Self-control of Non-recidivistic Juvenile Drug Offenders : A Case Study of Ayutthaya Juvenile Training Center
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were to study guidelines for self-control of non-recidivistic juvenile drug offenders at the time of their release from the Juvenile Training Center and to study factors affecting the juvenile for recidivism on drug offense, as well as to propose for the prevention of non-recidivistic juvenile drug offenders. The qualitative research was conducted by in-depth interview of three sample groups: (1) 10 non-recidivistic juvenile drug offenders within 6 months, (2) 2 social workers and 1 psychologist who have experienced in the juvenile offender work for at least three years, and (3) 3 families which the children have been judged for drug case to attend the Ayutthaya Juvenile Training Center by the court once and have no recidivistic record within 6 months. A total 16 people from the Ayutthaya Juvenile Training Center have been purposively selected for the study.
The results showed that the self-control guidelines for non-recidivistic juvenile drug offenders at the time of their release from the Juvenile Training Center were as follows: (1) awareness of love and care from family, (2) opportunity and supports from the society for the juveniles, (3) aiming for the goal of life and be concentrated on, (4) realizing to be patient for the success, (5) owning the skill of rejection, (6) having the skill of friend selection, (7) having the skills of emotional relax, (8) avoidance of the drug risk circumstances or situations, (9) realizing the benefits and drawbacks of drug related recidivism, (10) thinking / recalling of returning to the control place, and (11) role model establishing as a life coach guideline. The factors affecting of non-recidivistic juvenile drug offenders include self-determination, family and intimate person, society, friendship, the role model and the productive free-time management. In terms of the operational level for the prevention of recidivism of juvenile drug offenders, Department of Juvenile Observation and Protection, Ministry of Justice should emphasize on the development program or activity of life skills for the juveniles. Future planning and preparation before the release should be emphasized, especially the opportunity for staying as home before leaving the training center. Moreover, their parents should be educated about the appropriate youth raising scheme and taking care of the juveniles after their release. In addition, family and education institute should educate the gratitude aspect to the juveniles and also encourage them to make the most benefit for their free times. Consider the policy level, Department of Juvenile Observation and Protection, Ministry of Justice should promote the pre-release center establishment and enhance public relations by providing the opportunity to the juveniles as well as the system of monitoring, referral and surveillance for the high-risk drug recidivism through the participation networks. Additionally, the awareness and mindfulness among the publics in terms of drug recidivism prevention in juvenile offenders should be achieved.
Article Details
Published Manuscripts are the copyright of the Journal of the Justice System. However; the opinions that appeared in the content are the sole responsibility of the author.
References
กชพร เผือกผ่อง. (2560). ผลของโปรแกรมการเสริมสร้างพลังอำนาจต่อการควบคุมตนเองของผู้เสพติดแอมเฟตามีน. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
กรมพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน. (2563). รายงานผลการตรวจสอบการกระทำผิดซ้ำ ประจำปี งบประมาณ 2560-2562. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
กาญจนา คุณารักษ์. (2555). การพัฒนารูปแบบการป้องกันการกระทําผิดซ้ำเกี่ยวกับยาเสพติด : กรณีศึกษา สถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
คณะกรรมการส่งเสริมการพัฒนาเด็กและเยาวชนแห่งชาติ. (2561). แผนพัฒนาเด็กและเยาวชนแห่งชาติ ฉบับที่ 2 พ.ศ. 2560-2564 (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: เจ. เอส. การพิมพ์.
คมชัดลึก. (2559). กระบวนการปลูกฝังความกตัญญูกตเวทีเชิงพุทธ แก้ปัญหาความบกพร่องทางคุณธรรมจริยธรรมของเยาวชนได้. ค้นเมื่อ 14 มิถุนายน 2564, จาก www.komchadluek.net/news/knowledge/220609
จารุณี แซ่ตั้ง. (2548). การศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการไม่กระทำผิดซ้ำของเยาวชน ศึกษากรณีศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนชายบ้านกรุณา. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหิดล.
ชาตรี ชีวาวัฒนานนท์. (2559). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการกระทำความผิดในคดียาเสพติดเยาวชน จังหวัดพิษณุโลก. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรบัณฑิต. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ณัฐวุฒิ จันดี. (2555). ปัญหาการแก้ไขการกระทำผิดซ้ำในคดียาเสพติดของเยาวชนในศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนเขต 7 จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต.มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ไทยพีบีเอส. (2555). เตรียมความพร้อมเยาวชนก่อนออกจากสถานพินิจฯ. ค้นเมื่อ 14 มิถุนายน 2564, จาก https://news.thaipbs.or.th/content/118215
ธนวุฒิ เศขรฤทธิ์. (2554). การศึกษาพฤติกรรมการเลียนแบบศิลปินต้นแบบละครโทรทัศน์ของนักศึกษามหาวิทยาลัยกรุงเทพ. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
พัชราภรณ์ ด่านประชุม. (2556). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากยาเสพติดของนักเรียนในระดับมัธยมศึกษาตอนต้น โรงเรียนอนุบาลวังสมบูรณ์ จังหวัดสระแก้ว. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยบูรพา.
พีร วงศ์อุปราช และชาญคณิต ก.สุริยะมณี. (2554). การทดสอบโครงสร้างทฤษฎีการควบคุมตนเองต่ำในเด็กและเยาวชนที่กระทำผิดซ้ำในศูนย์ฝึกและสถานพินิจทั่วประเทศ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธนบุรี, 5(9), 5-22.
รัชนีกร ต๊ะม่าน. (2556). แนวทางการป้องกันและแก้ไขการกระทำผิดซ้ำของเด็กและเยาวชนในจังหวัด
แม่ฮ่องสอน. การค้นคว้าอิสระ, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วันวิสา เพ็งอุดม. (2561). ศูนย์เตรียมความพร้อมก่อนปล่อยในประเทศสหรัฐอเมริกาและออสเตรเลีย. ค้นเมื่อ 14 มิถุนายน 2564, จาก https://www.gotoknow.org/posts/656613
ศิริวรรณ กมลสุขสถิต. (2557). แนวทางในการป้องกันและแก้ไขการกระทำผิดซ้ำของเด็กและเยาวชน ในคดีความผิด เกี่ยวกับยาเสพติดโดยอาศัยปัจจัยที่เป็นตัวทำนายทางด้านอาชญาวิทยา. วิทยานิพนธ์นิติศาสตร์บัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
ศุภร ชินะเกตุ. (2553). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมป้องกันยาเสพติดของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ สังกัดอาชีวศึกษา จังหวัดราชบุรี. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
หนังสือประเทศ
Bandura, A. (1986). Social foundations of thought and action: A social cognitive Theory. NJ: Prentice-Hall.
Erikson, E. H. (1950). Childhood and society. New York: W.W. Norton.
Gottfredson, M. R., & Hirschi, T. (1990). A general theory of crime. CA: Stanford University Press.
Hirschi, T. (1969). Causes of delinquency. CA: University of California Press.
Patton, M. Q. (1990). Qualitative evaluation and research methods (2 nd ed.). CA: Sage.
Rosenbaum, M. (1980). A schedule for assessing self-control behavior: Preliminary findings. Behavior Therapy. Behavior Therapy, 11(1), 109 - 121.
Stoltz, P. G. (1997). Adversity quotient: Turning obstacles into opportunities. NY: John Wiley & Son.
Sutherland, E. H. (1985). White collar crime: The uncut version. LDN: Yale University Press.
Thoresen, C. E., & Mahoney, M. J. (1974). Behavioral self-control. NY: Rinehart & Winston.