ความหวาดกลัวอาชญากรรมทางเพศของหญิงที่โดยสารรถยนต์รับจ้างสาธารณะ (รถแท็กซี่) ในเขตกรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับความหวาดกลัวอาชญากรรมทางเพศของผู้หญิงที่โดยสารรถแท็กซี่ และ 2) ปัจจัยที่ส่งผลทำให้เกิดความหวาดกลัวอาชญากรรมทางเพศของหญิงที่โดยสารรถแท็กซี่โดยผู้วิจัยใช้วิธีการดำนเนิการวิจัยในเชิงเอกสาร และเชิงปริมาณ ส่วนของการวิจัยเชิงปริมาณใช้วิธีการเก็บข้อมูลโดยคเรื่องมือแบบสอบถามจากกลุ่มตัวอย่าง ผู้หญิงจำนวน 433 คนที่เคยโดยสารรถแท็กซี่ในกรุงเทพมหานครวิธีการวิเคราะห์ข้อมูล ดำเนินการโดยใช้สถิติวิจัย คือ ค่าความถี่, ค่าร้อยละ, ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน, การทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ย, และ การวิเคราะห์ความถดถอยอยางง่าย ผลการวิจัยพบว่า ระดับความหวาดกลัวอาชญากรรมทางเพศของผู้หญิงต่อการใช้บริการรถแท็กซี่อยู่ในระดับมากซึ่งระดับความหวาดกลัวนั้นได้รับอิทธิพลมาจากปัจจัยที่ส่งผลต่อความหวาดกลัวอาชญากรรมทางเพศของผู้หญิงที่แตกต่างกันจากปัจจัยส่วนบุคคลของตัวเหยื่อ, ความถี่ในการโดยสารรถแท็กซี่, ช่วงเวลาเดินทาง, การรับรู้ความเสี่ยงต่อการตกเป็นเหยื่อ และการรับรู้ข่าวเกี่ยวกับอาชญากรรมทางเพศของแท็กซี่
Article Details
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารกระบวนการยุติธรรม แต่ความคิดเห็นที่ปรากฏในเนื้อหาของบทความในวารสารกระบวนการยุติธรรม ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
Jeff Grogger and Michael Willis. 2000. The emergence of crack cocaine and the rise in urban crime rates. Review of Economics and Statistics. 82(4):519-529
John E. Eck and David Weisburd. Crime places in crime theory. Crime prevention studies. 4(1):1-33.
Lawrence E. Cohen and Marcus Felson. 1979. Social change and crime rate trends: A routine activity approach. American sociological review. 44(8): 588-608
Warr MAr. 1984. Fear of victimization: why are women and the elderly more afraid. Scoial Science Quarterly (University of Texas Press). 65(3): 681-702.
Warr Mark and Stafford Mark. 1983. Fear of victimization: A look at the proximate causes. Social forces. 61(4) 1033-1043.
กนกพร บุปผาชาติ. (2539). ความหวาดกลัวอาชญากรรมของผู้หญิง. วิทยานิพนธ์สังคมวิทยา และมานุษยวิทยามหาบัณฑิตมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
จุฑารัตน์ เอื้ออำนวย. (2550). ปัจจัยที่มีความเสี่ยงต่อการตกเป็นหยื่ออาชญากรรมทางเพศของผู้หญิงไทย. กรุงเทพฯ:สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไทยรัฐออนไลน์. 2557 (5 ธันวาคม). กรมขนส่งฯจี้แท็กซี่นำรถเข้าตรวจ คาดขึ้นค่าโดยสารสิ้น ธ.ค. ค้นวันที่ 10 กุมภาพันธ์ 2558 จาก http://www.thairath.co.th/content/467
ไทยรัฐออนไลน์. 2557 (20 มีนาคม). กรุงเทพแชมป์คดีข่มขืนมากสุดวันละ 87 ราย. ค้นวันที่ 13 มีนาคม 2558 จาก http://www.thairath.co.th/content/411155
ประพนธ์ สหพัฒนา และคณะ. รายงานผลการศึกษาฉบับสมบูรณ์โครงการประเมินประสิทธิภาพสถานีตำรวจและความเชื่อมั่นของประชาชนต่อการปฏิบัติงานของตำรวจประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2556. กรุงเทพฯ:สถาบันบัณฑิตพัมนบริหารศาสตร์.
สำนักงานตำรวจแห่งชาติ. (2557). สถิติการรับแจ้ง และจับุมกลุ่มคดีที่เกี่ยวกับชีวิตร่างกาย จำแนกตามประเภทคดีที่รับแจ้งกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2548 - 2557. ค้นวันที่ 10 กุมภาพันธ์ 2558 จาก http://service.nso.go.th/nso/web/statseries/statseries13.html
อาภาศิริ สุวรรณานนท์ และคณะ. (2555). วิเคราะห์และจัดทำรายงานข้อมูลสถิติอาชญากรรมภาคประชาชนทั่วประเทศ (ภายใต้โครงการสำรวจข้อมูลสถิติอาชญากรรมภาคประชาชนปี พ.ศ. 2555). กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการยุติธรรมกระรทรวงยุติธรรม.
