Communication for the Encouragement of Harmony and Reconciliation for Youth
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The research project of communication for the encouragement of harmony and reconciliation for youth has the objectives on implementation of communication methods and activities to strengthen the reconciliation of youth in Thai society under 4 pilot provincial justice offices (Chiang Mai, Khon Kaen, Phuket and Chachoengsao) during the fiscal year 2017, expansion of the communication method and activity implementation to strengthen the reconciliation of youth in Thai society to other 15 pilot provincial justice offices, and development and evaluation on the strengthening reconciliation communication schemes among the upper secondary school youth in the total 19 pilot provincial justice offices. Plus, guidelines of the hard copy manuals and videos that are suitable for reconciliation enhancement of youth in Thai society were also prepared. In this work, the mixed methods research was performed. The sample groups consisted of 15 pilot of provincial justice officers, 45 school representatives and 1,500 upper secondary school students. The in-depth interview, observation and questionnaire were applied. It was found that the observation results from all activity showed the overall average assessment score at the highest level. This was due to the implementation of manual and activities about social conflict reduction and the education of alternative justice, community justice, reconciliation justice and peace culture. It can be concluded that these activities are able to strengthen the harmony and reconciliation of youth in Thai society.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Published Manuscripts are the copyright of the Journal of the Justice System. However; the opinions that appeared in the content are the sole responsibility of the author.
References
จีรภา เจริญวงค์ และธัญญา อภิปาลกุล. (2555). แนวทางการลดความรุนแรงของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้นในสถานศึกษา โดยใช้วิธีการเจรจา ไกล่เกลี่ยคนกลาง : กรณีศึกษาโรงเรียนวัดบ้านตำแย สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา นครราชสีมา เขต 7. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา, 6(2), 50-60.
จุติพร ปริญโญกุล, วิชชพร เทียบจัตุรัส, สุพินดา สุวรรณศรี, รวีพร จรูญพันธ์เกษม และดลพร ศรีฟ้า. (2559). การสื่อสารเพื่อการเสริมสร้างความสมานฉันท์ของเยาวชนในสังคมไทย พ.ศ. 2559. กรุงเทพฯ:กระทรวงยุติธรรม.
จุติพร ปริญโญกุล, วิชชพร เทียบจัตุรัส, สุพินดา สุวรรณศรี, รวีพร จรูญพันธ์เกษม และดลพร ศรีฟ้า. (2560). การสื่อสารเพื่อการเสริมสร้างความสมานฉันท์ของเยาวชนในสังคมไทย พ.ศ. 2560. กรุงเทพฯ:กระทรวงยุติธรรม.
ชุณารักษ์ หมื่นศรีจูม และธัญญา อภิปาลกุล. (2553). แนวทางการลดความรุนแรงของวัยรุ่นในสถานศึกษาโดยใช้วิธีการเจรจาไกล่เกลี่ยคนกลาง : กรณีศึกษาโรงเรียนคำแคนวิทยาคม สังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 25. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา, 4(ฉบับพิเศษ), 173-181.
ทนง หลักคำ และเสาวนี ตรีพุทธรัตน์. (2554). แนวทางการลดความรุนแรงของนักเรียนในสถานศึกษาโดยใช้วิธีการเจรจาไกล่เกลี่ยคนกลาง: กรณีศึกษาโรงเรียนหนองกุงศรีวิทยาคาร สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 24. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา, 5(1), 46-53.
นิตยา เจริญเลิศทรัพย์. (2555). แนวทางพัฒนาการทำงานการประชุมกลุ่มครอบครัวและชุมชนในกระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์ : ศึกษากรณีสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชนเขต 2. วิทยานิพนธ์สังคมสงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พระครูปลัดวิสุทธิ์ นริสสโร และอุทัย สติมั่น. (2558). อาชีวศึกษากับการบูรณาการค่ายคุณธรรมเชิงพุทธ. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์, 2(1), 81-89.
ภาณุวัฒน์ กองราช. (2554). การศึกษาพฤติกรรมการใช้เครือข่ายสังคมออนไลน์ของวัยรุ่นในประเทศไทย กรณีศึกษา Facebook. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
มนต์ชัย เทียนทอง. (2548). มัลติมีเดียและไฮเปอร์มีเดีย. กรุงเทพฯ: สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
วนิษา แก้วสุข. (2557). การศึกษาการสื่อสารบนเครือข่ายสังคมออนไลน์กับการบริจาค กรณีศึกษามูลนิธิเพื่อสุนัขยากไร้ ปี 2557. การค้นคว้าอิสระนิเทศศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
สุกัญญา รุ่งทองใบสุรีย์. (2556). การจัดการความขัดแย้งในชุมชน จังหวัดปทุมธานี. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 4(2), 21-34.
สุกานดา กิจหรารักษ์. (2556). ผลการนำหลักการของกระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์มาใช้ในสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชนจังหวัดขอนแก่น. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต.มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สุรไกร นันทบุรมย์ และวลัย อิศรางกูร ณ อยุธยา. (2558). ผลของการใช้กิจกรรมลดอคติตามแนวคิดพหุวัฒนธรรมศึกษา ที่มีต่อเจตคติความเข้าใจในความหลากหลายทางเชื้อชาติ ศาสนา และวัฒนธรรมในประชาคมอาเซียนของนักเรียน ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย. วารสารครุศาสตร์, 43(1), 139-154.
สำนักนายกรัฐมนตรี. (2559). รายงานผลการดำเนินงานของรัฐบาล พลเอก ประยุทธ์ จันทร์โอชานายกรัฐมนตรี ครบรอบปีที่ 2 (12 กันยายน 2558 - 12กันยายน 2559). กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
อภิญญา ดิสสะมาน. (2558). แนวนโยบายการแก้ไขพันธนาการแห่งความขัดแย้งและความรุนแรงของนักศึกษาในสถาบันการศึกษาระดับอาชีวะ. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 17(1), 150-161.
อภิสิทธิ์ แพไธสง และชัญญา อภิปาลกุล. (2554). แนวทางการลดความรุนแรงของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาในสถานศึกษา โดยใช้วิธีการเจรจาไกล่เกลี่ยคนกลาง: กรณีศึกษา โรงเรียนเปือยน้อยศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา, 5(1), 155-164.
Dhammahaso, H. (2005). The paradigm of conflict management by Buddhist peace: A case study of ivory watershed case. Doctor of Philosophy Buddhism. Mahachulalongkornrajavidyalaya University.