mam24.htm
สำนักงานตำรวจแห่งชาติ. (2555). มาตรการของเจ้าหน้าที่ตำรวจและมาตรการทางสังคมกับการ แก้ไขปัญหาการทะเลาะวิวาทของนักเรียน/นักศึกษาต่างสถาบัน.กรุงเทพมหานคร. ผุ้แต่ง.
สุณีย์ กัลยะจิตร. (2556). ปัญหาการกระทำผิดของเด็กและเยาวชน: แนวทางการป้องกันและการแก้ไข. กรุงเทพมหานคร: สินทวีพริ้นติ้ง.
เสน่ เสถียรพงศ์. (2540). การก่อเหตุทะเลาะวิวาททำร้ายร่างกายของนักเรียนอาชีวศึกษาในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต,มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
โสภัณฑ์ นุชนารถ. (ม.ป.ป.). ค่านิยม (value). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยราชภัฎธนบุรี, คณะครุศาสตร์.
อัจฉรา ทองตัน. (2536). การกระทำผิดของเด็กและเยาวชนในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญาสังคมศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหิดล.
อุษารัตน์ นิติยารมย์. (2548). กระทรวงศึกษาธิการกับการจัดการแก้ไขปัญหาทะเลาะวิวาทของ นักเรียนอาชีวศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
Cloward, R., & Ohlin, L. (1961). Delinquency and opportunity. New York: Free Press. Cullen, F.T., & Agnew, R. (2003). Criminological theory: Past to present essential readings (2nd ed). Los Angeles: Roxbury Press.
Glaser. (1967). Strauss the discovery of grounded theory. Chicago, II: Aldine Publishing.
Hirschi, T. (1969). Causes of delinquency. Berkeley, University of California Press.
Schrag, C. (1971). Crime and justice: American style. Washington, DC: Government Printing office.
Shelley, J. F. (2000). Criminology (3rd ed.). California: Wadsworth.
Shoemaker, D.J. (1990). Theories of delinquency: An examination of explanations of delinquency behavior (2nd ed.). New York: Oxford University Press.
Siegle, L.J. (2000). Criminology (7th ed.). California: Wadsworth Thomason Learning.